Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1983, Blaðsíða 22

„ÉG SKIPTI
-spjallað í
talstöðina
— Hólmfríður R. Árnadótt-
ir, loftskeytamaður reið á
vaðið með spurningu í þennan
þátt en frá honum var sagt í
síðasta blaði. Sagöist hún
lengi hafa haft áhuga á aö vita
hvernig eftirfarandi málum
væri háttað hér á landi og not-
aðiþvítækifæriö:
Spurning hennar er svo-
hljóöandi:
— Hvernig er háttað fyrir-
byggjandi aðgerðum varð-
andi flutning á heilsuspillandi
eiturefnum, t.d. klórgasi sem
mikið er flutt af til landsins og
er notað til sápugerðar.
1. Hvað veit áhöfnin um
hætturnar sem af eiturefn-
um stafa?
2. Hvaða öryggisráðstafanir
erugerðar?
3. Hvað gera innflytjendur í
sambandi við tryggingar
og hvernig er áhöfnin
tryggö gegn slysum?
4. Hvað geta menn gert
(áhöfn eöa hafnarverka-
menn) ef eitthvaö ber út
af?
Harðara eftirlit í skip-
umenílandi
Blaðið haföi samband við
Svein H. Valdemarsson, for-
mann Skipstjórafélags Islands
íþessusambandi.
Sveinn sagði að Alþjóða-
siglingamálastofnunin, IMO,
setti reglur um umbúnað og
meðhöndlun slikra efna og
gæfi út á bók með kóda yfir öll
efni sem framleidd eru, en þau
nema þúsundum. Þarereinnig
tilgreint hvar má staðsetja efn-
in i skipinu og fjarlægð sem
verður að vera milli ákveðinna
efna. Efnin eru öll merkt, með
merkjum IMO, á umbúðum og
stýrimannsnótum og menn frá
skipaafgreiðslum lestunar-
hafna fylgjast með að þau séu
rétt staðsett, i samráði við yfir-
mennskipanna.
— Hættulegustu efnin
verða að vera ofan þilfars,
sagöi Sveinn, þau eru tryggð
sérstaklega.
— Eftirlit er haröara og ná-
kvæmara um borð i skipunum
en þegar i land er komið, sagði
Sveinn. Þekking á meðferð og
varúðarráðstöfunum er á byrj-
unarstigi, hjá þeim sem við vör-
unni taka hér á landi, miðað við
í öðrum löndum. Þegar upp úr
skipinu er komið er varan oft
flokkuð eftir tollaflokkum, án
tillits til innihalds, það getur oft
veriðvarhugavert.
Jón Ævar Þorgeirsson, hjá
Siglingamálastofnun sagði að
stofnunin væri að gera könnun
á meðferð hættulegra efna um
borö í skipum og hefði hann
grun um að viða væri pottur
brotinn í meðferð þeirra. — Það
hefur ekki verið gert aö skyldu
aö hafa bókinafrá IMO um borð
í skipunum, en skipafélögin
hafa mörg komið henni þang-
að. Ef slys bera að höndum af
völdum hættulegra efna, þá er
til bók á ensku sem heitir
Medical First Aid, þar sem fjall-
að er um meðferð á hverju efni
fyrir sig. Um þetta er ekkert til á
islensku en ég tel að allir góðir
skipstjórnarmenn hafi slíka
bókvið hendina.
Siglingamálastofnun hefur
gefið út bækling með alþjóö-
legu merkjunum og skýringum
á islensku og dreift um borð í
skipin.
Sjómaður hafði samband
viö okkur og vildi beina spurn-
ingu til sjávarútvegsráðherra,
Halldórs Ásgrímssonar,
vegna ummæla sem höfð
voru eftir honum í Fiskifrétt-
um nýlega. Þar er haft eftir
ráðherra á fundi í Vestmanna-
eyjum að hann væri tilbúinn
og myndi líklega beita sér fyr-
ir aö sjómannadagurinn yrði
lögboðinn f rídagur sjómanna,
en fram til þessa hefur því
aðeins verið beint til sjó-
manna og útgerðarmanna að
skip verði í höfn á sjómanna-
daginn.
Spurningin er hvernig ráð-
herra hyggist koma þessu í
framkvæmd t.d. með tilliti til
farmanna.
Nógurtími
Blaðið hafði samband við
Halldór Ásgrímsson. Hann
sagði þetta tal sitt i Vest-
mannaeyjum hafa sprottið út
af umræðum um helgarfrí á
netaveiðum. Hann hefði ekki
talið hyggilegt að binda hendur
útgerðarmanna með þá frí-
daga en teldi hyggilegra að
menn virtu sjómannadaginn
sem helgan dag. Hann vildi
beitasérfyrirþví.
Varðandi framkvæmdina
sagðist hann gera sér full grein
fyrir þvi að ekki væri hægt að
hafa öll islensk farskip i höfn í
einu og hefði hann aðeins átt
við fiskimenn í þessu sam-
bandi.
— Það er enn langt i sjó-
mannadaginn, sagði Halldór
og þvi nógur tími til að vinna að
þessu. Ég hef ekki hugsað mér
neinar sérstakar aögerðir i
þessu sambandi ennþá. En ég
itreka að mér finnst að menn
eigi að virða þennan dag sem
helgandag.
22 Víkingur