Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Qupperneq 95

Fréttaskýring
Hcr oé nú
Framvinda þinga hags-
munaaðila i sjávarútvegi
komu leikmanni mjög á óvart
á dögunum. Menn rifust hálfu
og heilu dagana um kvóta
eða ekki kvóta, en voru samt
allir sammála um að tak-
marka þurfi veiðar enn um
sinn. Það er einmitt mergur
þess máls, hvort sem stjórn-
unin nefnist kvóti, skrap eða
bara Jónina, svona til mála-
miðlunar. Þá tók við karp um
kvóta i eitt, tvö eða þrju ár.
Sjávarútvegsráðherra vill
kvóta til lengri tima en eins
árs og þvi varpaði hann fram
þriggja ára hugmyndinni. Eftir
japl og jaml og fuður féllust
menn á tvö ár og gerðust
þannig stefnumarkandi i mál-
inu, en eftir sem áöur fékk
Halldór samþykki til meira en
eins árs. Að þessu loknu tók
við enn eitt karpið. Núna um
þá fáu titti sem trillukarlar
hafa verið svo heppnir að
krækja i, þetta besta gæftaár
til trilluróðra i manna minnum.
Eins og þessir tittir skipti
sköpum i heildinni og eins og
íslensk veðrátta eigi ekki eftir
að setja sinn kvóta á skak fyrr
en varir. Aö svo búnu var
mönnum að vonum orðið stirt
um stef svo að mál málanna,
afkoman, fór því miður fyrir
ofan garð og neðan. Á máli
breiöfirskra haukalóða-
manna, fékk fréttamaður lok, i
mesta lagi sprek, á krókinn i
þeirri umræðu, en alfiskis-
flyðra beit ekki á þótt Björgvin
Jónsson og Kristján Ragn-
arsson hafi nartað i önglana á
Fiskiþingi og aðalfundi LIÚ.
Manni dettur helst í hug að
menn liggi á einhverri falskri
meltu. Forrétturinn hafi verið
endurgreiddur söluskattur á
aðföngum til sjávarútvegs,
aðalréttur skuldbreytingar
bornar fram með 250 milljón-
um króna úr Rikissjóði i
vaxtakostnað vegna afurða-
lána á skreið og eftirrétturinn
svolítil viðbót við kvótann á
næsta ári.
Menn tala um vaxandi út-
flutningstekjur af sjávarút-
vegi og hækkandi hlutfall
sjávarafurða i gjaldeyrisöflun
þjóðarinnar. En maður heyrir
ekki í sömu andrá að óvenju
litlar birgðir séu i landinu nú i
árslok. Það er meira að segja
búið að selja hvern smá-
rækjutitt. Þessar gleðifréttir
eru þvi tvöfaldar i roöinu. En
ekki skal þó gleyma þeim
birgöum, sem eftir munu sitja
tryggar i sessi um áramót.
Það er skreiðin. Menn telja
það eitt mesta áfall sjávarút-
vegsins í mörg ár þegar Nig-
eriumarkaður lokaðist. Það
var rétt þegar það átti sér
stað. En ef markaðurinn opn-
ast á ný, ríður nýtt skreiðar-
áfall yfir sjávarútveginn þvi
stór hluti birgðanna er orðinn
ónýtur og hvernig á að gera
þau ósköp upp við afurða-
lánakerfið? Ekki koma bank-
arnir til skjalanna þvi á einum
aðalfundinum nú i haust lýsti
Jónas Haralds, bankastjóri,
þvi ótvirætt yfir að héðan i frá
fengju útvegsfyrirtæki aðeins
afurðalán. Dygði það ekki
einhverjum fyrirtækjum, yrðu
þau að fara á hausinn. Hafa
menn hugleitt að margir sild-
arsaltendur, einkum á Aust-
fjörðum, fara á hausinn ef
gengisskráningu verður ekki
breytt til muna og það hið
bráöasta? Og áfram með
sildina. Hver er til i að salta
sild næsta haust upp á þessa
áhættu? Ef enginn vill salta,
borgar sig þá að veiða hana í
bræðslu? Meira um bræðslu-
fisk. Horfur fyrir næstu loðnu-
vertið eru slæmar. Stundum
hafa þær batnað þegar nær
dregur vertiö, en stundum
hafa þær versnað, eða eru
menn búnir að gleyma algjöru
loðnuveiðibanni? Miðað við
kvótaúthlutun á þorski fyrir
næsta ár gæti aflinn orðið um
það bil 250 þúsund tonn.
Menn tala nú eins og þessi
afli sé kominn á land, líklega i
Ijósi þorskveiðanna fyrir vest-
an i allt sumar.
Það er ekki lengur þjóð-
saga, heldur örugg reynsla,
að þegar smokkfiskur gengur
í miklum mæli upp að Vest-
fjörðum er von á góðri þorsk-
gengd i kjölfarið. I fyrrahaust
gekk mikill smokkur upp að
Vestfjöröum og mikil þorsk-
veiði fylgdi i kjölfarið, en hefur
einhver rekist á smokk fyrir
vestan i haust? Gefi þorskur-
inn sig samt til fyrir vestan
næsta sumar, hvaða trygg-
ingu höfum við þá fyrir fá-
dæma gæftaleysi i Norðursjó
annað árið i röð svo að við
sleppum fyrir horn i gámum
eins og i sumar? Og svona i
lokin, hvað ætli að það yrðu
mörg „Hafskipsmál“ i sjávar-
útvegi ef flotinn og frystihúsin
yrðu strax á morgun metin á
raunvirði og bókfærsluleikn-
um hætt?
Sjávarútvegsmenn, sem
ekki glima viö að brjóta þessi
mál til mergjar, eru sko aldeil-
is ekki neinn grátkór, eins og
þeir hafa stundum verið kall-
aðir, þeir eru mestu bjartsýn-
ismenn þessa þjóðfélags og
líklega heimsins. Þvi hlýt ég
að Ijúka þessum utandag-
skrárumræðum á hagsmuna-
þingum með orðunum: Lengi
lifi bjartsýnin.
Gissur Sigurðsson,
fréttamaður.
Gissur
Sigurösson
fréttamaöur
Enn er rennt á nýrri
slóö. Víkingurinn
hefur fengiö nokkra
af reyndustu frétta-
haukum fjölmiðl-
anna til liö viö sig.
Þeir ætla aö skipt-
ast á um aö renna
fránum augum yfir
fréttaefni síöustu
vikna áöur en Vík-
ingurinn kemur út,
og segja frá
hvernig þeir at-
burðir koma þeim
fyrir sjónir. Fyrstur
fer úr vör Gissur
Sigurðsson frétta-
maður hjá útvarp-
inu og hanntelurað
störu málin hafi
falliö æöi mikið i
skuggann af þeim
smáu á nýafstöön-
um þingum hags-
munasamtaka í
sjávarútvegi.
VIKINGUR 95