Skinfaxi - 01.12.1942, Side 41

SKINFAXI
89
Hann var hinn árvakri og skyldurækni maður, sem vildi vaka
yfir hugðarmálum sinum. Hann unni lifinu og vildi hlúa að
öllum fögrum frjóöngum og hjálpa þeim til vaxtar og þroska.
Hann var jafnan næmur á vornæðingana, er kæla nýgræð-
inginn og vildi af alúð veita öllu ungu lífi grið og skjól. Það
var ofur eðlilegt, að slíkur maður, er hóf lifsstarf sitt á fyrsta
tug tuttugustu aldarinnar, yrði ungmennafélagi.
Jóhannes lézt i hyrjun desember 1940, eftir nokkuð lang-
varandi vanheilsu. Var hann jarðsunginn að Hvammi. Allmargt
ungmennafélaga, yngri og eldri, stóðu yfir moldum hans.
Minntust þeir og hans þar að nokkru. Hann var jarðaður
við hlið konu sinnar, er látizt hafði 14 árum áður. Hafði Jó-
hannes gróðursett reynitré á leiði þeirra, sem nú er orðið
allhátt og beinvaxið. Þetta tré, í suðurhorni kirkjugarðsins
í Hvammi, breiðir nú blöð sin mót sólu og skýlir leiði manns-
ins, seni fann það heilagt hlutverk sitt að lifa með gróandi lifi.
II.
Bernskuheimili Guðmundar
Gunnarssonar er Tindar á
Skarðsströ'nd. Ungur missti hann
föður sinn og varð þegar snemma
að sjá fyrir móður sinni. Eftir
að hann giftist eftirlifandi konu
sinni, Sigurborgu Sturlaugsdótt-
ur frá Akureyjum, bjó hann um
nokkurt skeið til og frá í Breiða-
fjarðareyjum, en seinna á æsku-
heimili sínu Tindum. Vorið 1933
brá hann búi og flutti til Stykkis-
hólms og dvaldi þar til dauða-
dags. Guðmundur var starfs-
inaður mikill og fjölhæfur.Áyngri
árum stundaði hann sjómennsku á sumrum, en stundum barna-
kennslu á vetrum. Samhliða búskap á Tindum stundaði hann
handiðn sína — bókbandið —, og þótli hann bera mjög af
öðrum mönnum í nágrenni sínu í þeirri iðn. Eftir að hann
flutti til Stykkishólms, slundaði hann algenga vinnu að sumr-
inu, en handiðn sina að vetrinum. Eignuðust þau hjón 5
inannvænleg börn.
Guðmundur Gunnarsson var einn af stofnendum ungmenna-
félagsins „Tilraun“ á Skarðsströnd vorið 1927. Var hann áhrifa-