Morgunblaðið - 01.10.2008, Síða 19

|miðvikudagur|1. 10. 2008| mbl.is
daglegtlíf
Eftir Þuríði Magnúsínu Björnsdóttur
thuridur@mbl.is
Þ
eir eru yndislegir! Þessi
yfirlýsing sem var gefin
út í kennarastofunni í
Sæmundarskóla síðast-
liðinn miðvikudag segir
ýmislegt um framlag tveggja manna
af eldri kynslóð til skólastarfsins. Á
fjórða ár hafa þeir mætt vikulega til
að tefla við krakkana með það að
markmiði að efla tengsl og samskipti
kynslóða og eru svo vinsælir að
krakkar úr öllum bekkjum bíða í
röðum eftir að fá tefla við þá.
Zophonías Einarsson, umsjónar-
kennari í 2. og 3. bekk, hefur haft
veg og vanda af skipulagningu heim-
sóknanna. Hann segir í raun sorg-
legt að heimsóknir sem þessar þyki
fréttnæmar enda vill hann auka
samskipti og samvinnu milli ólíkra
hópa samfélags, t.d. milli skólastiga
og aldurshópa. Þannig séu samskipti
kennara og Aðalsteins og Sigurðar
líka mikils virði.
Gefur okkur mikið
Það ríkir heimilisleg stemning í
skólastofunni þegar ólíkar kynslóðir
mætast yfir skákborðum. Skákkapp-
arnir Aðalsteinn og Sigurður smita
út frá sér glaðværð og um leið
ákveðinni festu í hvern leik. „Hrók-
urinn fer bara svona,“ leiðréttir Að-
alsteinn ungan mótherja sinn sem er
ekki alveg kominn með manngang-
inn á hreint. Hógvær segist hann
sjálfur kunna mannganginn og hafa
gaman af því að tefla. Hann hætti að
vinna fyrir átta árum og vann í 47 ár
hjá Flugleiðum. „Það er gaman að
geta gefið af sér það sem maður
kann,“ segir hann. „Það er afskap-
lega skemmtilegt að vera meðal
krakkanna hérna og finna hvað þeir
hafa mikinn áhuga, bæði telpur og
drengir. Þetta gefur okkur mikið.“
Mjög gaman sé að leiða þau sem það
þurfa fyrstu sporin í skákinni. „Svo
eru margir það góðir að við eigum í
erfiðleikum með suma.“ Þeir segja
krakkana bíða í röðum eftir að fá að
tefla við sig og Sigurður segir ald-
urinn ekki skipta neinu máli, þau
yngri séu alveg jafnsterk og þau
eldri.
Sigurður er sveitamaður úr Ölfus-
inu og hann segist hafa farið
snemma til sjós. „Ég hef lengi vel
kunnað að tefla en er þó enginn snill-
ingur. Maður dundaði við þetta á frí-
vöktunum.“ Honum finnst heim-
sóknirnar til krakkanna skemmti-
legar og hann segir taflið góða leið
til að efla hugann.
„Ég á nú sjálfur eitthvað af barna-
börnum og langafabörnum,“ segir
hann og Aðalsteinn segist einnig rík-
ur að afkomendum.
Þeir reyna hvað þeir geta að mæta
vikulega í Sæmundarskóla en hafa
ýmislegt fyrir stafni. Þeir eru virkir í
kirkjustarfi í Grafarholtssókn þar
sem Sigurður er kirkjuvörður og
Aðalsteinn meðhjálpari. Hugmyndin
að heimsóknunum kviknaði hjá sr.
Sigríði Guðmarsdóttur og Eygló
Friðriksdóttur, skólastjóra Sæ-
mundarskóla.
Óska eftir ömmum
til að prjóna
Að auki hefur Aðalsteinn komið
inn í tíma til að segja sögu og hefur
hug á að gera meira af því. „Mér
finnst nauðsynlegt að eldri borg-
arar, við sem höfum nógan tíma,
komi meira inn í skólana því unga
fólkið þarf að vita ýmislegt um for-
tíðina og við getum miðlað af okkar
reynslu og gefið af okkur.“ Þeir Sig-
urður segja kennara í Sæmundar-
skóla hafa mikinn metnað fyrir hug-
myndum sem þessum.
Og hvað skyldu krakkarnir helst
geta lært af þeim? „Við vonumst til
að geta kennt þeim sókn og vörn.
Það tilheyrir lífinu,“ segir Aðal-
steinn og hlær góðlátlega og undir
tekur Sigurður. „Þetta er þannig
íþrótt, hún spannar yfir allt. Maður
þarf að finna rétta leikinn og mót-
leikinn: að verjast. Er það ekki það
sem gefur þessu öllu saman gildi?“
spyr Aðalsteinn að lokum.
Hugmynd skólastjórnenda er að
efla enn fremur samskipti af þessu
tagi og óskar skólinn eftir „ömmum“
til að prjóna eða segja álfasögur og
þar fram eftir götunum.
Morgunblaðið/Ómar
Gaman saman Birna Sif Vilhjálmsdóttir er djúpt hugsi yfir næsta leik. Henni á vinstri hönd eru Tristan Gregers Oddgeirsson og Andrea Lovísa Kemp
Óskarsdóttir. Sóley Björk Eiksund situr við hlið Aðalsteins Dalmanns Októssonar, sem er að tefla við Alexander Ísar Þórhallsson.
Kenna krökkunum sókn og vörn
Afarnir eru þeir kallaðir
og einhverjum finnst þeir
svo virðulegir að þeir
minni á löggur. Aðal-
steinn Dalmann Októs-
son og Sigurður Óskars-
son heimsækja krakkana
í Sæmundarskóla viku-
lega til að tefla.
„Mér finnst nauðsyn-
legt að eldri borgarar,
við sem höfum nógan
tíma, komi meira inn í
skólana því unga fólk-
ið þarf að vita ýmislegt
um fortíðina og við
getum miðlað af okkar
reynslu og gefið af
okkur.“
og erg við taflborðið en ekkert varð þó mátið. „Ég lærði
mannganginn í 1. bekk,“ segir hann en honum finnst
ekkert skrítið að sjá „eldra fólk“ í skólanum. „Það hafa
líka komið pínugamlir útlendingar.“ Hann segist örugg-
lega ætla að mæta aftur til Sigurðar og Aðalsteins.
Andrea Lovísa Kemp Óskarsdóttir er ný í skólanum og
hefur því ekki kynnst „öfunum“ fyrr en líst vel á þessar
heimsóknir. Hún tefldi af öryggi við Sigurð Óskarsson
og lá drottning hans m.a. í valnum.
„Það er frekar ég sem er í vandræðum,“ gefur Sig-
urður upp við blaðamann í miðri skák. „Hann tók líka
drottninguna af mér,“ útskýrir Andrea. „Þetta var bara
gaman en það vann enginn,“ segir hún að loknu jafn-
tefli.
Tveir þriðjubekkingar létu
til sín taka í skákinni í Sæ-
mundarskóla.
Þorsteinn Magnússon segir sína skák við Birnu Sif Vil-
hjálmsdóttur hafa gengið mjög vel enda hafi hann náð
aukadrottningu. „Skák, skák!“ tilkynnti Þorsteinn í gríð
Morgunblaðið/Ómar
Íbyggin Andrea Lovísa Kemp Óskarsdóttir bíður eftir næsta leik hjá Sigurði. Birna Sif Vil-
hjálmsdóttir er lengst t.v., þá Tristan Gregers Oddgeirsson, Andrea og Sóley Björk Eiksund.
Skák! Það hlakkar í Þorsteini Magnússyni er hann teflir við Birnu Sif Vilhjálmsdóttur sem
verst fimlega. Henni á vinstri hönd er Tristan Gregers Oddgeirsson.
Afi í vanda