Skinfaxi - 01.12.1945, Qupperneq 2

74
SKINFAXI
ur í Noreffi■ Hún hefur eflt samheldni og félags-
anda og kennt unglingunum að starfa í félagsskap
og stjórna honum. Innan félaganna hafa margir lært
að rita og flytja ræður. Margir liafa fengizt þar við
leiklist og lært að meta þjóðlega list.
Félagsskapurinn hefur útbreitt þekkingu með fyrir-
lestrum, upplestrum og bókasöfnum og komið á fram-
færi merkiiegum málum, sem liafa látið þjóðlífið
blómgast. Félög vor hafa verið vettvangur kennara,
sem liafa verið áhugasamir um menningarmál og
allra þeirra, sem liafa viljað gerast félagar unga
fólksins.
I félögunum liafa skáldin fundið hljómgrunn og
andans menn og þjóðskörungar liafa stigið i ræðu-
stólinn hjá þeim. Félögin hafa stofnað skóla og kom-
ið mörgum til mennta.“
Þetta gæti einnig verið umsögn um islenzku ung-
mennafélögin þau 40 ár, sem þau liafa starfað.
Raunar munu ýmsir telja, að svona falleg ummæli
ættu aðeins við fyrstu 10 ár ungmennafélaganna.
Af afmælisræðu, sem flutt er í Ungmennafélagi
Reykjavíkur á 10 ára afmæli félagsins, sézt, að áliug-
inn er þá þegar tekinn stórlega að dofna og lieldur
dapurlegt framundan. Ræðumaður kemst að þeirri
niðurstöðu, að jarðvegurinn fari versnandi fyrir fé-
lagsskapinn. Þessar raddir verða svo sífellt hávær-
ari. „Rezt trúi ég á ungmennafélögin í sveitunum,“
segir Tryggvi Þórliallsson. En einnig þar er glóðin
tekin að kulna út, og menn ræða um, að hinir væntan-
legu unglingaskólar sveitanna séu eina vonin. Raun-
in varð sú, að félögin lögðu mjög að sér að koma
þessum skólum upp og við það efldust þau, en varla
verður almennt rakin vakning innan félaganna frá
þessum skólum, þótt benda megi á nokkur dæmi.
Tímarit ungipennafélaganna hefur göngu sína í
október 1909 og eru ritstjórarnir þeir Helgi Valtýs-