Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Síða 55

vert: nektardansmærin frá Jamaica var meira en
til í að performera! Þaö eina sem hún fór fram á í
staöinn var aö teknar yröu myndir af henni —
væntanlega klæölausri — á áberandi stööum í
skipinu og skildist okkur aö hún ætlaöi aö nota
þær myndir í auglýsingaskyni seinna meir.
Þetta var næstum of gott til aö vera satt. Þeir
félagar mínir höföu aldeilis ekki háar hugmyndir
um siöferöi þeirrar þeldökku og sáu fram á sitt af
hverju íklefum sínum. Ég varsem fyrr segir bara
fimmtán ára og sá ekki fram á neitt en hreifst
meö og fylgdist spenntur meö viöureign kokks-
insog „kallsins".
„Kallinn“ sagöi: „Nei. Viö förum út núna. Á
mínútunni“. Þaö gekk maöur undir manns hönd
til þess aö reyna aö fá hann ofan af þessu en
ekkert dugöi. Þó lá okkur ekkert á. Aö minnsta
kosti var áætlunin ekki svo ströng aö viö heföum
ekki mátt hanga inni á Seyöisfiröi fram undir
morgun. Mergurinn málsins var hins vegar sá aö
„kallinn“ var bara afleysingaskipstjóri og hann
virtist ákveöinn í aö sýna ekki af sér neina lin-
kind. Útgeröin skyldi fá sönnun þess aö þarna
færi kræfur karl sem mætti treysta skilyröislaust
á, þó þaö kostaöi hann þær litlu vinsældir sem
hann naut enn meöal áhafnarinnar.
Svo landfestar voru aö lokum leystar. Sumar-
gleöin hrökklaöist steinhissa inn í station-bílinn
aftur og ók burt á mikilli ferö, eflaust í öll þau
partí sem okkur voru meinuö. Kokkurinn brölti
sótbölvandi niöur úr brúnni og inn íklefa sinn og
skellti huröinni á eftir sér meö miklum tilþrifum.
Þeir sem ekki höföu skyldum aö gegna söfnuö-
ust saman niöri í messa og var lágt á mönnum
Kokkurinn hentist
upp í brú, fljótar en
líkamsvöxturinn
virtistgefa
tilefni til...
VÍKINGUR 55