Morgunblaðið - 09.07.2008, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLÍ 2008 23
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Jón G. Bjarnason
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR GUÐVEIGSSONAR
rannsóknarlögreglumanns,
Kirkjusandi 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfræðinga hjá Karitas
og starfsfólks krabbameinsdeildar 11E á Landspítala við Hringbraut
fyrir frábæra umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Kolbrún Dóra Indriðadóttir,
Ólöf Guðmundsdóttir Salmon, Peter Salmon,
Eggert Snorri Guðmundsson, Jóhanna Guðbjörnsdóttir,
Indriði Halldór Guðmundsson, Nína Edvardsdóttir,
G. Sævar Guðmundsson, Edda Sigurbergsdóttir,
Halldóra Katla Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Við þökkum ykkur öllum hlýhug, samúð og vináttu
við andlát elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og sonar,
JÓNS ÓLAFSSONAR
frá Kirkjulæk.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á deild 13D á
Landspítalanum við Hringbraut og á líknardeildinni
í Kópavogi fyrir frábæra umönnun.
Stuðningur ykkar er okkur ómetanlegur.
Þeir sem vilja beina áheitum sínum á meyjarhofið
Móður jörð geta lagt inn á reikning hofsins, 182 05 62648
kt. 311266-4469.
Ingibjörg Elfa Sigurðardóttir,
Sveinbjörg Jónsdóttir,
Signý Rós Jónsdóttir, Samúel Ingi Guðmundsson,
Ómar Smári Jónsson,
Andri Geir Jónsson, Agnes Helga Steingrímsdóttir,
Patrik Þór Leifsson,
María Jónsdóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður, tengdaföður og afa,
FINNBOGA G. H. FINNBOGASONAR,
Tunguseli 10,
Reykjavík.
Sigrún Gunnarsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýju við
andlát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS Þ. BJÖRNSSONAR,
Böðvarsgötu 19,
Borgarnesi.
Ída Sigurðardóttir,
Ólöf Hildur Jónsdóttir,
Björn Jónsson,
Anna Guðrún Jónsdóttir, Birgir Skúlason,
Sesselja Þórunn Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa, langafa og
langalangafa,
HARÐAR STEINBERGSSONAR,
Grænugötu 12,
Akureyri.
Útför hans fór fram í kyrrþey frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 30. júní.
Sigrún Birna Halldórsdóttir,
Ragnheiður Harðardóttir,
Halldór Jóhann Harðarson, Þuríður Magnúsdóttir,
Sigrún Soffía Harðardóttir, Oddur Sigurðsson,
Steinberg Harðarson, Pia Mortensen,
Ragnar Harðarson, Eydís Arna Eiríksdóttir,
Sigurlaug Harðardóttir, Sigmundur Hannes Hreinsson,
Hulda Ósk Harðardóttir, Hjörleifur Harðarson,
Friðrik Ottó Ragnarsson,
Sigrún Harðardóttir, Haraldur Aðalbjörnsson,
Steinar Harðarson, Valdís Ólöf Þorvaldsdóttir,
afabörn, langafabörn og aðrir aðstandendur.
baráttu verkafólks. Í kjölfar verkfalls
1927 var afi rekinn með fjölskyldu
sína úr íbúðinni sem vinnuveitendur
áttu í Hnífsdal. Pabbi var aðeins 6
ára og þessi reynsla skildi eftir sig
djúp sár. Svo kom kreppan mikla
með atvinnuleysi. Pabbi mundi eftir
afa sem fór upp í fjall að vetrarlagi til
að höggva grjót til að selja til hafn-
argerðar. Þegar pabbi var 13 ára
eignaðist hann systur, Þórdísi Höllu,
en hún dó aðeins 6 mánaða. Hann
missti svo móður sína aðeins 23 ára
gamall.
Þetta skóp blíðlyndan og bjartsýn-
an mannvin. Pabbi trúði á hið góða í
hverjum manni og gerði sitt til að
laða það fram. Hann var frændræk-
inn og vinamargur.
Pabbi nam við vinnudeild Gagn-
fræðaskólans á Ísafirði. Hann var
dverghagur á tré og á einum vetri
þegar hann var 15 ára smíðaði hann
mörg húsgögn sem hann gaf foreldr-
um sínum. Í skólaskýrslu Hannibals
Valdimarssonar eru hæfileikar
pabba tíundaðir. Pabbi varð síðar
húsgagnasmíðameistari og snillingur
í viðgerðum á gömlum húsgögnum.
Hann langaði til að fara í verslun-
arskóla en gat ekki sökum fátæktar.
Hann skildi gildi menntunar og
studdi okkur bræðurna dyggilega
gegnum okkar skólagöngu. Nú eiga
allir kost á menntun en sumir hafa
glatað skilningnum sem pabbi hafði á
gildi hennar.
Pabba var kappsmál að við bræð-
urnir stæðum okkur vel í vinnu. At-
vinnuleysi kreppunnar miklu sat
djúpt í honum og hann vissi að vinnan
er lífsakkeri hvers manns.
Hann var góður íþróttamaður á
sínum yngri árum, sprettharður og
leikinn knattspyrnumaður.
Vinnusemi og snyrtimennska var
pabba í blóð borin. Hann tók daginn
snemma og smíðaði húsgögn í Litla-
gerðinu eða dyttaði að húsi og garði.
Hann var mjög áhugasamur um allar
verklegar framkvæmdir afkomenda
sinna og naut þess að gefa ráð og
rétta hjálparhönd. Hann lagði mörg-
um lið um ævina og ekki síst þeim
sem mættu mótbyr.
Pabbi var sérlega barngóður. Hon-
um var mjög umhugað um velferð af-
komenda sinna og sýndi þeim mikla
hlýju. Oft læddi hann peningaseðlum
í litla lófa. Margrét, konan mín,
samdi þessa vísu til pabba áttræðs:
Brosir hýrt og blístrar lag,
börnum að sér vefur.
Snemma á fætur sérhvern dag,
starfa ærinn hefur.
Pabbi glímdi við ýmis veikindi síð-
ustu 20 ár ævinnar. Hann tók örlög-
um sínum af karlmennsku og æðru-
leysi og lífsvilji hans var mjög
sterkur. „Kóngur vill sigla, en byr
hlýtur að ráða“ sagði hann og kvart-
aði ekki. Hann sýndi ótrúlegan dugn-
að, hélt sínu striki og var alltaf glaður
og bjartsýnn. Mamma stóð við hlið
pabba sem óbifandi klettur, hún
gerði allt sem hún gat til að honum
gæti liðið sem best. Hjónaband
þeirra var traust og fagurt og á heim-
ili þeirra ríkti öryggi og ástríki.
Minningarnar um pabba eru bjart-
ar og fallegar. Þær eru dýrmætur
fjársjóður og huggun harmi gegn. Ég
kveð hann með þakklæti og virðingu.
Björn Guðmundsson.
Í nokkrum orðum langar mig að
kveðja hann pabba minn.
Ég er uppfullur af þakklæti fyrir
að hafa fengið að njóta samvistar við
þennan einstaka mann. Engan mann
hef ég hitt á lífsleiðinni sem var jafn-
mikill mannvinur og faðir minn var.
Það lýsti sér í því að hann bar virð-
ingu fyrir náunganum og var ávallt
tilbúinn að rétta þeim hjálparhönd
sem stóðu höllum fæti í lífinu. Hann
átti enga óvini og var alltaf reiðubú-
inn að sjá það góða í hverjum og ein-
um einstaklingi. Faðir minn var ein-
staklega vinnusamur maður og ég
var ekki mjög gamall þegar hann var
farinn að kenna mér málshætti eins
og „Morgunstund gefur gull í mund“
, „Vinnan göfgar manninn“ og „Það
verður enginn óbarinn biskup“.
Honum pabba féll aldrei verk úr
hendi og má segja að hans helsta
áhugamál var að taka þátt í tilfallandi
verkefnum sem tengdust oftar en
ekki húsbyggingum eða öðrum verk-
efnum hjá okkur bræðrunum. Alltaf
var pabbi mættur fyrir allar aldir og
náði að smita alla af eldhug og áhuga.
Faðir minn fylgdist alla tíð mjög vel
með öllu sem hans nánustu tóku sér
fyrir hendur, bæði i leik og starfi.
Hann fylgdist meðal annars vel með
hvernig gekk í öllum prófum sem við
synir hans og síðar barnabörn fórum
í og tengdust skólagöngu. Honum
var mjög umhugað um að náminu
væri sinnt sem skyldi því hann gerði
sér alla tíð grein fyrir mikilvægi
námsins. Pabbi minn sýndi alla tíð
mikla ráðdeild í fjármálum og hafði
oft á orði við okkur að það „ætti eng-
inn að eyða meira en hann aflar“.
Hann var fyrir löngu búinn að sjá
hvert stefndi í þjóðfélaginu varðandi
of mikla þenslu og eyðslusemi.
Ég á eftir að sakna föður míns
mikið því það var alltaf gott að leita
til hans og fá góð ráð þegar á þurfti
að halda varðandi alla mögulega hluti
sem koma upp í lífinu. Alltaf gaf hann
sér tíma til að setja sig inn í málin og
kom með góðar tillögur og ráð. Það
var fyrir allnokkru síðan að ég gerði
mér grein fyrir að líf pabba hengi á
bláþræði og hann gæti þurft að
kveðja okkur öll nánast fyrirvara-
laust. Það gekk síðan eftir og það er
með miklum trega og söknuði sem ég
kveð þennan einstaka og góða mann
sem alla tíð reyndist mér og mínum
svo einstaklega vel.
Elsku mamma mín, mig langar að
þakka þér fyrir hversu vel þú hefur
hugsað um hann pabba í erfiðum
veikindum hans undanfarin ár. Það
hefðu engir gert betur. Það er stórt
skarð höggvið í fjölskylduna okkar
en minningin um þennan góða og ein-
staka mann mun í hugum okkar lifa
um alla framtíð.
Guðmundur Þórður
Guðmundsson.
Í dag kveð ég tengdaföður minn
hinstu kveðju með söknuði og þakk-
læti.
Það var fyrir 42 árum sem ég kom
inn á heimili verðandi tengdaforeldra
minna að Litlagerði 6, þar sem ríkti
einstök regla á öllum hlutum og mikil
snyrtimennska. Tengdafaðir minn
var einstakur maður. Hann var kær-
leiksríkur, hjálpsamur og ætíð svo já-
kvæður. Vandamál voru ekki til í
hans huga, heldur verkefni sem hægt
væri að leysa. Tengdapabbi taldi
aldrei eftir sér að hjálpa til hvort sem
það var að lána okkur, þá unga
parinu, bílinn sinn til að við kæm-
umst í útilegu eða sumarfrí. Keyra
mig og Guðmund afastrák í vinnuna
þegar Fiatinn fór ekki í gang.
Skreppa til Svíþjóðar til að hjálpa
okkur að flytja búslóðina til Kanada.
Fyrstu búskapar- og námsár okkar
Gunnars komu tengdaforeldrar mín-
ir sjaldan tómhent í heimsókn. Oft
var með í förum fullur kassi af mat-
vælum og ýmiskonar góðgæti til að
létta undir með okkur.
Á tímabili man ég að tengdapabbi
fór til útlanda í tengslum við starf
sitt. Þegar hann kom heim úr þessum
ferðum hafði hann keypt föt á litla
nafna sinn og kjóla á mig. Þegar
hann gaf mér kjól sagði hann, „Ég sá
þennan kjól og fannst strax hann
passa þér“, sem reyndist rétt.
Tengdafaðir minn var mjög vinnu-
samur og var ekki mikið fyrir að taka
sér frí. Þó fórum við saman nokkrar
ferðir vestur til Ísafjarðar þaðan sem
hann var ættaður. Í þessum ferðum
var tekin með málningardós og
penslar og leiði foreldra hans og fjöl-
skyldu heimsótt, málað, snyrt og
blóm sett á sinn stað. Farið í Gamla
bakaríið þar sem keypt var nesti fyr-
ir ferðina suður. Fleiri ferðir fórum
við saman bæði heima og erlendis. Sú
síðasta var dagsferð í fyrrasumar að
Gullfossi og Geysi í fallegasta veðri
sem hægt var að óska sér í okkar fal-
lega landi.
Tengdapabbi fylgdist mjög vel
með unga fólkinu í fjölskyldunni og
það var duglegt að koma við í heim-
sókn í Litlagerði og síðar í Miðleitið.
Afastrákarnir Guðmundur og Gunn-
ar Narfi elskuðu afa sinn óendanlega,
enda var hann einstakur afi. Lang-
afabörnin Magdalena og Ingvar Dag-
ur veittu langafa sínum mikla gleði,
enda var hann mikil barnagæla.
Guðmundur tengdafaðir minn bjó
við mikla vanheilsu síðustu árin. Þar
stóð tengdamóðir mín, hún Dúdda,
eins og klettur í hafinu við hlið hans.
Minning um elskulegan tengdaföður
lifir meðal okkar.
Elsku Dúdda mín og fjölskylda,
megi góður guð gefa okkur öllum
styrk.
Ragnheiður.
Þá er hetjan fallin og við hittumst
ekki aftur í Miðleitinu.
En ég veit að hann er farinn á góð-
an stað enda var hann bæði góður, fal-
legur og skemmtilegur maður. Í
fyrstu þótti mér sérstakt hvað margir
báru Guðmundar nafnið í þessari
frekar litlu fjölskyldu en síðar skildi
ég það ósköp vel því afi Guðmundur
var einstakur.
Fyrir sjö mánuðum síðan fæddist
yngsta barnabarnið hans, hún Júlía
Ósland Guðmundsdóttir. Hann naut
þess að fá hana í heimsókn því það lin-
aði þjáningarnar og var honum sem
vítamínsprauta eins og hann sagði
sjálfur. Hann kenndi mér fallegt ljóð
sem hann vildi að ég kenndi dóttur
okkar þegar hún hefur aldur til.
Elskulega mamma mín
mjúk er alltaf höndin þín
tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðinn er
allt það skal ég launa þér.
(Sig. Júl. Jóhannesson.)
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast þessum góða manni.
SJÁ SÍÐU 24