Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1988, Blaðsíða 43

slæmur í maganum og gat ekki
sofið. Þá orti hann þessa vísu:
Á mínu ráði er Ijótur Ijóður,
mig langar stundum að súpa á
pyttlu.
En ertu að hegna mér Guð minn
góður,
geturðu reiðst út af svona litlu?
Svo leið nokkur tími en þá var
Daníel læknir komin til Nes-
kaupstaðar. Þangað fór Egill í
sumarfríi og til að láta Daníel
skoða magann. Eitt kvöld
komu gestir í heimsókn og
Daníel dró upþ sjeneverflösku
með svolítilli lögg, helti í staup
og menn skáluðu, ekkert
meira. Egill taldi þetta óhætt
fyrst læknirinn bauð. Um nótt-
ina vaknaði hann enn með
magaverk, settist upp og orti
enn til Drottins:
Enn ertu Herra að hegna mér,
hart er að búa við öfund slíka.
Áttu ekki sjálfur sjenever,
svo að þú getir bragðað líka?
Flámælgi Austfirðinga er al-
kunn og hafa margir utan fjórð-
ungsins gaman af. Vísur hafa
verið ortar, þar sem flámælgin
er látin halda sér, svo sem
þessi:
Einn í felum uppvið á
eygði selung stóran.
í stígvélunum óðar þá,
út í helinn vóð“ann.
Þá er þessi vísa ekki síður
snjöll:
Hörmung að veta, hart er flet,
hér eg set óglaður.
Fyrir sveta ei sofið get,
svona er hetinn maður!
Snjöllust er hún þó þessi og
takið eftir síðasta vísuorðinu:
Svo þér líði sjálfum vel
og sért ei kvíða þrunginn,
þú skalt ríða þangað tel,
þig fer að svíða í - eljarnar.
Menn greinir á um höfund
þessara vísna, þannig að best
er að láta vera að nefna nöfn.
Það eru vissulega margar perl-
ur til í vísna formi á íslandi.
Næsta vísa, sem er eftir Þor-
berg Þorsteinsson frá Gils-
haga, er vissulega í þeim hópi:
Mér er Ijúft að lifa í synd,
löngum sér þess vottinn,
þú mátt dæma þína mynd,
en þó af mildi, Drottinn.
Séra Helgi Sveinsson í Hvera-
gerði var snilldarhagyrðingur.
Hann orti eitt sinn og er mikill
sannleikur í þessari vísu:
Margur er kátur maðurinn
og meyjan hneigð fyrir gaman.
Svo kemur helvítis heimurinn
og hneykslast á öllu saman.
Halldór Blöndal alþingismaður
gerði mikið af því að birta vísur
eftir sig í Morgunblaðinu. Ekki
eru allir jafn hrifnir af yrkingum
Halldórs og hann sjálfur. Ein-
hverju sinni þegar Halldór hafði
birt vísu í Mbl. gekk fram af
kunningja hans og fyrrum
skólabróður, Jóni Thor Har-
aldssyni, og hann orti til Hall-
dórs:
Lítinn skammt þú hlaust af
skáldamiði,
því skapadægri verður ekki
breytt.
En góði láttu ferskeytluna í friði,
formið hefur ekki gert þér neitt.
Jörundur bóndi og hagyrðingur
á Hellu í Strandasýslu kom að
ungu pari í ástarleik. Piltinum
brá og hljóp á brott. Þá orti Jör-
undur:
Vappar kappinn vífi frá,
veldur knappur friður.
Happa tappinn honum á
hangir slappur niður.
Gísli Ólafsson á Eiríksstöðum
var kunnur hagyrðingur og gaf
út eina bók sem hann nefndi „Á
brotnandi bárum.“ Ýmsar vísur
Gísla eru landskunnar, einkum
þó gleðivísur hans eins og
þessi:
Oft á fund með frjálslyndum
fyrrum skunda réði,
en nú fæst undir atvikum
aðeins stundargleði.
Nokkrar ástarvísur eru meðal
fegurstu perlanna í íslenskri
vísnagerð. Þar má nefna þessa
vísu Páls Ólafssonar sem hann
orti til eiginkonu sinnar:
Eg vildi feginn vera strá
og visna í skónum þínum,
því léttast gengirðu eflaust á
yfirsjónum mínum.
Eða þá þessi eftir Jón Berg-
mann sem við látum verða síð-
ustu vísuna að sinni.
Ástin blind er lífsins lind,
leiftur skyndi vega.
Hún er mynd af sælu og synd,
samræmd yndislega.
VÍKINGUR 43