Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1950, Blaðsíða 8

dreifast mennirnir hingað og þangað inn í turn-
laga borgina. Tveir lögregluþjónar hafa komið
í ljós við annan enda götunnar.
Góða stund hefur lítill tötralegur drengsnáði
„Eine Sigarette fúr meinen Papa“.
skokkað í kringum íslendingana, brosað og
kinkað kolli til að vekja á sér athygli. Þegar
hann hefur gengið úr skugga um að enginn lag-
anna þjónn sé í námunda, nemur hann staðar
fyrir framan þá og réttir fram skítuga hönd
og segir: Eine Sigarette fiir meinen Papa, bitte.
Hann brosir og án þess að bíða svars byrjar
hann að föndra nosturslega við box, sem hann
dregur upp úr vasanum. „Sko“, segir hann glað-
lega, og innan skamms kemur innihald dósar-
innar í ljós: Ijótur sigarettustubbur hirtur upp
af götu.
Kyndaranum verður hverft við þegar hann
sér stubbinn. I skyndi stingur hann pakka af
Lucky Strike í lófa hans, klappar á lítinn koll-
inn og segir dregnum að fara heim. Snáðinn
tekur undrandi við pakkanum, og þegar hann
sér að þetta er ekki blekking, lítur hann votum
þakklætisaugum á Gvend kyndara, ætlar að
segja eitthvað, en snýr sér skyndilega undan og
hleypur burt.
Kuxhaven Hof.
Á hæð einni hátt uppi yfir borginni stendur
Kuxhaven Hof geislandi út í húmið í flóði tóna
og ljósa og í sölum þessa glæsta skemmtistaðar
við Elbu, mitt í algleymi svimandi drykkju og
hvellra hlátra, glasaglaums og mússikur,
sitja þeir hómópatinn, Siggi Brands og Loftus
við borð út í horni og búa sig undir ævintýri
næturinnar með konjaki og sóda. 1 hliðarsal
er nýtt númer að byrja, 2 ára stúlka klífur
óstudd upp lóðréttan stiga á gólfinu, snýr sér í
hálfhring á efsta þrepinu, hneigir sig og gengur
B
niður aftur. Þá hlaupa fram tveir trúðar, en
flokkur manna tekur skyndilega fyrir frekara
útsýni frá borðinu út í horni. Þar ber nú að
ljóshærðan Þjóðverja frá borði í nágrenninu,
hann kynnir sig sem Paul Hans Elbeveser og
spyr hvort íslendingarnir geti hjálpað dömum
sínum um nokkrar sígarettur. Siggi Brands
verður fyrir svörum, bregður glasi á loft og
mælir á þessa leið: „Sid ned Paul Hans, dú skal
ha miljón sigaretten, men saa skal du skaffe
selskab“. Og Siggi Brands brosir gleitt framan
í þann þýzka.
Jú, jú, Paul Hans vill vissulega skaffe sel-
skab, eins og Siggi Brands orðar það á sínu
privat esperanto.
Önnur stúlkan, sem sá þýzki leiðir að borðinu,
er nett og ljóshærð, kynjuð frá Berlín, hin dökk
á brún og brá með gyllta hringi í eyrunum,
rennilega limuð og varirnar minna á fersk
kirsuber. Lestina rekur félagi Paul Hans, lítill
fyrir mann að sjá, jafnt á þverveg sem lang-
veg.
Og Siggi Brands sprettur öðru sinni á fætur
og kveðst nú mundu flytja snjallt minni, að því
loknu skyldi hef ja kappdrykkju milli þýzkra og
íslenzkra og hana slíka, að bunan stæði út úr
gestunum þá yfir lyki. Og minnið fylgdi fast á
eftir og var flutt á hrafli úr að minnsta kosti
fimm tungumálum. Enginn viðstaddra nema
Siggi sjálfur skilur nokkurn skapaðan hlut, en
það kemur eklci að sök, því sindrandi lífskraftur
ræðumanns og gleiðgosalegt brosið hóf stemn-
inguna á hærra stig en nokkurt venjulegt minni
hefur nokkurtíma gert. Endirinn var þó vel
skiljanlegur, enda ætlaður Islendingunum að-
allega: Við byrjum þá á því að drekka þessa
heiðursmenn undir borðið. Síðan gerum við
þetta venjulega. tökum stúlkurnar upp á okkar
arma. Ég skal taka að mér þennan ljóshærða
apakött, Paul Hans Elbeveser, ha, ha!
„Ja, ja“, hló Þjóðverjinn flýrulega.
„Ja, ja“, hló Siggi Brands á móti. „Nú líkar
mér við þig Paul Hans. Og denna flicka með
hringina í andlitið skal jeg passe paa og fara
með í mömmuleik og denslags, ja, ja, Paul Hans,
skál“.
Það söng í glösunum og nýtt lag hófst.
Klukkan þrjú tilkynnir þulurinn síðasta lag-
ið, en á öllu er smuga, jafnt þýzku hóteli sem á
annarri stofnun, því á neðri hæðinni er annar
salur og önnur hljómsveit, þar sem þeir, er
þess óska, geta haldið áfram gleðskapnum til
morguns, og nú fór sem stormþytur niður breiða
skrautganga hótelsins hersing lífsþyrstra gleði-
manna og gleðikvenna Kúxhaven með Sigga
skálmandi stórum í broddi fylkingar. Hurð, sem
VÍ Kl N □ U R