Morgunblaðið - 10.07.2008, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 2008 21
✝ Jóhannes Þor-berg Krist-
insson fæddist í
Reykjavík 7. ágúst
1928. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans að-
fararnótt 1. júlí síð-
astliðins. Foreldrar
hans voru Kristinn
Jóhannesson, f.
30.9. 1898, d. 22.3.
1974 og Anna Guð-
mundsdóttir, f.
12.6. 1900, d. 6.9.
1995. Bræður Jó-
hannesar eru Hörður Matthías
Kristinsson, f. 13.9. 1920, d.
27.1. 1983, Hilmar Gylfi Guð-
jónsson, f. 9.3. 1935, d. 16.5.
2003 og Baldur Freyr Guð-
jónsson, f. 7.3. 1947.
Jóhannes kvæntist hinn 17.
júní 1951 Önnu Jó-
hannsdóttur, f. 9.5.
1931. Börn þeirra
eru 1) Jóhann Þor-
kell, f. 8.4. 1951; 2)
Svanhildur Inga, f.
19.9. 1952, gift
Guðmundi G. Krist-
inssyni, f. 30.7.
1954, þau eiga 3
börn og 4 barna-
börn; 3) Kristinn, f.
11.5. 1960, kvæntur
Guðrúnu f. Guð-
mundsdóttur, f.
6.10. 1952, þau
eiga 4 börn og 6 barnabörn; og
4) Ólafur, f. 20.5. 1962, kvæntur
Ingibjörgu G. Magnúsdóttur, f.
15.6. 1958, þau eiga 4 börn.
Jóhannesi verður sungin sálu-
messa í Kristskirkju í Landakoti
í dag og hefst hún klukkan 13.
Síðustu vikurnar hafa verið erfið-
ar fyrir þig, en nú ert þú farinn,
elsku pabbi. Þú vildir alltaf vera
heima í þínum veikindum og þar leið
þér best. Síðustu tvær vikurnar sem
þú varst heima skiptu miklu máli
fyrir þig, mömmu og Jóa. Nú hefur
þú fengið hvíldina eins og vinur þinn
séra Georg sem féll frá aðeins um
viku á undan þér. Nú sitjið þið vin-
irnir örugglega saman á einhverjum
góðum stað.
Litlu strákarnir þínir þrír, Hinrik,
Guðjón og Haraldur, skrifuðu þér
kveðjubréf, en Thelma Rós litla fékk
ekki að kynnast þér mikið og okkar
bíður að segja henni frá þér í fram-
tíðinni. Það var gaman að sjá hvað þú
hresstist við þegar hún kom til þín á
spítalann. Þitt framlag til lífsins lifir
áfram í þínum börnum, barnabörn-
um og barnabarnabörnum. Þar hef-
ur þú með mömmu lagt grunn að
sterkum og góðum hóp sem mun
halda minningu þinni á lofti.
Upp í hugann koma margar minn-
ingar um þinn sterka og kraftmikla
karakter sem hefur alla tíð mótað
þitt umhverfi og þína nánustu aðila.
Þú varst alltaf góður við mömmu og
Jóa og þinn heimur síðustu áratug-
ina snerist um þau og húsið ykkar
sem þú byggðir með eigin höndum
fyrir meira en 50 árum. Þau tvö
missa líklega mest af okkur öllum, en
þú varst alltaf vakandi og sofandi
með þau í huga.
Þú varst víðlesinn og hafðir mikla
þekkingu á mannkynssögunni og ein
af síðustu bókunum sem þú last var
um áhrif seinni heimstyrjaldarinnar
hér á Íslandi. Þú sýndir okkur öllum
hversu mikils virði það er að vita
hvaðan við komum og hvernig sagan
getur hjálpað okkur að gera betur í
framtíðinni. Þú varst mikill heims-
maður og vel meðvitaður um hvað
þekking og tækni getur gert mikið
fyrir okkur öll.
Okkur hlotnaðist sú ánægja að
hafa síðasta áratuginn ferðast með
þér og mömmu um Evrópu og njóta
þar þinnar miklu þekkingar og fróð-
leiks. Þetta voru sérstakar ferðir
sem við munum alltaf minnast með
mikilli gleði og ánægju. Nú sitjum
við eftir með minningar um spar-
sama hótelstjóra, sérkennilega konu
sem rífst við sjálfa sig um miðja nótt,
páfugla yfir morgunverði, bátaferð
með ríka fólkinu til Salernó, eyði-
merkurferð um Pompei og fleiri
skemmtilegar uppákomur.
Við kveðjum þig, elsku pabbi, með
söknuði og virðingu. Bestu þakkir
fyrir allt það sem þú hefur gefið okk-
ur.
Svana og Guðmundur.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast þín, elsku faðir minn, sem nú hef-
ur kvatt þennan heim. Margt af því
sem þú stóðst fyrir hef ég tileinkað
mér og gert að mínum helstu kost-
um. Það var fyrir áhuga þinn á raf-
eindatækni og stöðuga hvatningu
þína að ég lagði leið mína í fram-
haldsnám. 12 ára var ég orðinn svo
smitaður af áhuga þínum að ég
ákvað að læra verkfræði.
Ég minnist þess að við fórum oft í
útilegur. Ég þjáðist iðulega af haus-
verk og bílveiki í skröltandi bjöllunni
sem hélt hvorki ryki né pústreyk.
Þetta var spennandi og mikil ævin-
týri fyrir ungan drengi. Það eru
mörg atvik frá þeim tíma sem koma
upp í hugann en okkur þótti fyndið,
þegar þú notaðir þvottakúst og trjá-
grein til að halda tjaldinu uppi. Eina
mestu ævintýraför mína fór ég með
þér þegar ég var á 13. ári en þá fékk
ég að fljúga með ykkur Ómari til
Vestmannaeyja þegar eldgosið stóð
sem hæst.
Þú varst sterk persóna í okkar lífi
og hafðir þínar skoðanir. Það var
svolítið erfitt fyrir sjálfstæðan tán-
ing að geta ekki farið sínu fram og
því fór ég að heiman tiltölulega ung-
ur. Kannski átti ég ekki langt að
sækja þá einurð sem til þurfti. Það
kom fyrir að þú varst ekki sammála
því sem ég ákvað en við áttum þó eft-
ir að ná saman. Það voru nokkur at-
vik sem tóku á í okkar samvistum en
okkur tókst að útkljá þau ýmist með
því að virða ólíkar skoðanir hvors
annars eða sigra þá erfiðleika sem
steðjuðu að. Það var þó að lokum að
við þurftum að láta í minni pokann.
Við fjölskyldan sátum hjá þér á spít-
alanum síðustu dagana í lífi þínu. Af
veikum mætti vildum við hjálpa þér
yfir þær þjáningar sem þú gekkst í
gegnum áður en yfir lauk. Mikið var
erfitt fyrir son þinn að sitja hjá þér
og horfa á þig skilja við.
Þegar ég tók saman við Guðrúnu
og þú kynntist henni tókstu henni
strax vel og kunnir þú að meta
glettni hennar og opinskátt viðmót.
Ég veit að þú varst sáttur við okkar
hjúskap og sýndir það með viðmóti
þínu við okkur, stelpurnar okkar,
sem við eigum þó ekki saman en telj-
um okkar engu að síður og barna-
barnabörnin. Fagnaðir öllum jafnan
með faðmlagi og raddblæ sem var
auðskilinn.
Þú varst alla tíð guðrækinn maður
og kirkjusækinn, meðlimur í söfnuði
kaþólskra. Kirkjan og safnaðarstarf-
ið átti stóran þátt í lífi ykkar
mömmu. Þú áttir þína vini meðal
prestanna í Landakoti og þá sérstak-
lega sr. Georg. Ég veit að þú ert á
góðum stað og hefur hitt afa og
bræður þína sem þú nefndir svo oft
síðustu dagana.
Það er sárt til þess að hugsa, pabbi
minn, að þú sért dáinn og að ég geti
ekki lengur rætt við þig um ýmis vís-
indi og önnur áhugamál sem við átt-
um sameiginleg. Nýjungar hræddu
þig ekki heldur þyrsti þig í að vita
hvernig hlutirnir virkuðu. Það var
ekki annað hægt en að verða fyrir
áhrifum af því. Það sýndi hve veikur
þú varst þegar fjarstýringin lét ekki
að stjórn síðustu dagana heima og
eins og hún hafði gert áður.
Nú ertu farinn héðan og við Guð-
rún biðjum Guð að blessa þig og
varðveita sálu þína. Vertu sæll,
pabbi minn, og þakka þér fyrir allt
sem okkur fór á milli. Þinn sonur
Kristinn.
Elsku afi og langafi, hjörtu okkar
fylltust sorg þegar við fréttum af
andláti þínu, en við vitum öll að þú
ert kominn á yndislegan stað og
margir taka vel á móti þér.
Við eigum margar og góðar minn-
ingar um yndislegar samverustundir
með þér og ömmu. Það var alltaf tek-
ið vel á móti okkur í Víðihvamminum
og þar fundum við hlýju og ástúð.
Við munum hvað okkur fannst gam-
an að vera með þér og ömmu því það
var dekrað við okkur og við fengum
nánast allt sem við báðum um. Þú
varst alltaf með einhver tæki þér við
hönd og við munum varla eftir öðru
en þér að taka upp á myndbands-
upptökuvélina. Það verður gaman að
horfa á þessi myndbönd og rifja upp
allar góðu stundirnar með þér. Þú
varst fróðleiksfús og vel lesinn og
þegar við sögðum þér frá fyrirhug-
uðum ferðalögum okkar varstu alltaf
með bækur til að lána okkur og sög-
ur til að segja okkur.
Það var alltaf frábært að koma
með börnin okkar til þín, langafi, og
langömmu, þú sýndir þeim alltaf
mikinn áhuga og kærleik. Barna-
barnabörnin þín vita að þú ert hjá
Guði og vona að þér líði vel. Takk
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir okk-
ur og við kveðjum þig með miklum
söknuði.
Anna, Haukur, Agnes og
fjölskyldur.
Okkur langar til að minnast
frænda okkar hans Jóhannesar
Kristinssonar eða Jóa bróður eins og
hann var ávallt nefndur í okkar fjöl-
skyldu. Hilmar faðir okkar og Jói
voru uppeldisbræður, þeir voru
mjög nánir og voru miklir kærleikar
þeirra á milli. Þeir voru þó ólíkir ein-
staklingar en samt einstaklega sam-
rýndir.
Það fyrsta sem kemur í huga okk-
ar varðandi Jóa bróðir er virðuleiki.
Hann var alltaf fínn og vel til fara
sama hvert tilefnið var. Jói var mjög
vel að sér í tæknimálum og komum
við aldrei að tómum kofanum hjá
honum í þeim málum, vissi greini-
lega hvað hann var að tala um. Jói
var mjög bóngóður, til dæmis ef ekki
fannst vídeórás á sjónvarpinu var
nóg að hringja í Jóa, mætti hann um
leið á staðinn og reddaði málunum.
Hann var t.d. meðal þeirra fyrstu
sem eignaðist myndbandstæki þegar
þau komu á markað og ekki vantaði
að bjóða okkur að koma með spólu
og horfa á það sem okkur langaði til
hjá honum. Hann átti fallegt heimili í
Víðihvamminum ásamt Bíbí konu
sinni, hann talaði fallega um börnin
sín og var ákaflega stoltur af sinni
fjölskyldu. Það var alltaf tekið vel á
móti okkur þegar við komum í heim-
sókn. Hann hafði gaman af því að
ferðast og kynnast nýjum stöðum.
Ákveðnar hefðir sköpuðust í
kringum Jóa á heimili okkar, t.d. að í
afmælum í fjölskyldunni og von var á
Jóa var alltaf hitað súkkulaði fyrir
hann, hann átti sinn stól í stofunni
þegar þau hjónin komu í heimsókn. Í
uppskriftabók móður okkar er að
finna samloku sem nefnd var Jói
bróðir eftir eina ferð í þeirra í Borg-
arfjörðinn. Þegar faðir okkar lést
2003 reyndust þau Jói og Bíbi Þór-
unni móður okkar ákafleg vel og
sýndu þau berlega hvaða vinahug og
kærleik þau hafa í okkar garð og vilj-
um við þakka fyrir það. Við viljum
þakka Jóa bróður fyrir samfylgdina í
gegnum árin og vottum Bíbí og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð. Jói
bróðir mun lifa í minningu okkar.
Kristján, Guðjón, Birgir og
Guðrún Hilmarsbörn.
Þegar unnið var að gerð eins
stærsta mannvirkis landsins fyrir
nokkrum áratugum voru þrír starfs-
menn Reykjavíkurhafnar meðal
þeirra sem unnu að því. Er komið
var að því að setja gríðarmiklar und-
irstöður á sinn stað var efnt til
fundahalda um þetta flókna mál und-
ir stjórn lærðra manna. Eftir fyrsta
daginn leist starfsmönnum þremur
ekkert á blikuna og sýndist stefna í
margra daga óþarfamálþóf. Morgun-
inn eftir þegar menn hugðust halda
áfram, kom í ljós að undirstöðurnar
voru þegar komnar á sinn stað. Þre-
menningarnir höfðu vaknað fyrr um
morguninn og klárað verkið!
Einn þessara manna var Jóhann-
es Kristinsson, kranamaður, og
þetta er eitt af fjölmörgum lýsandi
dæmum um það hvernig hugvit
hans og hæfileikar nutu sín á flókn-
ustu sviðum, þótt hann hefði ekki
hlotið framhaldsmenntun. Hygg ég
að leitun hafi verið að manni, sem
var fróðari um hvers kyns tækni og
fylgdist betur með framförum vís-
indanna. Hann var einn af hinum
fyrstu hér á landi sem fékk sér sjón-
varp og önnur tækniundur og ef
tækin voru ekki á boðstólum, smíð-
aði hann þau sjálfur. Einstakur
áhugi hans og þekking smituðu út
frá sér, hrifu alla og urðu hvatning
fyrir afkomendur hans.
Þau hjónin Jóhannes og Anna Jó-
hannsdóttir, jafnan kölluð Bíbí,
reistu sér snemma hús í Víðihvammi
15 í Kópavogi. Einhverjar björtustu
minningar mínar tengjast þessu
húsi og sæmdarfólkinu þar, því að í
kjallaranum bjó um tíma unnusta
mín, síðar mágkona Jóhannesar, og
fyrstu mánuði samvista okkar lá leið
mín þangað hvenær sem því var við
komið. En nú hefur Jóhannes kvatt
þessa jarðvist og haldið á vit óra-
vídda bylgjulengda sem menn fá
ekki numið í þessari jarðvist. Hygg
ég að sál hans verði öðrum fljótari
að kanna þær og tileinka sér.
Glaðar stundir í flugferðum okkar
fyrr á tíð ljóma í huga mínum. Flug-
tækni var honum hugleikin og í lok
glímu sinnar við skæðan sjúkdóm
hóf hann að setja saman stórt
heimasmíðað flugvélarmódel sem
afkomendur hans munu fullgera
með upphafsstöfum nafns hans sem
kallmerki og fljúga á næstunni í
minningu mannsins sem öðrum
fremur gat lyft sér í huganum til
hærra flugs en aðrir og miðlað því til
annarra af ljúfmennsku.
Eftir situr söknuður, þökk og
bjartar minningar um einstakan
mann.
Ómar Ragnarsson.
Jóhannes Þorberg
Kristinsson


  


 



 
    
       
✝
Elskuleg systir okkar,
ANNA SIGRÍÐUR ÞÓRHALLSDÓTTIR,
Langholtsvegi 187,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 29. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Bestu þakkir til allra sem tóku þátt í umönnun hennar síðustu æviárin.
Hulda Þórhallsdóttir,
Nanna Þórhallsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓN HAUKSSON
lögmaður,
Vestmannabraut 11,
Vestmannaeyjum,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
sunnudaginn 6. júlí.
Útförin fer fram frá Landakirkju, Vestmannaeyjum,
laugardaginn 12. júlí kl. 14.00.
Svala Guðný Hauksdóttir,
Haukur Jónsson, Kristbjörg Jónsdóttir,
Bjarki Jónsson, Ósk Gunnarsdóttir,
Jóhanna Inga Jónsdóttir, Hólmgeir Austfjörð
og afabörn.
✝
Föðursystir okkar,
UNNUR MAGNÚSDÓTTIR,
Hrauntungu 50,
Kópavogi,
áður til heimilis í Stóragerði 18,
Reykjavík,
andaðist fimmtudaginn 3. júlí í Skógarbæ.
Útförin fer fram frá Garðakirkju 14. júlí kl. 11.00.
Jarðsett verður á Stóra-Núpi, Hreppum, kl. 15.00
sama dag. Rútuferð austur í Hreppa verður frá
félagsheimilinu Garðaholti kl. 13.00.
Bernharður Guðmundsson, Rannveig Sigurbjörnsdóttir,
Margrét P. Guðmundsdóttir,
Kristján Guðmundsson, Margrét Hjaltadóttir,
Þórhallur Guðmundsson, Herdís Pálsdóttir.