Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1965, Side 1

EFNISYFIRLIT
bls.
Leysir tæknistofnun vandann? 35
Örn Steinsson
Si
y omannci
iLiti
Halaveðrið mikla í feb. 1925
36
Sumarnótt á veiðivatni 41
Gunnar Magnússon frá
Reynisdal
•
Skipsnafnið Halkion 44
Guðjón Ármann Eyjólfsson,
skólastjóri
Skot í næturskjóli
Jón Kr. ísfeld
50
Upphafsár vélvæðingar i Vest-
mannaeyjum 54
Aflaverðmæti togaranna 1964 56
Osvald Gunnarsson
Félag bryta 10 áx-a
Ur fundargjörð Öldunnar
Blaðamaður segir frá
VIKINGUR
Tarmanna-
*ljt(jefan(lí : 3«
^JióLimannaiamLand ~9ifanJi
58
60
62
Hvernig verður tómstundum sjó-
mannsins bezt varið í Iand-
legum? 64
Ingólfur Stefánsson
•
Með regnhlíf 65
Þormóður Hjörvar
Frívaktin o.fl.
Sjómannablaðið Víkingur hélt nýlega
sýningu í Reykjavík til kynningar á
starfsemi sinni. En blaðið er nú aldar-
fjórðungs gamalt. Við leyfum okkur
vinsamlegast enn að hvetja velunnara
blaðsins til að hjálpa okkur að út-
breiða blaðið og fjölga kaupendum
þess. Forsíðumyndin er af sýningar-
glugganum.
*
Sjóma nnahfaiíiil
VÍKINGUR
Útgefandi F. F. S. í. Rltstjórar: Guð-
mundur Jensson (áb.), Öm Steinsson.
Rltnefnd: Guðm. H. Oddsson form., Þor-
kell Sigurðsson, Henry Hálfdansson,
Halldór Guðbjartsson, Pétur Sigurðsson,
Egill Jóhannsson, Ak., Eyjólfur Gislason,
Vestm., Hallgrimur Jónsson, Sigurjón
Einarsson, Böðvar Steinþórsson. Blaðlð
kemur út elnu sinnl i mánuði og kostar
árgangurinn 200' kr. Ritstjórn og af-
grelðsla er Bárugötu 11, Reykjavík. Ut-
anáskxift: „Vikingur", Pósthólf 425,
Reykjavík. Simi 156 63. — Prentað i
ísafoldarprentsmlSJu h.f.
VÍKINGUR
°9
Ritstjórar: Guðm. Jensson áb. og Örn Steinsson.
XXVII. árgangur 2. tbl. febrúar 1965
foooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Leysir tæknistofnun vandann?
A'ð undanförnu hafa margir nýir
og glæsilegir bátar komið til landsins.
Allir búnir góðum og mikliun tækja-
og veiðibúnaði.
Aflabrögðin hafa einnig reynstbæri-
leg, svo að segja má að skipin liafi
mokað dýrmætum feng á land. Af
þessxim hlut hafa sjómenn að sjálf-
sögðu fengið dágott og jafnvel ágætt,
enda vinnutími langur og úthald
strangt.
En öfundin lætur ekki á sér standa
og virðist þá fyrst þaðan koma, sem
sízt ætti — þ.e. úr herbúðum útgerð-
armanna sjálfra. Sífellt væl og eymd-
arkvein leggur út frá aðalbækistöðv-
unum.
Hvenær sem tækifæri gefst eru dag-
blöðin fyllt þeim áróðri að hlutur sjó-
mannsins sé allt of stór og útgerðina
að sliga,
Aldrei er sagt frá hver hlutur út-
gerðarmannsins er eða abnenniugur
upplýstur um, að þegar hlutur sjó-
mannsins cr stór, stækkar hlutur út-
gerðar að sama skapi. Engu er skipt
nema því, sem upp úr sjónum kemur.
Hér er ekkei't tekið úr vasa eins eða
neins. Þetta er sameiginleg eign úr
ríki náttúru. Beg'gja liagur er, að það
verði som mest og bezt.
Annars skil ég ekki þennan ávana
barlóma hjá jafn sterkmn og áhrifarík-
um hóp, sem útgerðarmennirnir vissu-
lcga eru með góða lykilaðstöðu í Al-
þingi. Gallinn virðist bara vera sá, að
meirihluta Alþingis er ljóst að hagur
útgerðar er ekki jafn slæmur og út-
gerðarmenn vilja sjálfir sýna.
Áhugi margra útgerðarmanna á að
vilja eiga fleiri en eitt skip, afsannar
líka, að það sé fásinna að stunda út-
gerð.
Fyrir skönunu voru fulltrúar nokk-
urra yfirmanna boðaðir á fund hjá
L.Í.Ú. Erindið var að ræða nýtt tæki,
sem setja á í nokkra fiskibáta á íxæst-
unni — svonefnda síldardælu. Með til-
komu hennar á að vera liægt að losa
venjulegan fiskibát á 20 mínútmn og
auðvelda háfxrn síldarinnar úr nótinni.
Á þennan hátt eru aukinn hraði og
afköst komin í veiðarnar. Og fyrst svo
er, mun sennilega þénusta sjómanns-
ins vaxa. Og þá kom óskin að lækka
skiptaprósentuna um 2%. Ekld var til-
lit tekið til þess, að hvíldartími áhafn-
ar yrði mun styttri samfara auknu á-
lagi á heilsu manna vegna meiri hraða
í veiðunum.
Eng-uin datt heldur í hug að nefna
liversu niikið hagur útgerðar batnaði
með tilkomu síldardælu.
Varla dettur útgerðarmanni í hug
að setja ný, dýr tæki í bát sinn með
það fyrir augum eingöngu að bæta
hag starfsmanna sinna. Harrn hLýtur,
þrátt fyrir erfiðar aðstæður, að gera
sér von um hagnað af nýju tæki, sem
hann kaupir.
Annars er síldardæla nýtt tæki, sem
enginn veit enn hvað fclur í sér. Skiln-
ingur valdhafanna á gildi tækisins er
og ekki meiri en það, að þeir telja
ekki hægt að verða við þeirri ósk, að
gefa eftir 250.000.oo kr. toll af einni
slíkri tilraunadælu.
Með því að neita eftirgjöf tollsins
hefur ríkisstjómin undirstrikað, að
hagur útgerðar þolir nýtt tilramiatæki
án styrkjar. Óþarfi ætti því að vera
að lækka skiptaprósentuna, enda í
miklu ósamræmi við alla tækniþróun,
sem fyrst og fremst byggist á að við-
Frh. á bls. 68
35