Morgunblaðið - 09.07.2008, Blaðsíða 24

24 MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÖFLUGASTI stórmeistari Ung-
verja, Peter Leko varð einn í efsta
sæti á Sparkassen-mótinu sem lauk í
Dortmund um helgina. Alls tóku átta
skákmenn þátt í mótinu og hlaut
Leko 4 ½ vinning af sjö mögulegum.
Hann varð ½ vinningi á undan næstu
mönnum. Sigur Leko kemur ekki á
óvart þar sem Ungverjinn hefur ver-
ið í hópi bestu skákmanna heims um
alllanga hríð en er sem stendur í 5.
sæti heimslistans. Hann var nálægt
því að vinna Kramnik í einvígi þeirra
um heimsmeistaratitilinn árið 2004
en Kramnik tókst að jafna metin í
lokaskák einvígisins.
Í 2.-5. sæti komu Úkraínumaður-
inn Vasilí Ivantsjúk, Aserinn Shak-
riyar Mamedyarov, Rússinn Jan
Nepomniachtchi og Þjóðverjinn Jan
Gustafsson, allir með 4 vinninga.
Tveir þeir síðasttöldu eru tiltölulega
lítt þekktir skákmenn en Nepomni-
achtchi vann hið geysiöfluga Aero-
flot-mót sl. vetur og þar með þátt-
tökurétt í Dortmund, sem ásamt
Linares-mótinu,
Wijk aan Zee-mótinu og Melody
Amber-mótinu er talið eitt það eftir-
sóknarverðasta meðal skákmanna að
tefla í.
Vladimir Kramnik sem undirbýr
sig undir heimsmeistaraeinvígi sitt
við Wisvanathan Anand næsta haust
varð að láta sér lynda sjöunda sætið
sem er einn slakasti árangur hans á
ferlinum, hann tapaði tvisvar með
svörtu í sama afbrigði Petroffs-varn-
ar. Kramnik hefur unnið mótið í
Dortmund átta sinnum, þar af fjórum
sinnum í röð á árunum 1995-1998.
Hann hefur unnið tvö síðustu mótin í
Dortmund svo úrslitin hljóta að hafa
valdið honum miklum vonbrigðum.
Eftir framgöngu Magnúsar Carlson-
ar undanfarið hafa vinsældir Kram-
niks og raunar Leko líka hrapað
nokkuð, en báðir eru feiknalega
öruggir skákmenn en dálítið litlausir
á köflum.
Hollendingurinn Loek Van Wely
varð langneðstur og má rekja viðun-
andi frammistöðu flestra annarra
keppenda í þessu stutta móti til þess
hversu hörmulega Hollendingnum
gekk. Þó hann hlyti aðeins einn vinn-
ing barðist hann vel í öllum skákum
sínum en að þessu sinni var stríðs-
gæfan honum ekki hliðholl. Í eftirfar-
andi skák verður hann að láta í minni
pokann fyrir einum besta Þjóðverj-
anum í dag, Arkadij Naiditsch:
Dortmund 2008; 6. umferð:
A. Naiditsch – Loek Van Wely
Sikileyjarvörn
1. e4 c5 2. Rf3 d6 3. d4 cxd4 4.
Rxd4 Rf6 5. Rc3 a6 6. Bc4 e6 7. Bb3
Rbd7 8. Bg5 h6 9. Bh4 Rc5 10. De2
Be7
Sennilega er nákvæmast að ráðast
strax til atlögu á drottningarvæng
með 10. .. b5.
11. O–O–O O–O 12. Bg3 Dc7 13.
e5 dxe5 14. Bxe5 Da5 15. Kb1 Bd7
16. f4 b5 17. g4 b4 18. g5!
Afar óþægilegur leikur sem Van
Wely finnur ekki bestu vörnina við,
trúlega hefur honum sést yfir 20. leik
hvíts, eini möguleikinn er 18. hxg5 19.
fxg5 Re8 með allgóðum varnarmögu-
leikum.
18. bxc3 19. gxf6 gxf6
20. Rf5 exf5 21. Bxc3 Dd8 22. Dh5
Kh7 23. Hhg1 De8
Millileikurinn 23. Rxb3 strandar á
drottningarfórn sem nú vofir yfir
stöðu svarts: 24. Dxh6+! Kxh6 25.
Hd3 og óverjandi mát á h3.
24. Hg3 Hg8 25. Bxf7 hxg3 26.
hxg3
– og svartur gafst upp.
Stóra slemma í Bilbao
Nú hafa Spánverjar boðið til nýs
ofurskákmóts sem halda á í Bilbao á
Spáni dagana 2.-23. september nk. og
hefur mótið þegar hlotið nafnið
„Stóra slemma“. Aðeins sex skák-
menn fá boð á mótið og vekur athygli
að hvorki Leko né Kramnik eru þar á
meðal. Þátttakendalistinn lítur þann-
ig út: Wisvanthan Anand (Indland),
Magnús Carlsen (Noregur), Vasilí
Ivantsjúk (Úkraína) , Venselin Topa-
lov (Búlgaría) Lev Aronjan (Armen-
ía) og Teimour Radjabov (Azerbad-
sjan).
„Hugaríþróttir“ á
Ólympíuleikvanginum í Kína
Strax eftir Ólympíuleikana í Kína
fer fram sérstök sýningarkeppni
„hugaríþrótta“ í „Hreiðrinu“, hinum
nýja Ólympíuleikvangi í Beijing.
Keppnin hefur hlotið „World Mind
Sport games“. Þegar liggur fyrir að
Ísland mun senda skáklið til þessarar
keppni en alls munu þátttakendur
vera um 3000 talsins í ýmsum grein-
um eins og skák, brids, go og fleiri
greinum. FIDE hefur um langt skeið
unnið að því að fá skák inn sem
Ólympíugrein og keppnin nú er eitt
skref í þá átt að „hugaríþróttir“ verði
að lokum hluti alþjóðlegu Ólympíu-
hreyfingarinnar.
Leko sigraði í Dortmund
SKÁK
Dortmund, Þýskalandi
Sparkassen-mótið
28. júní-6. júlí 2008
helol@simnet.is
Helgi Ólafsson
Afi Guðmundur, hönd guðs leiðir
þig nú og minningin um þig mun lifa.
Fjóla Ósland Hermannsdóttir.
Elsku afi minn. Nú þarf ég að
kveðja þig. Sársaukinn er yfirþyrm-
andi. Þú hefur verið svo risastór hluti
af mínu lífi og okkar allra. Þú hefur
kennt mér svo margt og látið svo gott
af þér leiða fyrir alla sem á vegi þín-
um urðu. Þú hugsaðir vel til allra og
allir vildu þér hið besta. Þú varst ein-
stök manneskja. Merkasti maður
sem ég hef kynnst. Þú ert mín fyr-
irmynd í öllu sem ég geri. Það hefur
verið óendanlegur heiður að fá að
kynnast þér og geta kallað þig afa
minn.
Elsku afi minn. Þú kenndir mér
snemma réttu handtökin. Þegar
heilsu þinni var farið að hraka
hringdirðu oft í mig og spurðir hvort
ég gæti komið við og unnið í garð-
inum; slegið grasið og rakað, klippt
trén og málað skúrinn og skúrþakið,
þegar þess þurfti. Reynt var eftir
allra fremsta megni að mæta á slag-
inu, enda var stundvísi eitt af þínum
persónueinkennum sem þú lagðir
alltaf ríka áherslu á. Þessar stundir
mat ég mikils. Eyða heilum degi í
garðinum með afa og spjalla. Líkami
þinn var síðustu árin orðinn þreyttur
og lúinn og sastu oftast á skrifborðs-
stól eða kollinum góða inni í bílskúr
þegar ég kom. Fagnaðarfundir voru
með okkur í hvert skipti og tók ég í
hönd þína og kyssti þig á kinn og
enni. Þú sagðir mér síðan frá þeim
verkefnum sem við áttum í vændum
það skiptið. Þú tókst kollinn og sast
hjá mér þegar ég var að vinna. Þú
bentir stafnum ákveðið þangað sem
taka þurfti hendinni til. Sólin skein
hátt og sjaldnast ský á lofti. Útivið
leið þér best, í hita og sól, og varst
eins og grískur guð, sólbrúnn og sæl-
legur. Fegursti maður þessa heims
og næsta, að utan sem innan.
Elsku besti afi minn. Lóa, konan
mín og Ingvar Dagur, sonur minn,
höfðu einstaklega miklar mætur á
þér og fannst alltaf gaman að hitta
þig og tala við þig. Ingvar Dagur er
svo hrifinn af þér. Talar ótt og títt um
langafa. Stafurinn þinn sem hann
fékk alltaf að prófa fannst honum
ótrúlega spennandi gripur. Þig lang-
aði til að hann fengi að eiga staf sem
þú notaðir og hafðir sjálfur búið til.
Hann er alltaf að spyrja um langafa
sinn. Fannst honum afar spennandi
að fá að koma í heimsókn, fá stafinn
lánaðan, fá að sitja á göngugrindinni
þinni á meðan þú keyrðir hann um
íbúðina og að leika með allt dótið.
Sama dag og þú kvaddir okkur úr
þessum heimi spurði hann mikið um
þig og ætluðum við feðgarnir að
heimsækja þig. Ég segi honum núna
að langafi sé á betri stað, þar sem all-
ar góðar vættir verði með honum alla
tíð. Mér þykir afskaplega vænt um
þessi orð en þau sagðirðu afar oft við
mig.
Elsku afi minn. Sorg og söknuður
fá ekki lýst þeim tilfinningum sem nú
berast um í brjósti mér. Ég kveð þig
því, góði vinur minn, og hugga mig
við það að vita af þér á betri stað. Við
munum hittast aftur og hlæja og
gleðjast saman.
Ég segi því nú við þig, elsku afi
minn, megi englarnir vaka yfir þér og
allar góðar vættir fylgja þér alla tíð.
Ég mun alltaf hugsa til þín og veit
að þú munt verða hjá okkur hverja
stund.
Hvíldu í friði.
Gunnar Narfi.
Ég var svo lánsamur að kynnast
afa mínum mjög vel.
Bernskuminningar úr Litlagerði
eru angurværar og hlýjar. Þegar ég
hafði fengið mér ristað brauð og kakó
á morgnanna fylgdi ég afa út í skúr
og horfði á hann smíða. Það var góð
lykt í skúrnum, lykt af spýtum og
lakki. Ég man hvað hann var vand-
virkur og fumlaus í því sem hann tók
sér fyrir hendur. Strax sem barn
varð ég mjög hændur að afa mínum.
Mér leið vel nálægt honum. Þegar við
vorum búnir að vinna í skúrnum sett-
umst við inn í risherbergi, afi setti þá
gjarnan Richard Clayderman á fón-
inn, lagðist á legubekk, lygndi aftur
augunum og flautaði með. Ég sat
gjarnan á stól við hliðina og ræddi við
hann. Hann var ánægður þegar hann
skilaði góðu dagsverki. Þegar ég
varð eldri tókst með okkur sterk og
mikil vinátta. Þegar ég var búinn í
læknanámi bjó ég í kjallaranum hjá
afa og ömmu í tvö ár.
Við áttum saman ótal stundir í eld-
húsinu í Litlagerði yfir vel löguðu
kaffi, þar sem við skeggræddum og
krufðum þjóðfélagsmálin. Afi minn
hafði sterkar skoðanir á hlutunum og
voru þær vel ígrundaðar og skyn-
samar. Afi minn var kominn af fá-
tæku alþýðufólki. Fyrir honum var
vinnan dyggð. Hann hafði alltaf eitt-
hvað fyrir stafni, og ef komið var í
heimsókn leið ekki langur tími þar til
hann var búinn að finna einhver
verkefni fyrir mann í garðinum eða í
bílskúrnum. Hann sagði mér frá tím-
unum í gamla daga þar sem óvissa
var með næstu máltíð sökum fátækt-
ar, þar sem langafi minn og fleiri góð-
ir menn voru í daglegri óvissu með
vinnu.
Hann sagði mér frá því þegar hann
fór sem ungur maður til náms á Ak-
ureyri í lánsfötum og með skóhlífar.
Þessar og fleiri sögur frá því í gamla
daga eru mér í dag ómetanlegar.
Afi minn var sterkur persónuleiki
og einstakur maður. Ég leyfi mér að
fullyrða að enginn sem kynntist hon-
um varð ósnortinn. Þegar ég var ung-
lingur skynjaði ég það og það kom yf-
irleitt bros á varir og blik í augu fólks
þegar ég sagðist vera barnabarn
Guðmundar L. Þ. Hann var einstak-
lega hlýr og með töfrandi nærveru.
Greiðviknin og viljasemin voru ein-
stök. Hann var ósérhlífinn og setti
hag annara ætíð fremri sínum eigin.
Ég heyrði afa minn aldrei tala illa um
nokkurn mann, því hjartalag hans
var eins hreint og tært og bergvatns-
lindin á heiðinni. Nægjusemi hans
var slík að það var honum nóg að vita
að sólin risi á hverjum morgni. Seinni
ár var hann líkamlega veikur. Þrátt
fyrir háan aldur og lúinn líkama var
hann andlega frískur og klár í koll-
inum. Bakið var bogið og snúið eftir
áralanga erfiðisvinnu og hjartað var
tekið að þreytast. Ótal spítalalegur
hefðu reynt á þrek okkar sem teljum
okkur til venjulegs fólks. Aldrei
heyrði ég hann kvarta yfir hlutskipti
sínu. Hann bjó yfir einhvers konar
innri ró og stillingu sem ég gat aldrei
almennilega skilið. Ég var heima í
stuttri heimsókn þegar heilsu hans
hrakaði skyndilega. Ég er þakklátur
fyrir að hafa fengið að vera við rúm-
stokkinn hjá honum þegar hann
skildi við.
Afi minn, ég sakna þín sárt.
Guðmundur Gunnarsson.
Elsku Guðmundur, nú er kvöl þín á
enda og bjart og fallegt himnaríki
býður þig velkominn inn í ljósið.
Það var sérstakur heiður að fá að
kynnast þér, þú hafðir nærveru sem
var svo einstaklega hlý og góð.
Börn og barnabörn þín og Dúddu
bera ykkur fagurt vitni. Þið eigið
yndislega fjölskyldu sem ég er stolt
af að vera orðin hluti af. Þú stráðir
fræjum kærleikans og góðvildar allt
um kring og minntir mann á það mik-
ilvæga í lífinu. Þú skipaðir afar stór-
an sess í hjarta Gunnars Narfa sem
hélt óendanlega mikið upp á þig.
Saman munum við viðhalda minn-
ingu sonar okkar um elsku langafa
sinn sem hann spyr svo oft um.
Vertu kært kvaddur, yndislegi
Guðmundur minn.
Lóa Ingvarsdóttir.
Hver stórfjölskylda er eins og
marglitur vefnaður. Þar eru börn,
feður og mæður, afar og ömmur,
frændur og frænkur. Í okkar fjöl-
skyldu skipaði Guðmundur L. Þ.
Guðmundsson, bróðir Salóme móður
okkar, viðamikið hlutverk. Hann var
að öðrum ólöstuðum hinn stóri
frændi, alltaf kallaður Gummi
frændi. Hann rækti sitt hlutverk af
einstakri alúð, eiginlega af hreinni
snilld.
Eitt orð stendur upp úr varðandi
Gumma frænda, orðið ræktarsemi.
Oft hringdi hann til að spyrja frétta.
Hann setti sig inn í öll mál og lét sér
mjög annt um velferð okkar bræðra
sem og annarra fjölskyldumeðlima.
Alltaf var gaman að gera honum
grein fyrir einhverju nýju og
skemmtilegu. Gummi frændi tók svo
innilega þátt í gleðinni og spurði upp-
byggilegra spurninga. Við fórum allt-
af glaðir frá samtölum við hann.
Annað sem setti mark á okkur alla
var hin gagnkvæma virðing sem
pabbi okkar Jón Ö. Bárðarson og
Guðmundur L. Þ. sýndu hvorir öðr-
um. Pabbi bar mikla virðingu fyrir
Guðmundi sem manni og svo einnig
hans fallega handverki. Og Guð-
mundur lét alltaf í ljós mikla virðingu
fyrir honum og sköpunargáfu hans.
Þá voru samverustundir fjölskyldna
okkar alltaf fagnaðarfundir.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
er okkur efst í huga þakklæti fyrir að
hafa átt svona dásamlegan frænda
sem greiddi götu okkar allra og lét
sér annt um okkur og fjölskyldur
okkar. Minningarnar um hann munu
gleðja okkur um ókomin ár og efla
okkur til dáða. Blessuð sé minning
hans.
Grétar Guðmundur Steinsson,
Örn Bárður og Friðrik Ragnar
Jónssynir.
Elskulegur frændi og mikill mann-
vinur er horfinn á braut eftir langa,
farsæla ævi. Eftir lifir minning um
ljúfan dreng.
Gummi frændi var fallegur maður
og yndisleg manneskja sem ræktaði
vel garðinn sinn með Dúddu sér við
hlið og synina sem hann var svo stolt-
ur af. Á efri árum leit hann þakklátur
um öxl og tók erfiðum veikindum sín-
um af æðruleysi og reisn, umvafinn
hlýju og umhyggju fjölskyldunnar.
Þá sérstaklega Dúddu eiginkonu
sinnar sem hugsaði svo vel um hann
af aðdáunarverðu þreki hvort heldur
var líkamlegu eða andlegu.
Það var mikil gleðistund og
dásamlegt að fá að halda með þeim
upp á demantsbrúðkaup og 85 ára af-
mæli frænda árið 2006 þar sem þau
hjón nutu dagsins með sínum nán-
ustu og rifjuðu upp góðar minningar
og stórar stundir í máli og myndum.
Heimsóknir í Litlagerðið, Keflavík-
urferðir þeirra til okkar og sameig-
inleg ferðalög með afa á Ísafirði eru
skínandi perlur í festi minninganna.
Þannig hafa Gummi og Dúdda verið
hluti af lífi okkar alla tíð.
Gummi frændi hafði einstaklega
jákvætt og bjart yfirbragð og frá
honum stafaði mikil góðvild. Hann
sýndi börnum sérstaka alúð, tók
gjarnan litlar hendur og lagði í sínar,
horfði í augu barnanna og spurði þau
um líf þeirra og áhugamál. Börnin
fengu klapp á kollinn, hvatningarorð,
stroku á vangann og fundu að þau
voru dýrmæt í návist hans.Hann
sagði þeim að þau væru falleg og góð.
Hann ávarpaði þau með þeim hætti
að þau nutu þess að vera til. Oft
laumaði hann seðli í lítinn lófa eða
góðgæti að börnum í kveðjuskyni.
Þannig man ég hann.
Gummi sýndi okkur systurdætrum
sínum alla tíð mikla artarsemi og
fylgdist með ættboganum breiða úr
sér. Hann þekkti nöfn þeirra allra
yngstu sem er óvenjulegt fyrir svo
aldraðan mann en sýnir hvað hann
lét sig varða frændgarðinn allan nær
og fjær. Frændi hafði þannig nær-
veru að frá fundum hans fór maður
endurhlaðinn ástúð og elsku sem að-
eins þeir sem eru sannir og hafa kær-
leikann að leiðarljósi geta fyllt mann
af.
Gummi var fróður og minnugur á
menn og málefni og sýndi öllu já-
kvæðan áhuga. Hann var ótrúlega
fær að tengja fólk og engu líkara en
hann hefði ættfræðiforrit í kollinum.
Frásagnir hans af fólki báru vott um
hlýju og virðingu. Við ræddum sorgir
og sigra og hann miðlaði mér af
reynslu sinni og tengdi mig við upp-
runa minn og fjölskyldusögu. Oft
komst hann við og þá sérstaklega
þegar hann talaði um móður sína
Guðbjörgu sem dó langt fyrir aldur
fram og var öllum harmdauði.
Ekki er hægt að minnast Gumma
án þess að nefna æskustöðvar hans á
Ísafirði, Sólgötu 8, húsið sem þau
byggðu saman afi, amma og börn og
kallað var Höllin. Þá talaði hann
gjarnan um fjölskyldulífið, húsmóð-
urina, hefðirnar, verklagið og æsku-
daga í faðmi fjalla blárra.
Gummi var hamingjusamur maður
og þau Dúdda áttu miklu barnaláni
Guðmundur L. Þ.
Guðmundsson