Morgunblaðið - 10.07.2008, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 2008 23
Góður vinur og fé-
lagi okkar hjá Golf-
klúbbi Kiðjabergs er
fallinn frá langt um
aldur fram. Jón gerðist félagi í GKB
um það leyti er þau hjón fluttu sum-
arbústað sinn í Hestland. Hann átti
margar góðar stundir á vellinum
sem hann var afar stoltur af og eru
fótspor hans víða um völlinn og
verða um ókomna framtíð. Jón var
mikill keppnismaður í golfi og fékk
ég að kynnast því er við lékum í und-
anúrslitum í Holukeppni GKB síð-
asta sumar. Leikar fóru svo að Jón
vann og eftir leik í úrslitum var hann
krýndur Holumeistari GKB 2007.
Jón ætlaði að verja þennan titil í
ár, og var kominn í 32 manna úrslit,
en svo fór að ótímabært fráfall hans
varð til þess að svo verður ekki en
við sem spilum þar munum minnast
góðs félaga sem ávallt var reiðubú-
inn að rétta fram hjálparhönd hvort
sem það var á vinnudegi eða við
mótahald.
Golfklúbbur Kiðjabergs vottar
Ingigerði, afkomendum þeirra sem
og ættingjum öllum okkar dýpstu
samúð.
F.h. Golfkúbbs Kiðjabergs,
Jóhann Friðbjörnsson,
formaður.
Því miður voru kynni okkar Jóns
ekki löng. Í lok síðasta árs var hann
kjörinn til forystu fyrir Landsamtök
eldri kylfinga og skömmu síðar var
hann mættur niður á skrifstofu GSÍ
og óskaði eftir upplýsingum er vörð-
uðu þjónustu skrifstofu GSÍ við
samtökin. Hann kynnti sig og lagði
áherslu á að hann hefði mikinn
áhuga á að efla samstarfið við sam-
bandið og bauð fram krafta sína við
það verkefni. Það fór því þannig að
Jón var tíður gestur á skrifstofu
sambandsins og vann hann ötullega
að framgangi eldri kylfinga. Jón var
auðvitað hálfgerður unglingur í hópi
eldri kylfinga, nýkominn á þann
virðulega aldur að teljast til þess
hóps. Störf hans báru því ekki merki
að þar færi maður sem væri kominn
á virðulegan aldur því ef illa gekk að
ná í hann var hann annaðhvort uppi í
skíðabrekku á erlendri grund við að
leiðbeina íslenskum skíðamönnum
eða þá að hann var einhverstaðar í
golfi á fjarlægðum stöðum.
Þegar við hittumst síðast hafði
hann nýlokið við að keppa á golfmóti
á Jaðarsvelli á Akureyri og yfir
kaffibolla sagði hann mér að senni-
lega hefði hann aldrei haft eins mik-
ið að gera eins og eftir að hann hætti
afskiptum að fyrirtækjarekstri og
hefði snúið sér að félagsstörfum, en
það væri bara ánægjulegt að geta
lagt lóð á þá vogarskál að efla golf-
íþróttina á Íslandi. Hann var með
bæklinga frá Landssamtökum eldri
kylfinga sem hann ætlaði að dreifa
Jón Ólafsson
✝ Jón Ólafssonfæddist í
Reykjavík 15. maí
1947. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 19. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Digraneskirkju 30.
júní.
um Norðurland í þess-
ari ferð um leið og
hann ætlaði að hitta
forystumenn eldri
kylfinga á svæðinu.
Því miður tók þessi
ferð hans aðra stefnu
en hann lagði upp með
því kallið var skammt
undan.
Fyrir hönd Golf-
sambands Íslands
sendi ég fjölskyldu
hans og öðrum að-
standendum samúðar-
kveðjur um leið og við
með virðingu og þakklæti minnumst
Jóns Ólafssonar.
Hörður Þorsteinsson,
Golfsambandi Íslands.
Jæja, Nonni minn, þá er þetta bú-
ið í bili, ég vona bara að þetta birtist
bara í tíma, ég er seinn að skrifa
þetta vegna þess að þú ert bróðir
pabba sem er nálægt en samt ekki,
ekki svo mikið hjá okkar stoltu fjöl-
skyldu. En þegar ég sá þig í hinsta
sinn þá kviknaði gamalt í huga mér,
aftur til áranna þegar þú bjóst í
Stangarholtinu hjá ömmu og Gústu
frænku og vannst hjá Alberti Guð-
mundssyni hf. þá gerðum við með
okkur samkomulag um að hittast
heima í Stangarholtinu kl. 18:00 og
tippa í getraunum sitt hvorn miðann
og fórum svo í Tómstundahöllina á
horni Nóatúns og Laugavegar, að
keppa í kappakstri á rafmagnsbíla-
braut, endurtókum svo leikinn aftur
næsta miðvikudag og fórum yfir
getraunaseðlana. Um helgar þegar
við systkinin fengum að vera hjá
ömmu og Gústu þá höfðum við líka
samning um að ég eða Sirrý systir
burstaði skóna þína þegar þú varst
að fara að á stefnumót með Gerðu og
varðst að vera flottur, við fengum
500 kall fyrir (einn rauðan bréfpen-
ing, vá, maður var alsæll).
Þetta og allt hitt sem þú varst að
reyna að miðla til okkar sem fór nú
yfirleitt inn um annað og út um hitt,
en það sést á þínu lífshlaupi og fjöl-
skyldu að þú vissir þetta og þetta
tókst allt og er bara yndislegt, átt
fallega, sterka og samhenta fjöl-
skyldu. Þegar maður byrjar þá er
hægt að tala endalaust, við geymum
það bara með okkur sem muna það.
Guð geymi þig og þína fjölskyldu.
„Help your brothers boat across the lake,
and before you know it yours will be there
to.“
Magnús Garðarsson.
Hann Nonni frændi er dáinn. Það
er enn ótrúlega óraunverulegt. Við
Nonni vorum alltaf góðir vinir og
hann kenndi mér margt. Sem er í
raun alveg met því ég var ekki há í
loftinu þegar ég þóttist vita allt! Ég
var ung þegar Nonni var svo hepp-
inn að ná í hana Gerðu sína, og varð
hún algjör uppáhaldsfrænka í mín-
um augum. Ég dáði hana frá fyrsta
degi og geri enn. Þau voru alla tíð
mjög samhent og mikil fyrirmynda-
hjón í mínum augum. Ég var nú svo
heppin að fá að passa hjá þeim; fyrst
Láru mína, og svo þær báðar systur
þegar Ásta var komin. Það var gam-
an að passa hjá þeim, því þótt maður
fengi ekki mikið borgað (Nonni
minn var ekki þekktur fyrir að
bruðla neitt) þá var alltaf til svo
spennandi amerískt gotterí að mað-
ur hafði aldrei séð annað eins.
Flugfreyjan sá til þess. Þegar
Pétur Marínó fæddist, var ég komin
til útlanda í nám og sáu systur hans
um að passa hann. Maðurinn minn
hann Þormóður kynntist Nonna vel,
enda áttu þeir sameiginleg áhuga-
mál, þ.e. golf og veiði. Bar aldri
skugga á þeirra kynni.
Nonni var yngstur fjögurra systk-
ina, og eru einungis níu mánuðir síð-
an Gústa mín, elsta í röðinni lést úr
krabbameini. Nú er pabbi einn eftir.
Nonni var ákaflega hamingjusam-
ur maður, ánægður með konu og
börn og sagði það oft. Þegar hann
grobbaði sig af þeim (sem hann
gerði iðulega) var ég alltaf fljót til og
benti honum á að þetta væri allt
Gerðu að þakka. Hún væri svo vel
gerð hún Gerða. Börnin væru svona
vel gerð, því hún væri svo vel gerð
hún Gerða. Þessu reyndi Nonni að
mótmæla en mátti sín lítils þegar
Sirrý frænka tók til máls. Þetta var
nú samt allt í gríni því alltaf var
stutt í brosið og kímnina hjá Nonna.
En samt, það var líka alvara í þessu.
En auðvitað á Nonni mikið í þessum
fallegu börnum.
Fallegu augun þeirra allra eru
hans, og Pétur Marinó er lifandi eft-
irmynd hans, bara hærri og grennri!
Ég gleymi aldrei deginum sem ég
fékk bílpróf. Ég var orðin 19 ára, því
ég átti ekki fyrir prófinu fyrr, og
Nonni frændi kom óumbeðinn og
bauð mér bílinn sinn um kvöldið (sá
fyrsti, sá einasti og sá síðasti). Ég
þáði litla sæta gul-græna Austin-
Mini-inn og klukkutíma seinna var
ég búin að klessa hann. Þetta var
hörmulegt í mínum huga. Hér hafði
góður frændi minn sýnt mér traust,
og ég brást. Þar sem þetta var
snemma um kvöld, þau hjón í veislu
þá þurfti ég að bíða lengi þar til ég
sagði Nonna frænda frá þessu
hræðilega atviki. Mér leið eins og
svikara og fyrirgaf mér aldrei. Auð-
vitað lét ég gera við bílinn sjálf og
borgaði en fannst alltaf alveg öm-
urlegt að hafa svikið Nonna, sem
treysti mér en ég brást. En aldrei
lét hann mig finna það. Elsku Gerða
mín, við Þormóður þökkum þér fyrir
allt sem þú varst Nonna, og mér, og
mundu að þú ert enn þá uppáhalds-
frænka mín. Ég votta ykkur öllum,
Gerða, Lára, Gingi, Ásta og Pétur
Marinó og afabörnunum Helgu
Maríu og Jóni Skúla mína dýpstu
samúð.
Takk fyrir allt og allt.
Sigríður Garðarsdóttir
(Sirrý frænka).
Góður drengur er fallinn frá.
Okkar kynni voru stutt en góð og
skilja eftir spor í sálu okkar. Ljúf-
mennska, hægverska, glaðvært og
hlýtt viðmót einkenndu þína fram-
göngu. Umtalsgóður og jákvæður.
Góðar stundir í leik og starfi, á skíð-
um, í golfi og frístundum koma í
hugann. Engin veit hvenær kallið
kemur, það er alltaf sárt og óvænt
en minningin um góðan dreng með
blik í auga og hlýjan hug er huggun
á erfiðum stundum. Við þökkum þér
vináttu og samveru þann stutta
tíma sem við þekktumst kæri vinur
og Guð blessi þig um alla tíð.
Elsku Gerða, við vottum þér og
fjölskyldu þinni okkar dýpstu sam-
úð og biðjum góðan Guð að veita
ykkur styrk á erfiðum tímum.
Blessuð sé minning Jóns Ólafs-
sonar.
Einar Sigfússon,
Anna K. Sigþórsdóttir.
Niðurlag greinarinnar féll niður á
útfarardegi.
Það er erfitt að missa kæran vin.
Það er varla hægt að trúa því, að
Nonni sé dáinn. Við sem ætluðum
að gera svo margt saman öll góðu
árin þegar um hægðist hjá okkur.
Ég hitti Nonna fyrst, dag einn
haustið 1962, þegar lesið var inn í
fyrsta bekk í Versló. Ég hafði sest
við aftasta borðið í einni kennslu-
stofunni, þegar snaggaralegur
strákur kom að borðinu og sagði:
„Sæll, ég heiti Nonni, má ég sitja
hjá þér.“ Þetta var upphafið að ævi-
langri vináttu okkar. Nonni var alla
tíð athafnamaður. Hann átti gott
með að umgangast fólk, skemmti-
legur, hrókur alls fagnaðar og það
var gott að vera með honum. Hann
var lífsnautnamaður, ákveðinn og
fylginn sér, duglegur, ósérhlífinn,
þrjóskur og gafst aldrei upp. Hann
var vinur vina sinna, hreinskilinn og
sagði meiningu sína. Í þessi 45 ár
hefur aldrei fallið skuggi á góða vin-
áttu. Sjálfstæði var rík tilfinning í
fari Nonna og stundaði hann sinn
eigin rekstur mestalla sína starfs-
ævi. Hann hóf störf hjá Heildversl-
un Alberts Guðmundssonar að
loknu námi. Það var mikið lán í
tvennum skilningi. Þar lærði hann
kaupmennsku og þar hitti hann
Gerðu sína. Hann var strax ákveð-
inn í því að krækja í þessa glæsilegu
stúlku og honum tókst það eins og
svo margt annað sem hann ætlaði
sér. Það var mikið gæfuspor í lífi
Nonna að kvænast Gerðu. Það var
eftirtektarvert hvað mikið jafnræði
ríkti í sambúð þeirra hjóna. Hún tók
hann niður á jörðina þegar hann fór
á flug og stóð eins og klettur við hlið
hans þegar á móti blés. Sameigin-
lega tókst þeim að búa sér gott og
fallegt heimili. Velferð fjölskyld-
unnar skipti Nonna miklu máli og er
missir hennar mikill. Minningarnar
hrannast upp í hugann og þá ekki
síst það sem brallað var á skólaár-
unum í Versló. Ég minnist stund-
anna í Stangarholti þegar við hlust-
uðum á jazz, ég tala nú ekki um
„Take Five“. Þá eru minnisstæðar
skíðaferðirnar í Skálafell og skíða-
ferðin til Akureyrar eitt sinn um
páska þegar Nonni og Gerða trúlof-
uðu sig. Minnisstæð er golfferðin til
Skotlands í maí 1997 þegar við fjög-
ur héldum sameiginlega upp á
fimmtugsafmælin okkar Nonna í
Murrayshall. Golfið hefur átt hug
og hjarta Nonna síðustu 30 árin.
Það hafa verið margar gleði- og
ánægjustundir sem við félagarnir
höfum átt á golfvellinum, sérstak-
lega við gömlu vinirnir, Nonni, Júlli
og Jón Ásgeir. Strax á skólaárunum
í Versló þróaðist kær vinátta með
okkur fjórmenningunum og hefur
samvist okkar verið mikil í gegnum
árin. Það var þó höggvið stórt skarð
í vinahópinn þegar Júlli féll frá fyrir
níu árum. Við erum sextán skóla-
bræður úr Versló sem höfum haldið
hópinn og hist mánaðarlega á vet-
urna, farið í ferðalög saman og átt
góðar stundir. Með árunum hefur
þessi vinahópur orðið mikilvægur í
lífi okkar. Nú eru tveir þessara
skólafélaga látnir, vinirnir Júlli og
Nonni og finnst mér alveg óskilj-
anlegt að þeir skulu báðir vera farn-
ir. Okkar síðasta samvera var viku
áður en hann veiktist, þegar við, ell-
efu skólabræðurnir, héldum okkar
árlega golfmót. Að venju skipulagði
Nonni mótið. Snöggt fráfall hans
hefur minnt okkur skólabræðurna
rækilega á það hvað góð vinátta er
dýrmæt.
Með þessum orðum langar mig að
kveðja góðan vin og þakka honum
samfylgdina og vináttuna í gegnum
árin. Hann er tekinn frá okkur alltof
snemma. Ég á eftir að sakna hans
mikið. Við Þórhildur færum Gerðu,
Láru, Ástu og Pétri og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Megi góður guð styrkja ykkur í
sorginni.
Eggert Á. Sverrisson.
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali
SENDUM
MYNDALISTA
✝
Útför okkar ástkæru
KATRÍNAR ELSU JÓNSDÓTTUR,
Espigerði 8,
Reykjavík,
sem andaðist á heimili sínu föstudaginn 4. júlí,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 14. júlí
kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Umhyggju, félag langveikra barna.
Bjarni Ragnarsson, Kristbjörg S. Gísladóttir,
Melíssa Katrín, Gísli Ragnar og Sverrir Tómas,
Alma Eydís Ragnarsdóttir,
Brynja Björk Baldursdóttir,
Anna María Sverrisdóttir,
Guðfinna Inga Sverrisdóttir,
Sigurður Sverrir Sigurðsson.
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
STEINUNN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
sem andaðist á Landspítalanum Fossvogi sunnu-
daginn 29. júní, verður jarðsungin frá Háteigskirkju
föstudaginn 11. júlí kl. 13.00.
Oddfríður Lilja Harðardóttir, Þórður Guðmannsson,
Guðmundur Þ. Harðarson, Ragna María Ragnarsdóttir,
Kristján Harðarson, Ruth Guðbjartsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
SÆVAR GUÐMUNDSSON,
lést laugardaginn 5. júlí.
Útför hins látna fer fram frá Raufarhafnarkirkju
laugardaginn 12. júlí kl. 14.00.
Jakobína Guðmundsdóttir,
Kristján Guðmundsson
og aðrir aðstandendur.