Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Blaðsíða 48

I
Áhöfnin í lúkarnum,
Hilda Bianco, Lars Toft
Rasmussen og Henning
Sloth Pedersen.
Áeinni bullu
Skemmtisiglingar hafa á
undanförnum árum færst mjög
i vöxt eins og við islendingar
höfum orðið varir við. Bæði
hefur fjölgað mjög skemmti-
bátum hér á landi og útlend-
ingum sem koma hingað sjó-
leiðina á allskonar fleytum
hefurfjölgað mjög mikið.
Talsvert er um það í ná-
grannalöndum að menn kaupi
gömul skip, sérstaklega
seglskip, og geri þau upp til
skemmtisiglinga.
Á siðastliðnu sumri kom
hingað til lands 'vélbáturinn
Tornaq frá Grænlandi. Danski
blaðamaðurinn Lars Toft
Rasmussen keypti hann í
Nuuk á siðasta ári með það
fyrir augum að hressa upp á
hann og nota til skemmtisigl-
inga. Þetta er 10 tonna bátur
með 25 ha Hundested vél.
Báturinn var byggöur i Holbæk
í Danmörku 1955 fyrir græn-
lensku landstjórnina sem
farþega- og rannsóknaskip.
Hefur verið vel til bátsins
vandað i upphafi og ekkert
sparað til að hann stæðist þau
átök við is og storma, sem
vænta má við Grænland. Eru
bönd og byrðingur úr valinni
eik og skrokklagið þannig að
ef hann lendir í isþrýstingi þá
lyftist hann upp. Þá er einnig á
honum vönduð ísklæðning.
Vélin er jafngömul bátnum
og þykir liklega heldur gamal-
dags i dag.
Er það eins stokks semi
diesilvél 25 ha. Margar vélar
af þessari gerð og svipaðrar
gerðar voru i íslenskum fiski-
bátum áður fyrr, og reyndust
mjög vel.
Þá má geta þess að þótt
þessi vél sé gamaldags, þá er
hún framleidd enn þann dag í
dag og mun vera nokkuð al-
geng i dönskum fiskibátum.
Læknirlnn býr sig undir
aö opna sjúklinginn.
Á siðasta ári sigldi Lars
bátnum ásamt félaga sinum
læknakandidatinum Henning
Sloth Pedersen suður fyrir
Hvarf og norður með Austur-
Grænlandi i kjölfar fyrsta hvita
mannsins, sem fór þá leið, en
á síöasta ári voru 100 ár frá
þvi súferðvarfarin.
Fóru þeir félagar norður til
Angmagsalik og geymdu bát-
inn þar yfir veturinn. Á siðast-
liðnu sumri var þráðurinn tek-
inn upp að nýju, báturinn mál-
aður og vélin yfirfarin, áður en
lagt var á stað til Danmerkur. I
þeirri ferð var einnig græn-
lensk vinkona þeirra Hilda
Bianco.
Ferðin frá Angmagsalik til
Islands gekk heldur rólega
vegna óhagstæðra vinda, þvi
báturinn, sem gengur 7 milur i
logni, stoppar alveg, ef
einhvermótvindurer.
Tóku þeir fyrst land á Isa-
firði, en héldu þaðan norður
fyrir land. 14. ágúst urðu þeir
fyrir vélarbilun og voru dregnir
inn á Húsavík. Daginn eftir
kom þangað rannsóknaskipið
Árni Friðriksson. Tókst ll-vél-
stjóra rannsóknaskipsins að
gera við vélina fyrir þá og
héldu þeir úr höfn 16. ágúst.
Var haldið til Seyðisfjarðar til
að taka olíu áður en lagt skildi
á hafið að nýju. Gekk ferðin
þangð all vel, en þá gripu veð-
urguðirnir heldur betur i taum-
ana. Lagðist hann i megnustu
ótið og urðu þeir veðurtepptir
á Seyöisfirði. Hjálpaðist nú
allt að til að gera þeim erfitt
fyrir. Mjög var gengið á þann
tima, sem þeir félagar höfðu
til umráða, ótið og orðið áliðið
sumars.
Var þvi ákveðið að taka bát-
inn á vagn og fara með Nor-
rönatil Danmerkur.
Þótti þeim félögum það
ömurlegur endir á annars
skemmtilegri ferð.