Morgunblaðið - 14.05.2008, Qupperneq 23

Morgunblaðið - 14.05.2008, Qupperneq 23
iðhöfn ur með a í virð- ömbin. ður mín- Ruijin í næsti dag. msson, di í gær samúðar- anna. Reuters tandi móður á brott frá rústum skólahúss í borginni Dujiangyan en hundruð nemenda grófust undir braki hússins. Dujiang- kum skjálftans, um 60 kílómetra frá milljónaborginni Chengdu í Sichuan-héraði í Kína. Hundruð borgarbúa eru taldar af. tum eftir skjálftann í Kína  Minnst 12.000 taldir hafa farist ki í húsa- gyan. MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. MAÍ 2008 23 Erum við búin að fá nógaf því að vera sjálfstæðþjóð?“ (leiðari Mbl.,10.05.08). Ritstjórinn þykist sjá ástæðu til að beina ofangreindri spurningu að því fólki sem telur meira en tíma- bært að Íslendingar fari að und- irbúa umsókn um aðild að Evr- ópusambandinu og upptöku evru. Aðild að Evrópusambandinu táknar m.ö.o. förgun sjálfstæðis. Hann virðist standa í þeirri trú að aðildarþjóðir Evr- ópusambandsins séu ekki lengur sjálf- stæðar þjóðir. Danir, Svíar og Finnar eru skv. úrskurði Morg- unblaðsritstjórans ekki lengur sjálf- stæðar þjóðir. M.a.s. Frakkar, sem voru að senda okkur Mi- rage-þotur um dag- inn til að vernda loft- rými okkar sjálfstæðu þjóðar, eru ekki lengur sjálf- stæðir. Látum vera þótt einhverjir fái efa- semdir um að allt sé í lagi með veru- leikaskyn þess manns sem heldur fram svona fullyrð- ingum og ætlast samt til þess að vera tekinn alvarlega. En verra er hugarfarið sem að baki býr, ef þetta er tekið alvar- lega. Við sem viljum styrkja stöðu ís- lenska ríkisins með inngöngu í Evrópusambandið, höfum m.ö.o gefist upp í sjálf- stæðisbaráttunni. Þá er orðið stutt í hin gamalkunnu svika- brigsl sem löngum hafa dunið á þeim, sem vilja treysta sjálfstæði þjóðarinnar í samstarfi við aðrar þjóðir. Þessi umræðuhefð, ein- feldningsleg og ofstækisfull sem hún er, hefur á köflum eitrað pólitík lýðveldistímans og komið í veg fyrir vitibornar umræður. Vondir menn með vélaþras … Ég get trútt um talað því að ég fékk minn skammt af þessu þegar ég reyndi að sannfæra samlanda mína um ágæti EES- samningsins í aðdraganda al- þingiskosninga árið 1991. Ég var persónulega sakaður um að vilja framselja fullveldið, brjóta grundvallarreglur stjórnarskrár- innar, gefa útlendingum auðlind- irnar fyrir slikk, opna landhelg- ina fyrir spænskum ryksugutogurum, selja þýskum auðkýfingum óðul feðranna og laxveiðiárnar og fylla landið af atvinnulausum Portúgölum. Minna mátti ekki gagn gera. Ýmsir þeirra, sem buðu þjóðinni upp á þetta bull, og greiddu jafnvel sjálfir atkvæði á Alþingi gegn EES-samningnum, áttu eftir á varla nógu sterk orð til að lýsa ágæti samningsins. Þannig sýndu þeir í orði og verki að ekkert mark var takandi á orð- um þeirra. Það má heita guðs- gjöf, hvað gleymskan er natinn iðjuþjálfari í mannlífinu. „Þegar kemur að því að meta hvort í Evrópusambandsaðild felist brigð við sjálfstæðisbaráttu 19. aldar er rétt að hafa í huga að afrek Jóns Sigurðssonar fólst ekki síst í því að gera Ísland að þátttakanda í þeirri hreyfingu í Evrópu sem á þeim tíma færði fólki aukin lýðréttindi og nokk- urt verslunarfrelsi. Honum auðn- aðist að gera evrópska hug- sjónarbaráttu að íslenskum veruleika.“ Hver segir þetta? Ekki ég. Höfundur þessara orða var einu sinni formaður Sjálfstæðisflokks- ins og heitir Þorsteinn Pálsson. Þetta segir hann í leiðara Fréttablaðsins 29. apríl sl. þar sem hann óskar eftir dýpri um- ræðu um Evrópusambandið. Klögumálin ganga á víxl … Fáum stjórnmálaleiðtogum ís- lenskum hefur jafnoft verið brigslað um að sitja á svikráðum við sjálfstæði og full- veldi þjóðarinnar og Bjarna Benedikts- syni, forsætisráð- herra og formanni Sjálfstæðisflokksins. Hvað hafði hann til saka unnið? Hann hafði forystu um að treysta nýfengið sjálfstæði í sessi með inngöngunni í NATO þegar hann taldi að því stæði ógn af alræðisöflum. Hinn 28. apríl sl. birti Morgunblaðið átta síðna sérrit til heiðurs hinum látna leiðtoga vegna ald- arminningar hans. Meðal höfunda sem mæra mikilmennið er Davíð Oddsson, fyrrverandi formað- ur Sjálfstæð- isflokksins. Þeir Þorsteinn Pálsson rifja reyndar báðir upp í greinum sín- um svikabrigslin sem að ósekju dundu á Bjarna vegna forystu hans um aðild Ís- lands að Atlantshafsbandalaginu á sínum tíma. Og Davíð segir: „Og þar sem Bjarni stóð í eld- línunni og það sem heitast brann á mönnum, svo sem eins og þeg- ar átti að tryggja öryggi og varnir þjóðarinnar í vályndum heimi, gat sú mynd sem and- stæðingarnir drógu upp af Bjarna Benediktssyni verið ófög- ur og fráhrindandi, svo ekki sé meira sagt. Hann var Banda- ríkjaleppurinn, hinn lúalegi land- ráðamaður, sem einskis sveifst til að kæfa nýfengið sjálfstæði landsins í fæðingu og færa það ógnaröflum á silfurfati.“ Svo mörg voru þau orð. Hve- nær gerðist það annars, með leyfi, að Morgunblaðið tók upp utanríkispólitík og umræðuhefð Alþýðubandalagsins sáluga? Er það boðlegt að bera okkur Evr- ópusinnum á brýn uppgjöf í sjálfstæðisbaráttunni eða vilja til „að afhenda yfirráð yfir auðlind- um okkar til embættismanna í Brussel“, þótt við viljum „end- urheimta með samtakamætti al- þjóðlegs samstarfs þau áhrif, sem hnattvæðingin hefur fyrir löngu svipt hverja ríkisstjórn fyrir sig.“ Þetta eru að vísu ekki mín orð. Þetta er orðrétt til- vitnun í leiðara í 24-stundum, aukaútgáfu Morgunblaðsins hinn 26. apríl sl., eftir Ólaf Þ. Steph- ensen ritstjóra. Og Ólafur bætir við: „Alþjóðlegt samstarf sviptir ríki ekki sjálfstæði sínu, enda geta þau hvenær sem er sagt sig frá því ef þau kjósa það.“ Við þessi orð væntanlegs eftirmanns núverandi ritstjóra Morg- unblaðsins hef ég engu að bæta. Ísland og Evrópa Náðarmeðul gleymskunnar Eftir Jón Baldvin Hannibalsson Jón Baldvin Hannibalsson »Hvenær gerðist það annars, með leyfi, að Morg- unblaðið tók upp utanrík- ispólitík og um- ræðuhefð Alþýðubanda- lagsins sáluga Höfundur stýrði samninga- viðræðum milli Íslands og Evrópusambandsins um myndun Evrópska efnahagssvæðisins á árunum 1989-93. Faglegir M-gráðu il starfa a víða í ðinni.“ st að telja örgu við- r verk- ð að breyt- kipulags- num, og efna- r,“ telur a Íslands kið og rgskonar “ bætir ök fyrir ngri í gna skorts á skipulagi við dreifingu og sölu matvæla, frekar en að aðföngin séu ekki næg. Það mætti jafnvel varpa fram þeirri tillögu hvort við myndum geta gert meira gagn en áður í þróunaraðstoð með því að flytja út nokkra af þessu afburða- fólki sem lokið hefur MPM- náminu,“ segir Haukur Ingi og nefnir að nemendur þeirra Helga hafi t.d. unnið verkefni í samstarfi við norska herinn um uppbyggingu sjúkrahúss í Afganistan sem þjón- ustað gat 200.000 manns á jarð- skjálftasvæði. Þegar hér er komið sögu stenst blaðamaður ekki mátið að spyrja hvað Haukur Ingi, doktor í hag- nýtri guðfræði, er að gera í náms- braut við verkfræðideild þar sem menn eru yfirleitt meira uppteknir af lögmálum þessa heims en hins: „Ég hef nú reyndar fleira í poka- horninu en guðfræðina, en ef guð- fræðin er skoðuð eins og menn eiga að skoða hana kemur í ljós að hún er feikilega hagnýtt fag,“ segir Haukur Ingi. „Guðfræðin fjallar um mannlegar tilhneigingar og at- hafnir og hvort þau verkefni sem við erum að vinna eru í raun til góðs – eða ekki.“ Haukur Ingi bendir á að kokkt- eill guðfræði og verkfræði geti ver- ið mjög gefandi blanda, og fallist raunar í faðma: „Bæði vilja há- marka einhvers konar virði og gera eitthvað sem er gott. Það er það sem guðfræðin færir verkfræðinni: að skilja hvað er gott, fallegt og satt og um leið æskilegt.“ Mikilvægi mannlega þáttarins Helgi Þór segir það líka borðliggj- andi að hafa sterk húmanísk áhrif í MPM-náminu: „Það sem klikkar í verkefnum er yfirleitt ekki reikni- villur í áætlunum eða tæknileg at- riði. Það sem bregst er mannlegi þátturinn: að stjórnandinn les ekki hópinn rétt. Stjórnandinn heldur að mórallinn sé góður á meðan hann er í raun á niðurleið. Hann leysir ekki nógu vel úr deilum við hags- munaaðila sem getur aukið við verkefnin, eða klúðrar samskiptum við verktaka,“ segir Helgi. Haukur skýtur inn: „Guðfræð- ingurinn ætti að vita hvað þarf að gera, en verkfræðingurinn hvernig á að gera það. Nemendur okkar með MPM-gráðu vita hvort tveggja. Og þau láta verkin tala.“ ni Morgunblaðið/G. Rúnar Ólíkir Haukur Ingi er guðfræðingur en Helgi Þór verkfræðingur. MPM- námið við Háskólann sækir hagnýta þekkingu úr ólíkum áttum. sæng með þekkingu á mannlegum samskiptum í MPM-námi HÍ KÍNVERJAR hafa þakkað boð um aðstoð erlendis frá vegna jarð- skjálftanna í Sichuan en ekki er enn ljóst hvort þeir muni í reynd þiggja hana. Skelfing og ringulreið á ham- farasvæðunum var það sem búast mátti við en viðbrögð stjórnvalda eru tiltölulega fumlaus. Leiðtog- arnir leggja sig fram um að taka af festu á málum af þessu tagi. Þeir vilja ekki kalla yfir sig reiði al- mennings sem er farinn að verða æ duglegri við að láta í sér heyra í Kína þótt oft sé beitt mikilli harð- neskju gegn mótmælendum. En eins og oft þegar mannskæðar jarð- hræringar verða kviknar grunur um að tjónið hafi orðið meira en ella vegna hirðuleysis og spillingar í byggingariðnaði. The New York Times segir að sums staðar hafi um 80% bygginga í miðborgum á skjálftasvæðinu hundruð nemendur á aldrinum 6-12 ára urðu undir braki úr húsinu. Foreldrum tókst að bjarga fáeinum með því að nota berar hendurnar við moksturinn og eftir að hermenn tóku við síðar um nóttina björg- uðust nokkrir í viðbót. Vonir um að fleiri fyndust á lífi var farin að fjara út í gær og þá jókst reiðin. Kona sagðist hafa átt aðeins eitt barn sem hefði farist. Hún væri sjálf 39 ára og eiginmaðurinn 44 og nú hefðu þau ekki neitt til að lifa fyrir. Þau skelltu skuldinni á her- mennina fyrir að vera allt of seinir á vettvang, byggingaverktaka fyrir að brjóta öryggisreglur og embætt- ismenn fyrir að láta múta sér. „Verktakarnir hafa ekki kunnað sitt fag. Þetta er illa byggt hús, eins og grautur. Í öllum bænum, hjálpið okkur með því að segja frá þessu í fréttum,“ sagði eiginmaðurinn. eyðilagst. Gera má ráð fyrir að ráðamenn í héraði verði látnir svara til saka komi í ljós að farið hafi verið á svig við bygginga- reglugerðir og hús verið of veik- burða til að þola miklar jarðhrær- ingar. Hröð uppbygging í landinu og víðtæk spilling hafa valdið því að oft eru lög og reglur þverbrotin. Eftir skjálftana miklu 1976, þegar hundruð þúsunda létu lífið í borg- inni Tangshan, voru reglur um jarðskjálftaþol hertar mjög. En fjöldi skóla, spítala og verksmiðju- húsa hrundi samt í og við Sichuan. Fréttamaður The Guardian í Bretlandi lýsti í gær ástandinu við Xinjian-grunnskólann í Dujian- yang-borg en þar fóru íbúarnir hörðum orðum um hermenn og embættismenn. „Þetta er mönn- unum að kenna og ekki nátt- úrunni,“ sagði einn íbúinn. Mörg „Þetta er mönnunum að kenna og ekki náttúrunni“

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.