Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1965, Side 7

Gunnar Magnússon frá Reynisdal:
SUMARNÓTT
Á VEIÐIVATNI
Mýrdalurinn liggur sunnan
undir Mýrdalsjökli, í skjóli hans
og heiðarlandanna, sem eru að
baki byggðarinnar. Þar búa
bændur búum sínum á víð og
dreif um sveitina. Aðal atvinnu-
vegur þeirra er kvikfjárrækt, en
ýmis önnur viðfangsefni hafa
hvatt þá til starfa, þar á meðal
veiðiskapur í Heiðarvatni, sem
er allstórt veiðivatn í Heiðar-
dalnum, sem heitir svo.
Bæir tveir eru í dalnum, sem
heita Stóra-Heiði og Litla-Heiði.
Þar hafa bændur búið um ó-
munatíð og stundað veiðiskap
árið um kring, ásamt því að
annast bú sín, svo sem bænda er
háttur.
Ég átti heima í Reynishverf-
inu, sem liggur suður undir sjó,
þar sem hafaldan svellur og sog-
ar ár út og ár inn. Reynishverf-
ingar áttu veiðirétt í Heiðar-
vatni, vegna þess að Arnar-
stakksheiðin, sem er heiðaland
þeirra, liggur að nokkru leyti
umhverfis vatnið.
Voru því þessar ínytjur stund-
aðar af landeigendum meira og
minna eftir því sem ástæður
leyfðu vetur og sumar.
Þarna í vatninu var veittmeð
ýmsu móti, það var stunduð á-
dráttarveiði, lagnetjaveiði og
dorgarveiði. Á sumrin var veitt
á dorg af bátum hringinn í
kringum vatnið, en á vetrum var
stunduð dorgarveiði á ísnum.
Veturinn 1931 var ég á tog-
ara frá Reykjavík, þá 18 ára að
aldri. Þar sem ég hélt til, var til
kolatroll, allstór nót og semsagt
ný. Ég hafði áhuga á því að
eignast nótina, sá að hún var
upplögð til þess að sníða úr
henni dráttarnet til silungsveiða,
þá er austur kæmi um vorið.
Og það varð úr að ég keypti
nótina af þeim er átti. Fór ég
svo með hana austur um vorið.
Sneið ég svo trollið niður og
felldi úr því dráttarnet, sem var
40 m langt og tveggja metra
breitt. Kork og blý hafði ég nóg
og meira en það á netið, af því
er til féllst af nótinni. Tóg í
vaði keypti ég svo vestur í Vík,
var þá netið tilbúið. — Austur
í Vík var maður búsettur, Jón
Jónsson að nafni.Var hann son-
ur Jóns Þorsteinssonar, silfur-
smiðs og Guðríðar Brynjólfs-
dóttur frá Litlu Heiði. Jón var
Gunnar Magnússon
frá Reynisdal.
inu andæft upp í sjó og vind meö hægri ferð. Klukkan
10 e.m. kom brotsjór á skipið bakborðsmegin, sem skemmdi
bæði öldustokk og brúarvæng, síöuljósker og lilíf, enn-
fremur brotnuðu rúður í stýrisliúsi og ýmislegt floira
skemmdist. Eftir þetta varð aö liafa ýmist fulla eða hálfa
ferð til þess að lialda skipinu upp í.
Sunnudaginn 8. febrúar 1925.
Fái’viðri frá ANA með mikilli snjókomu og frosti. Skip-
inu haldið upp í veðrið með ýmist hálfri eða fullri ferð.
Rétt eftir miðnætti kom brotsjór á stjórnborSssíðu og
kastaSi skipinu á liliðina; mestallt saltiS í lestinni kast-
aðist yfir í bakborðssíðu og mikiS af kolum kastaðist til,
annar björgunarbáturinn brotnaði og allar lifrartunnurnar
fóru fyrir borð og miklar skemmdir urðu aðrar. Var þá
nokkuö af skipshöfninni sent niður í lest og kolabox, til
að moka til salti og kolum og reyna með því aS rétta skip-
VÍKINGUR
ið viS. Eftir á að gizka 30 mínútur var skipið komiS á
réttan kjöl aftur. Þegar birti um morguninn, sást aS loft-
skeytastöngin á frammastri var brotin og loftnetið slitið
niSur. Allar rafleiðslur voru eyðilagSar og skipið því ljós-
laust ofandekks, báSir áttavitarnir duttu niður og eyði-
lögðust.
Mánudaginn 9; febrúar 1925.
Vindur og sjór úr sömu átt, en farið að lygna. Kl. 1
f. m. farið aS stíma; dýpi er þá 90 faðmar; stefna sett
SV. Þegar birti sást Látrabjarg á bakborða, og kom þá í
ljós aS skipið hafði farið 25 sjómílur aftur á bak í ofviðr-
inu.
Ivlukkan 2 e. m. þvert af Malarrifi. Er þá komið upp
loftneti og reynt að ná sambandi við Reykjavík, fyrsta
skipið, sem haföi samband við liana eftir ofviðriS.
Klukkan um 9 e. m. komiö til Reykjavíkur.
41