Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Qupperneq 75

Brimlending
meira eöa minna af aflanum
seilaö á þar til gerö seilar-
bönd og fiskurinn látinn út-
byröis. Fjögur seilarbönd
voru meö hverjum sexæring.
Voru þau úr % þumlunga
kaðli og um 6 álnir á lengd. Í
annan enda seilarbandsins
var fest snæri, sem dregið var
i nálarauga. Nálin var úr hval-
beini. Var hún jafnan geymd í
skipinu, og sumir höfðu einn-
ig varanálar. Þegar ég haföi
seilaö um 60 fiska, héldumst
viö ekki lengur viö sökum
storms og urðum nauöugir
viljugir að lenda. Var þá kom-
iö óstjórnlegt rok, og uröu öll
skip, sem komin voru upp á
vikina, aö lenda. Varö þvi litið
um hjálp hjá flestum. Spil-
strengur okkar hafði verið
dreginn niöur, og lendingin
tókst ágætlega. Spilkróknum
hafði veriö krækt i stefnis-
lykkju skipsins, en i flýtinum
haföi aöeins króksoddurinn
komist i lykkjuna, og þegar
þyngjast tók átakið á
strengnum brotnaði spilkrók-
urinn í bugnum. Var þá engin
leið aö hífa skipið. Ég hélt
skipinu viö og taldi mig úr
hættu og lofaði i hljóði, hvaö
vel heföi tekist. Skipiö var enn
á floti aö aftan, og á næstu
báru, sem var byrjun mikils
ólags, sló skipinu flötu. Ég
spyrnti viö til þess aö freista
aö halda viö skipiö, en þaö
kom aö engu haldi. Hentist ég
á loft meö stjakann, þegar
ólagiö skall yfir, og féll i sjóinn
til hlés af skipinu. Náöi ég þar
i stóran stein og hélt mér svo
fast sem ég gat. Þegar ólagið
var riðið af, var skipið komið
inn fyrir vörina og sat þar
þversum í uröinni og sinn
steinninn inn úr hvorri siðu.
Skipiö var fullt af sjó og hall-
aöist fram i brimið. Ég lá
landmegin viö skipiö og hélt
mér þar sem fastast. Kom þá
maður og náöi mér upp úr-
sjónum. Var það sérstök
mildi, aö ég skyldi ekki veröa
undir skipinu. Þegar ég haföi
áttaö mig og litast um, var
ófagurt þaö, sem auga mætti.
Alls staðar voru skip aö
lenda, og öll brotnuðu þau
meiraog minna.
Um fimmtiu skip munu hafa
verið á sjó frá Bolungarvik i
þetta skipti, þar af lentu
aðeins sjö skip, sem ekkert
hlekktist á. Flest þeirra komu
siðar um daginn. Lægði þá
heldur veöriö og dró úr brim-
inu. Ég náöi öllum lóðum og
uppihöldum úr skipi minu,
þótt það væri fullt af sjó, en
mestallur fiskurinn tapaðist í
lendingunni, nema seil, sem
haföi orðið föst i botni framan
við vörina. Varö aö manna
skip til þess aö losa hana.
Siðar um daginn, þegar nóg
mannhjálp fékkst, náöist
skipið. Var sleginn um þaö
spilstrengur og siöan híft á
tveim gangspilum. Skipiö var
mikið brotiö, en kjölur og
skuturóskemmdir.
Ég man aldrei eftir öörum
eins skemmdum i lendingu í
Bolungarvik og þennan dag,
og var þó alvanalegt, aö gat
brotnaði, ef skipi sló flötu eöa
skip datt á hliðina i niðursetn-
ingu, einkum aö vetrinum,
þegar kamburinn var frosinn.
Næstu daga eftir skemmdirn-
ar i lendingunni var sent i allar
áttir til þess aö fá smiöi og
efni til aðgerðanna. Tókst á
ótrúlega skömmum tima aö
gera viö skemmdirnar, svo
miklar sem þær voru oft og
tíðum.
i brimlendingu er þaö áriö-
andi aö fá sem mestan gang
á skipið, svo þaö festist og
komist sem hæst upp, um leiö
og lent er. Brimróðurinn var
nefndur lifróöur, og þá uröu
allir ræöararnir aö taka á þvi,
sem þeir áttu til. Formaöurinn
biöur eftir lagi til lendingar.
Beöiö er eftir síöustu báru af
ólagi, þvi skipið fær þá mikla
ferö til landtökunnar, og fest-
ist i mölinni og dregur ekki út i
útsoginu, enda er oftast eitt-
hvert hlé milli ólaganna. Kom-
ist skipiö ekki svo hátt, aö
þaö sitji fast aö framan, er
hætt viö, að næsta ólag slái
þviflötu.
Segir þá einn háseti
minn að þaö sé hart
aö flýja vörina sína,
þegar aörir lendi
heima hjá sér. Ég
þoldi ekki frýjun
þessa og breytti
stefnu á Malir.
Þegar ég réöst i það fyrstur
manna aö róa vélbát i Bol-
ungarvik, töldu flestir óráö aö
hugsa til þess aö lenda þar
slikum bát, þvi spaðarnir á
vélinni myndu rekast i grjótiö
og brotna. Ég tók þaö ráö aö
lenda bátnum meö fullri ferö
og stoppa vélina, um leið og
skipið kenndi grunns. Lánað-
ist þetta vel, og hefir þessi
aöferö veriö viðhöfö siðan
meö þeim árangri, aö engar
skemmdir hafa orðiö á vél-
bátum i lendingu i Bolungar-
vikþessvegna.
Sjóferðabæn. Myndina
málaði Bjarni Jónsson
og hún er í eigu Verka-
lýðs- og sjómannafé-
lags Bolungarvikur.
Ég lá landmegin viö
skipiöog héltmér
þarsem fastast.
VÍKINGUR 75