Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1965, Qupperneq 8

Rómantík á bjartri sumarnótt.
vanur veiðimaður í Heiðarvatni,
þekkti þar alla beztu veiðistað-
ina, og kunni glögg deili á botn-
festum, sem sumsstaðar voru til
erfiðleika við veiðiskapinn.
Átti hann bát við vatnið, sem
hann notaði við lagnetjaveiði á
haustin.
Ég átti engan bát og var einn-
ig ókunnugur veiðiháttum við
vatnið. Sá ég það, að það mundi
ákjósanlegt að bindast félags-
skap með Jóni.
Brá ég mér til Víkur á hans
fund og sagði honum allt um
mína hagi, og það með að ég
væri tilbúinn til þess að fara í
veiðitúr í Heiðarvatn, en bát
hefði ég engan. Talaðist svo til
okkar á milli, að við yrðum í
félagi um að fara í vatnið. Ég
skaffaði net og vaði, en hann
bátinn. Leið svo að helgi um
að fara í vatnið.
Ég tók saman föggur mínar
og fékk lánaðan hest hjá föður
mínum, sem „Skúmur“ hét,
mesti hesta gripur og maga-
spakur. Við Jón höfðum sam-
band okkar á milli í gegnum tal-
símann, sem lá um sveitina og
til Víkur. Veður var hið ákjós-
anlegasta, sólskin og hiti, eftir
því sem um var að ræða svo
snemma sumars. Lagði ég svo af
stað á „Skúm“ mínum, traustum
fararskjóta, sem leið lá upp í
Heiðardal að áliðnum degi, og
skyldum við Jón hittast í Engi-
sandi, sem er eyðibýli sunnan
Arnarstakks, sem og varð. Jón
hafði fengið lánaðan hest hjá
Jóni Halldórssyni í Suður-Vík,
svo að við vorum vel undir það
það búnir að taka á móti veiði,
ef að hún gæfist. Hittumst við
félagi minn svo á ákvörðunar-
stað, eins og um hafði verið sam-
ið. Héldum við svo samferða nið-
ur í Heiðaardalinn, og áleiðis að
vatninu, sem hylur mikinn hluta
dalsins, en há fjöll og heiðalönd
umhverfis.
Það var komið kvöld og logn
í dalnum. Vatnið lá eins og speg-
ill í vorblíðunni, enginn vind-
gári hreyfði yfirborð þess.
En um allt vatn voru boður
af silungi, sem vokaði í yfir-
borðinu og stökk og gleypti mý-
flugur, því að mý er mikið á
sumrin í Heiðardalnum. — Leist
Jóni veiðilega á vatnið og var
allmikill hugur í okkur að geta
hafið veiðina sem fyrst. Bátur
Jóns var að austanverðu við
vatnið, í hrófi þar. Urðum við
því að fara hálfa leið kringum
vatnið. Austur og norður fyrir
„Holt“ er svo heitir.
Heita Litlu og Stóru Hvamrn-
ar að vestan, sunnan og austan
í kringum vatnið. Er það land
gott til hagbeitu og er eign
Reynishverfinga. En að norðan-
verðu heita Flög, Langibakki og
Skálabót. Er það land í eigu
Heiðarsbænda. Það er marbakki
allt kringum vatnið og mismun-
andi langt út á hann. Lengst
„undir Flögum“ á annað hundr-
að faðmar.
Þetta landgrunn er veiðisvæði,
ádráttur veiðanna. — Lagnetja-
veiðin fer fram í djúpinu utan
marbakkans. Þá er við félagarn-
ir komum að bátnum, ákvað Jón
að við skyldum hefja veiðina að
sunnanverðu við vatnið, — í
„Hvömmunum“ og undir Holti.
Aðstaða við svona lagaðar veið-
ar er þannig, að hafðir eru tveir
vaðir, sem festir eru við netið.
Fyrst er róið út með annan
vaðinn út á marbakkabrún, þar
sem stutt er út á hann. Síðan er
netið lagt þvert með landinu og
síðan róið í land með seinna vað-
inn. Að því loknu fara veiði-
mennirnir, sem venjulega eru
tveir, sinn að hvorum vað og
hefst þá drátturinn. Aðdragandi
er þetta frá 10—60 faðmar eftir
því hvar verið er við vatnið. —
Silungategundir þær sem í vatn-
inu eru, eru bleikja, urriði og svo
Komið að landi með veiði.
42
VÍKINGUR