Morgunblaðið - 24.11.2008, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 2008
✝ Ómar Ingi Ol-sen Ómarsson
fæddist í Reykja-
vík 8. febrúar 2008.
Hann lést 15. nóv-
ember sl. aðeins
níu mánaða gamall.
Foreldrar hans
eru Hanna Lovísa
Olsen, skrif-
stofumaður hjá Ac-
tavis, f. 2.9. 1978 í
Reykjavík, dóttir
hjónanna Absalons
Olsen, stýrimanns í
Hafnarfirði, f. 28.8.
1945, og k.h. Ingibjargar Olsen,
f. 6.10. 1946, bæði af færeyskum
ættum, og sambýlismaður
Hönnu, Ómar Þór Júlíusson, vél-
stjóri og rafvirki, f. 20.4. 1972 á
Akureyri, sonur hjónanna Júl-
íusar Unnars Jóa-
kimssonar, vél-
stjóra á Grenivík, f.
6.11. 1942 á Merki-
gili í Eyjafirði, d.
4.7. 2005, og konu
hans Sigurlaugar
Svövu Kristjáns-
dóttur, matráðs-
konu, f. 1.1. 1952 á
Grund í Grýtubak-
kahr. í S-Þing.
Hálfbræður Óm-
ars Inga eru Jóhan
Alexander Olsen
Pálmason, f. 18.
september 1997 í Reykjavík, og
Sigurður Þór Ómarsson, f. 31.
júlí 1998 í Reykjavík.
Útförin fer fram í dag frá
Hafnarfjarðarkirkju og hefst at-
höfnin kl. 13.
Elsku litli bróðir minn er nú uppi í
himnaríki hjá afa Júlla sem á eftir að
passa hann vel. Við söknum hans
mikið.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Sigurður Þór bróðir.
Elsku litli ömmustrákur.
Þegar ég sest niður og minnist þín
veit ég ekki hvað segja skal um þá
staðreynd að þú skulir hafa farið svo
fyrirvaralaust frá foreldrum, bræðr-
um, ömmum og öfum sem elskuðu
þig takmarkalaust.
Af hverju fæðast börn sem auðn-
ast ekki að lifa hjá okkur nema í
stuttan tíma?
Þessi stutta ganga með þér
gleymist ekki, heimsóknin til ömmu
í sumar var yndisleg. Heimsóknin í
Hafnarfjörðinn í september þegar
þú sast í fyrsta skipti einn með að-
stoð ömmu. Þegar pabbi þinn
hringdi 6. nóvember og sagði frá því
að þú hefðir staðið einn upp í rúminu
þínu þá gladdist amma yfir fram-
förum þínum.
Sökum þess að búa hvort á sínum
landshlutanum voru stundirnar okk-
ar ekki margar en þær voru góðar
þegar við hittumst – þær geymi ég í
hjarta mér um ókomin ár.
Ég efast ekki um að afi tekur vel á
móti þér og eins og Siggi bróðir þinn
sagði, þá ert þú í góðum höndum.
Elsku Ómar minn, Hanna mín,
Siggi Þór, Jóhan og allir þeir sem
unnu þessum sólargeisla. Það kemur
enginn í hans stað og á þessum tíma-
mótum finnst okkur óréttlætið mis-
kunnarlaust og lífið grimmt en með
tímanum lærum við að leggja sárs-
aukann til hliðar.
Góður Guð gefi okkur öllum styrk
til að takast á við sorgina og sökn-
uðinn.
Farðu í Guðs friði, elsku litla
ömmuljós, ég á eftir að sakna þín.
Þú kvaddir þegar blómin fóru að falla
og fölva haustsins sló á sumarskraut.
Þú hafðir gengið götu þína alla
og gæfu notið hér á lífsins braut.
Það syrtir að og söknuðurinn svíður,
hann svíður þó að dulin séu tár
en ævin okkar eins og lækur líður
til lífsins bak við jarðnesk æviár.
Og tregablandin hinsta kveðjan hljómar
svo hrygg við erum því við söknum þín,
í hugum okkar stjarna lífs þíns ljómar,
sem ljós á vegi í brjóstum okkar skín.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir)
Amma Sigurlaug.
Hver óttast er lífið við æskunni hlær
sem ærslast um sólríka vegi,
og kærleikur útrás í kætinni fær,
sé komið að skilnaðardegi.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Hugur okkar er hjá þeim sem
syrgja, elsku Ómari, Hönnu, bræðr-
um og öllum þeim sem eiga um sárt
að binda.
Steingerður, Bjarki og börnin.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Elsku Ómar, Hanna, Siggi, Jóhan
og fjölskyldan öll, hugur okkar er
hjá ykkur.
Minningin um fallegan og góðan
dreng lifir.
Marsibil, Regína, Valgerður
og fjölskyldur.
Elsku litli frændi.
Það er erfiðara en orð fá lýst að
þurfa að kveðja svona lítinn og fal-
legan dreng sem átti framtíðina fyr-
ir sér. Hinn 6. nóvember, á afmæl-
isdaginn hans afa Júlla, stóðst þú
upp í fyrsta skipti og byrjaðir að
undirbúa þig fyrir göngu lífsins.
Skyndilega var fótunum kippt und-
an þeirri göngu sem framundan var,
bæði hjá þér og fjölskyldu þinni. Við
sem eftir sitjum skiljum ekki svona
ákvörðun og munum aldrei skilja
hana.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Elsku Ómar, Hanna, Jóhan og
Siggi, Guð veiti ykkur styrk til að
halda göngunni áfram og veri með
ykkur í þessari miklu sorg.
Jóakim, Berglind, Agnes,
Almar og Júlíus.
Elsku Ómar Ingi, ég sakna þín
svo mikið að mig verkjar í hjartað.
Manni finnst þetta svo ósanngjarnt
að mér fallast bara hendur. Eitt er
mér þó mikið í huga og það eru
minningarnar sem ég á með þér
sætastur eins og ég kallaði þig svo
oft, ég er þakklát fyrir þann tíma
sem ég átti með þér og þær mun ég
geyma í hjartanu og huganum alltaf.
Þú varst svo fallegur og brosmildur
að maður bara bráðnaði þegar mað-
ur sá þig og gat varla látið þig vera.
Sorgin er svo mikil að því fær ekki
lýst , ég er að knúsa þig í huganum
elsku ómar Ingi. Hvíldu í friði og
megi Guð vera með þér og fullt af
englum.
Elsku Hanna Lovísa, Ómar Þór,
Jóhann, Siggi og fjölskylda
Megi æðri máttur vera með ykkur
og styrkja ykkur í þessari miklu
sorg. Blessuð sé minning Ómars
Inga Ómarssonar fallega drengsins
ykkar.
Þín vinkona,
Eva Dögg og fjölskylda.
Ómar Ingi Olsen
Ómarsson
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að
dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa minningargrein um elsku-
legan vin og félaga til margra ára.
Ég kynntist Gunnari Jónssyni, eða
Gunna dúk eins og hann var yf-
irleitt kallaður, er ég var að vinna
á veitingahúsinu Aski árið 1967 en
þá var hann að dúkleggja þar. Er
ég og mágur minn opnuðum veit-
ingastað okkar, Lauga-Ás, kom
enginn annar en Gunni dúkur til
greina til að dúkleggja þar og allt
sem því við kom. Enda varð hann
okkar dúklagningameistari alla tíð
og þegar hann gat ekki unnið
verkið sjálfur, þá vildi hann hafa
hönd í bagga með því. Það var
vandfundinn eins góður fagmaður
og Gunni dúkur og það sýndi sig
líka, því eftirsóttur var hann í
hvaða verki sem viðkom faginu.
En Gunni var meira en dúklagn-
ingameistari, því hann var frábær
félagi. Það eru margar dásamlegar
stundir sem ég og Bára áttum
saman með þeim hjónum Rítu og
Gunna, s.s. veiðiferðir í Hvítá í
Borgarfirði með gistingu í Húsa-
felli. Þar var hann á heimaslóðum,
því fáir held ég að hafi þekkt ána
betur en Gunni vinur. Hann var
búinn að stúdera ána mikið, því
hann var í sveit í Fljótstungu og
vissi því manna best hvar hægt var
að fá fisk. Eitt sinn sem oftar fór-
um við í veiðiferð í Hvítá að hausti
til. Þegar við vorum búin að koma
okkur fyrir fórum við í bíltúr niður
að á, en þar voru menn að veiða úti
í miðri á og voru að kasta flugu. Þá
segir Gunni við mig: „Ekki fá þeir
mikið þessir“ enda fengu þeir bara
tvo fiska. Þeir spurðu hvort við
værum að fara að veiða daginn eft-
ir og við jánkuðum því. Þá var
spurt hvort við værum með flugu,
við sögðum nei. „Nú, eruð þið
kúluvarparar?“ og við jánkuðum
því. Er við, daginn eftir, vorum
komin niður að á kl. 10 þá sagði
Gunni hvar væri best fyrir okkur
að vera og það var byrjað að veiða
og kl. 13 vorum við búin að fá 20
stórar og fínar bleikjur. Svona
veiðifélagi var Gunni, hann vissi
hvar fisk var að fá.
Flateyjarferðir með Gunna og
Rítu voru alltaf skemmtilegar enda
Gunnar Jónsson
✝ Gunnar Jónssonfæddist í
Reykjavík 26. nóv-
ember 1940. Hann
lést á líknardeild
Landspítala, Kópa-
vogi, 4. nóvember
sl.
Útför Gunnars
hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins
látna.
var Gunni alltaf
hrókur alls fagnaðar,
hvort sem var farið
til að slaka á eða eitt-
hvað þurfti að lag-
færa. Þá stóð aldrei á
vininum að koma
með verkfæra-
töskuna, enda dúk-
lagði hann öll gólf í
Vesturbúðum á sinn
snilldarhátt. Eins
voru spilakvöldin og
svo þorrablótin sem
hann kom á fót, og
voru Siggi bróðir
hans og Kiddý konan hans með
okkur í því.
Er Gunni vinur greindist með
lungnakrabba tók hann því með
stakri karlmennsku og ró og var
ekki að barma sér þó maður sæi að
honum leið ekki vel. Aldrei kvart-
aði hann og þó líkaminn gæfi sig
smátt og smátt vantaði aldrei grín-
ið eða kímnigáfuna enda vissi hann
allt fram á síðasta dag hvað um
var talað og átti svör við öllu.
Elsku Ríta, missir þinn er mikill
enda var Gunni frábær eiginmað-
ur, elskulegur faðir og dásamlegur
afi.
Sofðu rótt, sofðu rótt,
nú er svartasta nótt.
Sjáðu sóleyjarvönd
geymdu’ hann sofandi í hönd.
Þú munt vakna með sól
Guð mun vitja um þitt ból.
(Jón Sigurðsson frá Kaldaðarnesi.)
Guð blessi ykkur öll.
Ragnar og
Guðlaug Bára.
Kæri Gunnar mágur.
Ég ætla ekki að skrifa langa lof-
rollu um þig, þér hefði ekki líkað
það. Mig langar samt til að þakka
þér ljúfa og góða samveru í um 47
ár. Þú komst í fjölskylduna sem
maðurinn hennar Rítu systur. Þið
voruð svo samrýmd hjón að sjald-
an var annað nefnt án þess að hitt
væri nefnt um leið.
Alltaf var stutt í húmorinn hjá
þér og svolítið stríðinn varstu, en
alltaf á góðu nótunum, engan vild-
irðu særa. Þú varst sérstaklega
natinn við börn, gafst þér alltaf
tíma til að spjalla við smáa fólkið í
fjölskylduboðunum. Fyrir um 2 ár-
um fékstu illvígan sjúkdóm og þú
barðist hetjulega við hann með
hjálp þinnar góðu konu og barna
þér við hlið. En þinn tími var kom-
inn hinn 4. nóvember.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Ríta, Guðjón, Rakel,
Helga, Halldór og barnabörn, megi
minningin um yndislegan mann
styrkja ykkur öll. Kærar kveðjur.
Ágústa Ágústsdóttir
og fjölskylda.
Félagi Halldór
Jakobsson hefur nú
kvatt okkur. Það var
á sjöunda áratugnum
sem þeir hófu að
spila saman einu sinni í viku, Hall-
dór, Sigurbjörn Björnsson garð-
Halldór B. Jakobsson
✝ Halldór BjarniJakobsson
fæddist á Skóla-
vörðustíg 33 b 1.
janúar 1917. Hann
lést 10. nóvember sl.
Jarðarför Hall-
dórs fór fram frá
Fossvogskirkju 18.
nóvember sl.
yrkjumaður, Einar
Andrésson bóksölu-
maður og Guðmund-
ur Hjartarson seðla-
bankastjóri.
Jónsteinn Haralds-
son tók svo sæti Ein-
ars þegar hann féll
frá. Hrafnkell tók við
af Sigurbirni. Þessir
fjórir spiluðu svo
saman á meðan
heilsa Guðmundar
entist. Þegar hann
hætti var saga
klúbbsins öll.
Þessi klúbbur hélt vel saman og
nutu menn félagsskaparins auk
spilamennskunnar enda þurftu
þeir oft að ræða alvarlegri mál
eins og ástand þjóðmálanna. Ekki
voru menn alltaf sammála þó
markmiðið væri eitt. Við hófum
alltaf spilamennskuna á slaginu
kl.19:00 og sátum til klukkan 2-3
en með aldrinum styttum við það
fram að miðnætti. Alltaf var höfð
smá brjóstbirta með til að skerpa
heilasellurnar en hún aldrei snert
fyrr en um miðja spilamennsku.
Halldór var mikill heiðursmað-
ur, sagði aldrei styggðarorð við
nokkurn mann, a.m.k. svo okkur
væri kunnugt. Hann var því alltaf
varfærinn þegar við ræddum um
menn og málefni. Guðmundur var
ekki jafn varfærinn, þess vegna
var það að ef Guðmundur þurfti að
koma á framfæri óánægju um
sagnir eða spilamennsku Halldórs
þá fékk ég ákúrurnar (JH). Eitt
sinn er mér þótti of langt gengið
sagði ég honum að ég væri enginn
helv … Albani. Það skildu allir,
kannski eru einhverjir sem skilja
enn þann „málshátt“. Þetta er nú
aðeins sagt til að undirstrika hvað
við virtum mikið heiðursmanninn
Halldór Jakobsson. Við viljum
ljúka þessum fáu kveðjuorðum
með því að þakka Halldóri þær
mörgu ánægjustundir er hann
veitti okkur.
Halldór, vertu sæll og við send-
um fjölskyldu þinni og vinum þín-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur frá
Jónsteini Haraldssyni og Hall-
dóru,
Hrafnkeli Björnssyni og Dag-
björtu.
Jónsteinn Haraldsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar