Skinfaxi - 01.04.1961, Blaðsíða 34

því að leiða útflytjandann fram á sviðið.
Glamrið í jórtrandi „sjógörlum“ og viðr-
inisháttur innflytjandans í pakkhúsveizl-
unni, þar sem söngstjarnan laglausa og
raddlausa átti að syngja, er að vísu ekki
sem verst, en eftirlit lögreglunnar fyrir
tilmæli bankans kippir algerlega grunnin-
um undan gagnrýninni, svo ýkt er atriðið.
Kjánastelpur mega að ósekju falla í yfir
lið vegna ólyktar af úldnum fiskhausum,
sem ætlaðir eru til útflutnings, en að
láta líða yfir íslenzku lögregluna af þeim
sökum, keyrir úr hófi. Eins og hún sé
ekki vön ólyktinni.
Annaðhvort hefur Róbert Arnfinnsson
ekki kynnt sér manntegundina, sem ætti
þó að vera næsta auðvelt, eða hann hefur
veigrað sér við að túlka hana eins og
hún er. Það á ef til vill að verða hlut-
skipti erlendra leikara að lýsa þessu lág-
kúrulega fólki eins og það á skilið, enda
hefði það ef til vill komið of mikið við
of marga, ef íslenzku leikurunum hefði
tekizt það.
Bessi Bjarnason er ekki sá innflytj-
andi, sem leikritið gefur tilefni til og
Haraldur Björnsson er eiginlega bara Har-
aldur Björnsson, en hann á ekki beinlínis
illa heima í hlutverki söngprófessorsins.
Rúrik Haraldssyni er ætlað það hlut-
verk að túlka hinn tiltölulega óspillta al-
þýðumann, sem er á leið til Norðfjarðar
til að stunda barnakennslu eftir að hafa
verið í siglingum erlendis. Rúrik er tæp-
lega nógu hressilegur í hlutverkinu, enda
erfitt að lyfta því í samleik með Guð-
björgu og Þóru.
Vegna tímamismunarins í Tokío og
Reykjavík tekur Ljóna á móti barna-
kennaranum á flugvellinum í þeirri trú,
að hann sé ríki frændinn hennar Gunnu
frænku og trúlofunargilli þeirra er ákveðið
að viku liðinni frá komu hans til bæj-
arins.
Jafnvel barnakennara frá Norðfirði
truflar dansinn kringum ímyndaðan auð
og upphefð. Sakleysi Austfirðingsins dug-
ir ekki til að forða honum frá að ánetj-
ast. Iiann verður að horfa á tengdamóð-
urina tilvonandi stytta. sér aldur á eitri
uppi í strompinum, áður en honum er
nóg boðið, svo hann yfirgefur sviðið.
Þegar sú gamla er búin að gefa upp
andann og barnakennarinn er flúinn,
birtist loks Fulltrúi Andans úr Japan,
klæddur skikkju, sem er dökk hið ytra
en gul að innan. I för með honum er
kona klædd. dökkum kufli, sem höfundur
kallar nunnu í leiknum, en er raunar
Óljóna, sem hefur farið á flugstöðina til
þess að taka á móti hinum rétta frænda
Gunnu frænku.
Skutulsveinar efnishyggjunnar keppast
þegar við að votta hinum nýkomna gesti
hollustu sína í von um umbun. Smekk-
vísi margra er vel lýst þegar innflytj-
andinn tekur í skikkju mannsins og spyr
livað svona kosti í Japan.
Fulltrúi Andans hefur lítið við þetta
fólk að tala, en þeim mun meira við
Kúnstner Hansen, einfætta listamanninn,
sem hefur árum saman skorið út gervi-
fótinn sinn og sótt örorkustyrkinn henn-
ar Gunnu frænku mánaðarlega. Jón Sig-
urbjörnsson leikur þennan hrjáða lista-
mann prýðilega, og er leikur hans og
leikur önnu Guðmundsdóttur í litlu hlut-
verki Ólu eina listræna túlkunin, sem
eitthvað kveður að undir misheppnaðri
leikstjórn Gunnars Eyjólfssonar, sem
34
S K I N F A X I