Morgunblaðið - 17.11.2008, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. NÓVEMBER 2008
Að alast upp í
Kleppsholtinu var fullkomið. Þetta
var á tímum Bonanza og gaman að
vera til. Þar kynntist ég æskuvin-
konunni minni henni Henný, stelpu
með það fallegasta rauða hár sem
nokkur gæti hugsað sér.
Oft var hún uppnefnd út af hára-
litnum og það sveið stundum sárt,
en við komum fram hefndum.
Við vorum ekki aðalskvísurnar,
hvorki vinsælastar, sætastar né
eftirsóttastar. Okkur var alveg
sama því við höfðum nóg að gera.
Það var snillingurinn Henný sem
sagði mér að það væri allt í lagi að
setja drullupoll í vatnsbyssuna.
Það kom mér í koll þegar ég bunaði
á bíl með opinn glugga.
Henný fékk oft fallega kjóla.
Þeir dugðu skammt og rifnuðu
auðveldlega þegar hún þurfti að
klifra yfir grindverk og fleira. Mik-
ið langaði hana til að skipta þeim
fyrir hallærislegu brúnu stretch-
buxurnar mínar og fjólubláu rúllu-
kragapeysuna sem var nánast
þjóðbúningur í þá daga.
Og þegar hún fékk ullardragt
með loðkraga, flottheit beint úr
Tískuskemmunni, hlógum við okk-
ur máttlausar. Hún var eins og lítil
kerling en hafði eingöngu óskað
sér þess að fá skotapils.
Eitt sinn ákváðum við að byrja
að reykja. Henný mætti með kart-
on af Lark. Við fórum niður að
Kleppi, sátum þar undir stórum
steini og púuðum og ældum þar til
við næstum dóum. Þetta nægði
mér fyrir lífstíð en Henný lét ekki
Henný Ósk
Gunnarsdóttir
✝ Henný ÓskGunnarsdóttir
fæddist 2. sept-
ember 1955 í
Reykjavík. Hún lést
hinn 25. október sl.
á Karmöy í Noregi
úr krabbameini eft-
ir langvarandi veik-
indi.
Útför Hennýjar
fór fram frá Bú-
staðakirkju 7. nóv.
sl.
smáatriði stöðva sig
frekar en fyrri dag-
inn.
Eftir þetta var
Henný sett í straff,
við máttum ekki hitt-
ast. Líkast til var það
Lark-kartoninu að
kenna. Þá fórum við
bara í sund og hitt-
umst þar „óvart“.
Við vorum óað-
skiljanlegar og smá
boð og bönn létum
við eins og vind um
eyrun þjóta.
Mamma Hennýjar vann í flott-
ustu sjoppunni sem til var. Það var
strætósjoppan á Kalkofnsvegi
(borið fram Kál-kofs-vegi). Þar
ætluðum við að vinna þegar við
yrðum stórar. Éta sælgæti allan
daginn og gallaðar kókosbollur, en
í þá daga komu þær í stórum kassa
og áttu til að klessast.
Okkur greindi sjaldnast á um
neitt. En þegar nýr gosdrykkur
kom í æðislegri grænni flösku vor-
um við ekki sammála. Önnur sagði
að hann héti sjö upp en hin sagði
seven öpp. Þetta leystist sem betur
fer í Bertasjoppu á Langholtsveg-
inum.
Svo kom upp eitt verulegt
vandamál. Henný var alveg renni-
slétt, en allar stelpur voru að fá
brjóst. Við reyndum alls kyns fyll-
ingar sem litu út eins og kartöflu-
pokar. Mikið létti okkur þegar
þetta loks hrökk í liðinn og Henný
varð eðlileg.
Þetta voru ljúfu árin okkar í
Kleppsholtinu.
Alla gullmolana um þig geymi ég
á góðum stað.
Þú varst allra besta kryddið í til-
veruna.
Vertu bless kæra vinkona.
Þín
Sigríður.
Föstudaginn 7. nóvember kvaddi
ég kæra vinkonu sem mér þótti
mjög vænt um. Við Henný kynnt-
umst þegar hún flutti á Gufuskála
og byrjaði í bekknum mínum í
Grunnskóla Hellissands. Hún var
mjög sérstök, alltaf hress og
skemmtileg og til í að vera með og
taka þátt í því sem við tókum okkur
fyrir hendur. Eftir grunnskóla
unnum við saman hjá Fiskverkun
KG í Rifi og það var mikið fjör
þann vetur, vinnudagarnir voru
langir, sérstaklega á vertíðinni, en
það var alltaf tími til að fara út að
dansa um helgar þó að við ættum
að vinna á sunnudögum.
Henný kenndi mér að reykja
þegar við vorum 16 ára og var það
hátíðleg stund fannst okkur þegar
ég lærði að reykja svona eins og
átti að gera það eins og hún sagði.
Það var margt brallað á þessum
tíma og minnist ég þessara sam-
verustunda okkar með söknuði,
Henný var hrókur alls fagnaðar
þar sem hún var. Þegar ég flutti
norður skildi leiðir um tíma eins og
gengur. En Henný mín, það var
þér að þakka að við endurnýjuðum
kynnin fyrir 20 árum ásamt Diddu,
Stínu, Heiðbrá og Ástu. Þú ákvast
að við skyldum fara að hittast
reglulega, sem við og gerðum og
höfum gert síðan. Það stóð ekki í
vegi þó að Heiðbrá byggi í Noregi,
Ásta í Ameríku og þú svo seinna í
Noregi og við hinar hér á Íslandi.
Þær samverustundir hafa verið al-
veg frábærar og skemmtilegar en
nú er komið skarð í hópinn þar sem
þú ert farin eftir mikla baráttu við
erfiðan sjúkdóm í rúm fjögur ár.
Þér var gefinn miklu styttri tími,
þegar þú veiktist, en auðvitað varst
þú duglegri og baráttuglaðari en
aðrir reiknuðu með og fórst þínar
eigin leiðir eins og þú gerðir alltaf.
Þú þurftir að klára að ganga frá
öllu í þessum heimi áður, eins og að
koma Völu og ömmustrákunum
þínum í öruggt skjól í Noregi. Þú
meira að segja valdir sálmana og
skipulagðir allt fyrir þína kveðju-
stund með þínum góða húmor sem
við, sem eftir lifum, getum lært
mikið af. Þú vildir að við minnt-
umst þín með gleði en ekki sorg en
það er erfitt að vera glaður þegar
góður vinur er kvaddur. Ég kveð
þig með söknuði elsku Henný um
leið og ég þakka fyrir allar sam-
verustundir okkar.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Ég sendi Völu, Gunnari, Mikael
og öllum ættingjum og vinum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
megi Guð gefa ykkur styrk í sorg-
inni.
Guð blessi ykkur öll.
Dóra Sólrún Kristinsdóttir.
Elsku mamma mín.
Sennilega er aldrei
neinn alveg tilbúinn til þess að kveðja
foreldra sína í hinsta sinn. Þegar ég
kom í heimsókn til þín á hjúkrunar-
heimilið í Víðinesi gerði ég mér grein
fyrir því að þetta væri okkar síðasta
stund í þessu lífi saman. Ég er fegin að
hafa fengið að vera hjá þér þegar þú
fórst yfir móðuna miklu. Þó að það sé
tómarúm hjá okkur í minni fjölskyldu,
ertu komin til pabba, Friðriks bróður,
Þórdísar systur og barnabarnanna
þriggja sem létust snögglega fyrir
nokkrum árum.
Þegar ég hugsa til þín, mamma,
koma upp góðar minningar um allt
það sem þú gerðir fyrir okkur systk-
inin og alla þá sem áttu þig að. Þú vild-
ir allt fyrir alla gera.
Lífið þitt var ekki alltaf dans á rós-
um, en þú seiglaðist í gegnum erfið-
leikana af æðruleysi og rósemi, hertist
við hverja raun og sýndir okkur gott
fordæmi. Þú kenndir okkur margt og
áttir stóran þátt í því að gera úr okkur
þær manneskjur sem við erum í dag.
Elsku mamma, það var yndislegt að
fá að njóta nærveru þinnar og þá sér-
staklega um jólin. Eftir að ég flutti að
heiman komum við Gugga dóttir mín
Elín Þórunn
Bjarnadóttir
✝ Elín ÞórunnBjarnadóttir
fæddist á bænum
Þorkelsgerði í Sel-
vogi í Árnessýslu
17. september 1923.
Hún lést á hjúkr-
unarheimili Hrafn-
istu í Víðinesi 14.
október síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Lágafells-
kirkju 24. október.
og gistum hjá ykkur
pabba um jólin í fallegu
sveitinni sem ég var
svo lánsöm að alast upp
í. Seinna eftir að pabbi
lést hélst þú jólin með
minni fjölskyldu.
Strákunum mínum,
þeim Garðari Friðriki
og Pétri Pálma þótti
alltaf gaman að fá þig í
heimsókn. Þeim þótti
ekki síður gaman að
heimsækja þig í sveit-
ina og seinna í nýju
íbúðina þína í Dynsöl-
um. Þeir voru vanir að teikna mynd á
blað fyrir þig og fengu fallegt bros og
stórt knús fyrir. Þessar myndir
hengdu þeir síðan upp í eldhúsinu
þínu.
Langömmubörnunum þínum, þeim
Marý og Jósef þótti alltaf gaman að
heimsækja þig og fá að knúsa þig og
hjálpa til í eldhúsinu. Þér þótti alltaf
yndislegt að fá þau í heimsókn.
Guð blessi þína minningu, elsku
mamma, og þakka þér fyrir allt sem
þú gafst mér.
Margrét Björg Pétursdóttir.
Elsku besta amma, við sökn-
um þín svo mikið.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð geymi þig, amma
Garðar Friðrik
og Pétur Pálmi.
HINSTA KVEÐJA
Elsku besta amma.
Nú kveðjum við þig
með söknuði í hjarta.
Þú hefur alltaf verið
okkur svo kær og hlý. Við minn-
umst þess þegar við bjuggum á
Brekkustígnum, þá varstu mjög
stór partur af okkar lífi þar sem
það voru aðeins örfá skref á milli.
Þú varst mikið hjá okkur og við
hjá þér og þú varst oft að passa
okkur. Svo seinna þegar við vor-
um orðin nógu gömul til að vera
ein heima og á kvöldin þegar fór
að myrkva þá vorum við systkinin
oft búinn að lýsa upp allt heimilið.
Þá hringdi amma og bað okkur um
að slökkva ljósin í húsinu svo það
var ekki langt í barnapíuna. Við
söknum líka hins indæla og góm-
sæta gulrótarbúðings sem við
fengum oft hjá ömmu, sem enn er
til í uppskriftarbókunum ásamt
jólakökunum sem alltaf voru sett-
ar á borð þegar gesti bar að dyr-
um. Og hver man ekki eftir ís-
blómunum með sultu í eftirrétt?
Það er ýmislegt sem hægt var
Anna Sigríður
Elísdóttir
✝ Anna SigríðurElísdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 1.
júní 1920. Hún lést á
heimili sínu í Njarð-
vík 3. nóvember síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Ytri-Njarðvík-
urkirkju 10. nóv-
ember.
að læra af henni sem
enn er okkur ofar-
lega í huga þegar
kemur að dagsins
amstri. Við gleymum
líka aldrei þeim
stundum sem við átt-
um með ömmu okkar
við sameiginlegu
þvottasnúrurnar sem
eru í Ásgarði. Snjó-
mokstursdeild Arn-
ars var alltaf til
þjónustu reiðubúin
þegar snjóaði í
tröppurnar hjá
ömmu og hún hafði sérstaklega
gaman af því þegar guttinn mætti
með reikninginn fyrir mokstrinum
með tilheyrandi kostnaði og borg-
aði hún alltaf pínulítið meira en
reikningurinn hljóðaði upp á.
Við gætum endalaust rifjað upp
góðu minningarnar um ömmu á
Þórustígnum sem alltaf gaf okkur
kandís úr stálskálinni, klappaði
okkur á kinnar rjóðar og sagði
alltaf „sjástissar lindustu feitustu
læsur“. Við geymum allar þessar
góðu minningarnar í hjarta okkar.
Vertu sæl, elsku amma. Guð
geymi þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Arnar Steinn og
Anna Sigríður
Það dró ský fyrir sólu
föstudaginn 31. október,
þá slökknaði skærasta
stjarnan á himnum,
stjarnan hennar Kötlu
vinkonu minnar.
Margs er að minnast.
Í kringum Kötlu var gleðin og
glensið alsráðandi, þó oft þyrfti hún
að berjast og núna síðast við krabba-
mein sem hafði betur.
Hún kenndi mér allt um kærleikinn
Katla Sigurgeirsdóttir
✝ Katla Sigurgeirs-dóttir fæddist á
Brú við Suðurgötu 14.
ágúst 1958. Hún and-
aðist á líknardeild
Landspítalans 31.
október síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Dómkirkj-
unni 10. nóvember.
hún Katla og fyrir
það er ég þakklát.
Þetta eru fátækleg
orð um stóra mann-
eskju, að utan sem
innan var hún Katla
bara falleg.
Far þú í friði,
Kaklan mín. Minning
þín er ljós í lífi mínu.
Þú auðgaðir líf mitt
og sennilega lést þú
engan ósnortinn sem
fékk að kynnast þér.
Elsku Elva Rakel,
Aron litli, Anna,
Kristgeir Daði og Stella, hugur minn
er hjá ykkur. Guð blessi ykkur í sorg-
inni.
Samúðarkveðjur frá Rögnu Maríu,
Tinnu Brá, Marinó og Stellu Hauks.
Þín vinkona,
Anna Guðrún Ísleifsdóttir.
Sigurður frá Sand-
fellshaga er látinn, tæp-
lega 91 árs að aldri. Elli
kerling var þá búin að
hrjá frænda minn um nokkurt skeið.
Sigurður var búfræðingur frá Bænda-
skólanum á Hvanneyri en síðan lá leið
hans til Mountain í Norður-Dakóta í
Bandaríkjunum. Þar dvaldi Sigurður,
eða Siggi eins og við gjarnan kölluðum
hann, í eitt ár á búgarði hjá vesturís-
lenskum bónda sem Einar hét. Ekki er
að efa að sjóndeildarhringur frænda
Sigurður Jónsson
✝ Sigurður Jóns-son fæddist í
Sandfellshaga í Öx-
arfirði 10. nóv-
ember 1917. Hann
lést á Droplaug-
arstöðum 6. nóv-
ember síðastliðinn.
Útför Sigurðar fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 13. nóv. sl.
míns víkkaði við þessa
dvöl, en þar kynntist
hann bandarískum
landbúnaði og viðhorf-
um sem voru Íslending-
um framandi á þeim
tíma.
Siggi tók við búi afa
míns, Jóns í Sandfells-
haga í Öxarfirði árið
1946 og þar stundaði
hann sauðfjárbúskap til
haustsins 1967. Þá flutti
hann til Kópavogs
ásamt Ingibjörgu Jóns-
dóttur konu sinni, en
hún er frá Húsavík. Skömmu eftir að
Siggi kom frá Bandaríkjunum eða um
1950 var hann kosinn í hreppsnefnd
Öxarfjarðarhrepps og varð strax odd-
viti nefndarinnar til fjölda ára. Þessi
kosning vakti nokkra athygli þar sem
Siggi hlaut öll atkvæði nema eitt. Á
þessum tíma var ekki til siðs að menn
kysu sig sjálfir. Siggi var öflugur odd-
viti og stóð fyrir mörgum framfara-
málum heima í héraði, m.a. beitti hann
sér fyrir byggingu nýs skóla að Lundi í
Öxarfirði, en þar naut ég síðan skóla-
vistar um tíma sem annars hafði ekki
verið kostur á. Siggi var farsæll bóndi
og oft var gestkvæmt hjá þeim Sigga
og Immu heima í sveitinni. Ég naut
þeirra forréttinda að fá stundum að
verða eftir í Sandfellshaga að lokinni
heimsókn foreldra minna, en þær voru
margar þangað á þessum árum, eink-
um ef heyskapur stóð yfir, göngur eða
réttir.
Eftir að þau Siggi og Imma fluttu
suður hófu þau bæði störf hjá Búnað-
arbanka Íslands og síðan gerðist Siggi
starfsmaður Stofnlánadeildar land-
búnaðarins til fjölda ára. Mikill frænd-
skapur var með okkur Sigga og áttum
við Freyja kona mín margar ánægju-
legar stundir með þeim hjónum í gegn-
um árin. Heimili þeirra var og er ein-
staklega hlýlegt og gestrisni í
fyrirrúmi. Ég bið góðan Guð að blessa
minningu Sigga um leið og ég sendi
samúðarkveðjur til þín, Imma mín, og
annarra ættingja.
Ólafur Friðriksson.