Skinfaxi - 01.07.1967, Blaðsíða 14

Guðmundur Böðvarsson:
Talað við
eldri og yngri
Ungmennasamtökin í Borgarfirði stóðu
fyrir stórglæsilegri útihátið í Húsafells-
skógi um verzlunarmannahelgina. Dag-
skrá mótsins var mjög fjöibreytt, öll á-
fengisneyzla var bönnuð. — Geysilegur
mannfjöldi sótti hátíðina. Á þessari hátíð
flutti Guðmundur skáld Böðvarsson á
Kirkjubóli ræðu þá, sem hér fer á eftir.
Skinfaxi bað Guðmund um Ieyfi til að
birta ræðuna, því hún á tvímælalaust er-
indi til alls ungs fólks á Islandi, og reynd-
ar til hinna eldri líka.
Ég finn ástæðu til þess að byrja mál
mitt með hamingjuóskum til þeirra
tveggja félagslegu samtaka, sem að
þessu móti standa, Ungmennasam-
bands Borgarfjarðar og þeirrar æsku-
lýðshreyfingar, sem ágætir menn hafa
vakið í þessu héraði og hér hefur
starfað undanfarin ár, með það að
markmiði að gefa ungu fólki kost á
að hittast og skemmta sér á menning-
arlegan hátt.
Ungmennasamband Borgarfjarðar
er mér að góðu kunnugt, allt frá fyrstu
tíð þess og fram á þennan dag. Það
mun á þessu ári eiga hálfnaðan sjötta
tug aldurs síns og megum við öll í því
tilefni þakka því unnin störf í fortíð
og kjósa því heillir í framtíð að góð-
um og gömlum sið. — Það voru afar
og ömmur unga unga fólksins í dag,
sem stofnuðu ungmennafélögin og
báru þau uppi á blómaskeiði þeirra.
Því skal enginn dirfast móti að mæla,
að þá var tími mikillar vonar og trúar
á land og þjóð. Seinna varð það tízka,
— og þótti góð fyndni, jafnvel í
fremstu bókmenntum okkar, að gera
sem skoplegasta tilraun þessa fólks til
mannbætandi samtaka. En sjaldan
hafa slegin verið verri vindhögg, því
ég fullyrði að aldrei, hvorki fyrr né
síðar, hefur á þessu landi risið fjöl-
mennari og samstilltari félagsskapur
með slíkan fjölda göfugra markmiða,
né unnið þar að af lýtalausari ósér- ^
plægni og hreinni hug.
Um æskulýðshreyfingu þá, sem hér
hefur verið vakin í því tilefni sem ég
áðan nefndi, er það að segja, að til
hennar setjum við öll miklar vonir,
að hún sé og verði virkur og ham-
ingjusamlegur aðili í þeirri viðleitni
að efla góðan sið á mannamótum þess-
arar litlu þjóðar og þannig endur-
heimta það, sem við teljum okkur
hafa átt, en síðan misst, á þeim vett-
vangi. Því sannast sagna hefur á
þann veg snúizt, að of oft á undanförn-
um árum hefur gróðasjónarmiðið eitt
ráðið gerðum þeirra aðila, sem hóað
hafa saman ungu fólki til svokallaðra
skernmtana.
Það er sannarlega rétt og sjálfsagt
að lyfta sér upp og taka létt á hlutun-
um öðru hverju. Orðtak segir að góð
hók sé gulli betri, allteins má segja
að góð skemmtan sé gulli betri, og
14
SKINFAXI