Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1977, Blaðsíða 30

Hugleiðingar
um áramót
Heiðraða ritstjórn:
Frá því að ég var sjómaður um árabil, á mínum yngri árum, hefi ég
alla tíð haft áhuga fyrir málum sjómanna og reynt að fylgjast með þeirra
málum, eftir beztu getu. „Víkingurinn“ hefur því ætíð verið mér au-
fúsugestur, en ég er áskrifandi blaðsins frá fyrstu tíð og hefi haldið því
saman, tel mig eiga þar góðan grip, sem er mér kær. Fyrir þetta góða
blað vil ég hér með þakka. Margt hefur komið í blaðinu, sem er fróð-
leikur og góð sönnunargögn, mér er efst í huga, myndir og frásögn af
bátum og skipum, svo útvegs og formönnum í Vestmannaeyjum. Þar var
mikinn fróðleik að finna, mikið væri gaman að fá framhald á því efni, og
þá einnig frá öðrum útgerðarstöðum. Ég er bóndi hér í næsta hágrenni
Akraness á góðri jörð, hefi verið það í tæpan þriðja áratug, frá því ég
flutti frá Akranesi. Mér fellur bóndastarfið vel, hefi því áhuga fyrir
málefnum landbúnaðarins, þó ekki sé þar með sagt að ég sé ánægður,
með málefni hans, reyndar eru þau umdeild og ekki að ástæðulausu. En
landbúnaðarmál hafa lent í þeim slæma vítahring að vera bitbein,
stjórnmálamanna og hagstjórnartæki, gegn verðbólgu o.fl. Svipað má
segja um sjávarútveginn, hans mál eru æðioft í brennidepli, og harka-
lega umrædd. Mér hefur alltaf fundist að þessir tveir elstu atvinnuvegir
þjóðarinnar og þeir þýðingarmestu, hafi átt í vök að verjast. Án þessara
tveggja verðmætaskapandi atvinnugreina, væri Island, ekki byggilegt,
aðeins fuglasker á hjara veraldar, en sem betur fer eigum við því láni að
fagna, að ekki er ver komið en raun ber vitni. Þrautseigja og baráttuvilji
góðra íslendínga fyrir sönnum málstað og góðum, er alltaf að vinna á, nú
síðast í landhelgismálinu og er sannarlega ánægjulegt að geta óskað
sjómönnum til hamíngju með þann stóra sigur um þessi áramót. Þessar
hugleiðíngar mínar sem ég hefi af veikum mætti pikkað flausturslega
niður á blað og sendi hér með, eru kannski ekki prenthæfar, ég læt ykkur
um að dæma þar um, einnig gef ég heimild til að lagfæra, það sem óþarft
er eða ldaufalegt í sniðum. Um þessar mundir er heilsu minni þann veg
farið, að ég fæ ekki að stunda störf, sem skyldi, því grípur þessi árátta
inní, að koma hugsunum á þrikk. Það sannast máske þar, að betra
sé Iétt verk að vinna, en ekki neitt. Ekki að málefnin séu mér leið,
þveröfugt, þau eru mér kær. En hæfileiki manns, sem ekkert nám hefur
stundað, nema það algilda, sem skóli lífsreynslunnar kennir. Ég biðst
velvirðíngar á þessu tiltæki mínu, raus mitt verður mér endursent ef
ekki líkar, vinsamlega. Ég færi öllum aðstandendum Víkings bestu
árnaðaróskir, á þessum áramótum, þakka fyrir mitt uppáhalds blað,
vona að það eigi um lánga framtíð eftir að færa okkur fréttir og fróðleik.
Með bestu þakkarkveðju.
Eystra-Miðfelli,
Hvalfjarðarströnd,
31. des. 1976.
Valgarður L. Jónsson.
1
30
VÍKINGUR