Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1973, Blaðsíða 34

INGÓLFS APÓTEK
Selur
lyfjaskrín, Tyrir farþegaskip,
vinnustaði, ferðabíla og
heimili.
INGÓLFS APÓTEK
Aðalstræti 4 (Fischersundi).
Slmar: 11330 og 24418
ÚTGERÐARMENN!
Vér erum umboðsmenn fyrir
þýzku Dieselverksmiðjuna
KLÖCKNER-HUMBOLT-
DEUTZ,
stærstu Dieselverksmiðju í
heimi, hin elzta og reyndasta
í sinni grein.
Margra ára reynsla hér á
landi.
HAMAR HF.
Símar: 22123 - 22125
ar raða til að vinna gegn þessu
nauðsynlega og sjálfsagða áhuga-
máli okkar. Þegar hafnamála-
stjóri og verkfræðingar hans
dæla sandi úr innsiglingarrennu
út í sjóinn, þar sem hann hlýtur
að berast inn í rennuna aftur,
þegar þeir byggja garða, sem
hverfa í djúpið við fyrstu vind-
hviðu, og hafa þá ekki hlustað á
eða tekið til greina viðvaranir og
ráðleggingar heimamanna á
staðnum, sem þaulkunnugir eru
öllum staðháttum og hafa mikla
reynslu og óbrjálað verksvit, þeg-
ar þeir sökkva kerum í hafnar-
garða, þar sem ætlast er til að
viðlegukantur verði að innan-
verðu, á svo lausan og ójafnan
grunn, að kerið hallast innávið
svo að skarpur kantur þess fer
undir sjávarmál, og skip sem þar
leggjast eiga á hættu að verða
fyrir stórtjóni, og þetta ekki lag-
fært árum saman. Þegar þeir hafa
gert þetta, sem hér hefur verið
talið, og fjölda margt fleira af
sama tagi, sem ótrúlegt er, en þó
satt, að nokkur maður með snefil
af ábyrgðartilfinningu skuli láta
eftir sig liggja, þá voru viðbrögð
löggjafans þau, að semja og sam-
þykkja lög - Hafnalögin 1967,
sem veita hafnamálastjóra svo að
segja einræðisvald yfir öllum
hafnamálum. Hann var með öðr-
um orðum heiðraður fyrir
frammistöðuna. Með þessu var
skipstjórnarmönnum gefið eftir-
minnilegt kjaftshögg, og efa-
laust til þess ætlast að þeir hefðu
hægt um sig framvegis. Þegar
nokkrir þeirra vildu samt halda
áfram að malda í móinn, þrátt
fyrir kjaftshöggið, þá var fyrr-
nefnd fimmta herdeild viðbúin að
eyðileggja þá tilraun, sem henni
og tókst, aðallega vegna þess, að
úlfseyrun höfðu verið svo vel fal-
in undir sauðargærunni, að menn
voru alveg óviðbúnir.
Einhverjir fleiri en skipstjórn-
armenn virðast ekki hafa verið
allskostar ánægðir með aðgerðir
í hafnamálum. Stofnað hefur ver-
ið svonefnt Hafnamálasamband
Sveitafélaga ,og vill það fá að
leggja orð í belg, þegar gerðar
eru áætlanir um framkvæmdir í
höfnum úti um landið. Ný hafna-
lög voru afgreidd frá Alþingi í
apríl 1973. Breytingar frá hinum
fyrri lögum einkenndust fyrst og
fremst af nútíma kröfupólitík,
hærri framlögum frá ríkinu.
Varðandi stjórn hafnamála er
um kák eitt að ræða. Hafnamála-
stjóri er jafn allsráðandi og áður,
aðeins aukin skriffinnskan á
skrifstofu hans. Hann á að hafa
samrað við hafnarstjórnir, hann
á að senda þeim áætlanir sínar
og gefa þeim tækifæri til athuga-
semda. Hann á að leita álits sam-
taka skipstjórnarmanna í byr/gð-
arlaginu. Hann á að senda stjórn
Hafnamálasambandsins áætlanir
sínar til umsagnar, og hann á að
v^nna að framkvæmdum í sam-
ráði við hafnarstjórnir. Ekki einn
stafur um það, að honum beri
skylda til að fara eftir þeim ráð-
legginum, athugasemdum og um-
sögnum, sem nefndir aðilar láta
frá sér fara. Öll framkvæmd er
gerð umfangsmeiri og stirðari, ef
fylgja skal þessum lagabókstaf.
Það er allt og sumt.
Hvað skipstjórnarmenn flutn-
ingaskipa áhrærir, þá fengu þeir
þá réttarbót, að það er tekið
beint fram í lögunum, að það séu
eingöngu skipstjórnarmenn úti
á landsbyggðinni, sem þeirrar
náðar skulu njóta, að vera spurð-
ir álits um gerð hafna og staðar-
val: Kjaftshöggið áréttað!!
Þetta ástand er óþolandi. Lausn
má efalaust finna, og gæti þar
verið um fleiri en eina leið að
ræða. En róðurinn verður þung-
ur, þegar þrjóska, skilningsleysi
og annarleg sjónarmið blása á
móti. En landi verðum við að ná.
Skrifað í október 1973.
TAn Eiríksson.
338
VlKINGUR