Skinfaxi - 01.07.1952, Blaðsíða 30

78
SKINFAXI
kunna bezt við sig með frjálslegu og heilbrigðu æsku-
fólki, þótt árunum fjölgi. Hinir, sem telja sig fínni en
allan almenning og honum æðri, fara á „luxus“ hótelin,
þar sem allt er klætt flosi og purpura-gulli og silfri —
og dýrindis matföng á borð borin. Ég hef aldrei verið
í Y.M.C.A. félögunum, en eftir viðkynninguna við
heimili þeirra á þessu ferðalagi eiga þau miklu lilýrri
ítök i mér en áður.
Ungmennafélagsheimili. I Noregi kynntist ég fyx-ir
löngu síðan gestaheimilum ungmennafélaganna, en þau
höfðu annars svipaða starfshætti og Umf. heima. Noi'sku
ungmennafélagsheimilin voru einkum fyrir félagsmenn-
ina sjálfa og gesti, sem að gai'ði bar i borgum og bæjurn.
„Bondeheimen“ var næstum allstaðar um landið og þar
var víða ódýrt og gott að koma fyrir fei'ðamenn.
Þvi rniður hafa Umf. á Islandi lítið gert að því að
koma upp shkum heimilum, þó er það nauðsynjamál
þar, eins og annarsstaðar. Mörg Umf. hafa þó reynt að
mynda sér nokkui’s konar félagsheimili, einkum á seinni
árum. Þau eiga myndarleg samkomuhús eða hlut í húsi
móti öðrum lelögum. Er að þessu hin mesta framför.
En stundum verða félögin vegna fjái’hagsöi’ðugleika
að auglýsa dansleiki fyrir alla, sem koma vilja. Fylgir
þessu þráfaldlega hinn óhugnanlegasti di’ykkjuskapui',
sem veldur húsráðendum hinum mestu áhyggjum.
Góð mál eldast ekki. Eitt af því ömui'legasta, sem ég
sé út í heinxi, er hinn mikli fjöldi af ungum mönnunx i
herklæðum. Á æskuárunum enx þeir skyldaðir í lengi'i
eða skemmi’i tíma til þess að æfa sig í að vera duglegir
að drepa menn, sem í öðrum löndum eru að æfa sig í
sama tilgangi. Vitna ekki þessir stóru hópar af ungum
mönnurn í herklæðum um svartan blett á sambúðai’-
háttum mannanna? Málsbætui'nar eru svo þæx’, að verja
þurfi sig og sína og margt það, sem hvei'jum manni er
kærast. Og hvei’su lánsamir erum við ekki á garnla
Fróni, að þurfa ekki að vera að þi’engja æskumönn-