Skinfaxi - 01.07.1952, Blaðsíða 28

76
SKINFAXI
Og hvar sem ég lít er ljósbros eitt,
í litlu stofunni er bjart og lieitt,
frá dagstriti iivílist þar liöfuð þreytt
í heimilisfriðarins ríki.“
Heimili Y.M.C.A. Svo eru önnur heimili, heldur en
fjölskyldu-einkaheimilin, sem eru nauðsynleg og eí'tir-
sóknarverð, bæði fyrir menn sem ekki eiga einkaheimili
né athvarf á þeim og margskonar ferðamenn og starfs-
menn starfsmenn, sem oft verða að dvelja fjarri
heimilum sínum t.d. sjómenn o. m. fl. Þó er hér mest
um að ræða æskumenn, sem ekki hafa enn stofnað
einkaheimili.
Á ferðalagi minu núna hefi ég einkum kynnst einni
tegund slíkra æskumannaheimila og það að mjög góðu.
Þetta eru heimili Kristilegs félags ungra manna, þekkt
allsstaðar í enskumælandi löndum undir skammstöl'un-
inni Y.M.C.A. Aðsetur sitt hefur Y.M.C.A. oftast í
eigin byggingum í miðri hverri stórborg, þar sem bezt
liggur við samgönguleiðum.
Ég komst fljótt að raun um, að fyrir mig var Y.M.C.A.
af mörgum ástæðum bezti staðurinn til að búa á. Þar
liggja gagnvegir, þar er ódýrast, allt laust við tildur og
prjál, hreinlegt, þar er mest af heilbrigðu athafnalífi
fyrir gestina, víða bannað að reykja í borðstofunum og
allstaðar lítið um reykingar, aldrei hef ég séð þar ölvað-
an mann innan veggja, þar er eins og megi treysta að
ekki sé stolið af manni né „grunaður“ í viðsldptum.
Fólkið venjulega látlaust og vingjarnlegt og jafnan
hoðið og búið að leiðbeina og hjálpa, ef með þarf. Svona
mætti fleira telja svipað þessu.
Ég hef líka alltaf búið á Y.M.C.A.-heimilum, þegar
l>ví var við komið í Ameríku, Hawaii, Nýja-Sjálandi og
Ástralíu. Einstaka sinnum hefur verið svo fullt, að
ekkert rúm hefur verið laust og stundum hefur verið
tekið fram, að ekki væri hægt að lána herbergi um helg-
ar, því þá þyrftu svo margir félagsmenn á þeim að halda