Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Qupperneq 5

w
U rvinda af þreytu og í svefnórum síð-
ustu sólarhringa 112. löggjafarþings ís-
lendinga, þegar nótt er lögð við dag til að
rubba af lagasamþykktum sem varða
þjóðarheill, samþykktu þingmenn lög um
fiskveiðistjórnun, eitt stærsta, eða öllu
heldur langstærsta, hagsmunamál ís-
lensku þjóðarinnar sem komið hefur fyrir
Alþingi íáraraðir. Það segir sig sjálft að um
þetta þýðingarmikla mál voru skiptar
skoðanir, svo skiptar að ýmsir menn sem
störfuðu í samráðshópum, sem stofnaðir
voru til að undirbúa frumvarpið, létu bóka
athugasemdir við endanlega gerð þess
áður en það var lagt fram á Alþingi, hags-
munasamtök mótmæltu þvíharðlega, ein-
stakir þingmenn mótmæltu sumum efnis-
atriðum af ákveðni og fjöldi blaðagreina
var skrifaður sömu erinda - en sjávarút-
vegsráðherra sagði að það væri svo stórt
hagsmunamál að afgreiða frumvarpið á
þessu þingi að það væri bókstaflega
nauðsyn að það færi í gegn.
Á Alþingi sitja aðeins tveir þingmenn úr
stéttum sjávarútvegsins, annar í röðum
stjórnarmanna og hinn í stjórnarandstöðu,
menn með sérstaka þekkingu og reynslu
til að mynda sér skoðanir á þessu mikla
viðfangsefni. Þeir andmæltu frumvarpinu
báðir, en þeirra mál átti ekki hljómgrunn í
þinginu og svo langt gekk að stjórnarsinn-
anum var meinað af flokksfélögum sínum
að ræða málið í eldhússdagsumræðum
þingsins.
Einn stjórnarflokkanna reyndist svo
þannig hugsandi um þetta stærsta hags-
munamál þjóðarinnar að þar á bæ var
búið til ómerkilegt ágreiningsmál í umfjöll-
un um frumvarpið, með tilheyrandi hótun-
um um að fella það, í þeim tilgangi einum
að versla með það í þvargi um vegtyllur
fyrir formann sinn. Meira að segja hótaði
formaðurinn sjálfurað fella kvótafrumvar-
pið ef hann fengi ekki þær stofnanir sem
hann sjálfur vildi undirráðuneyti sitt. En að
vísu heyktist hann á því.
Fram kom tillaga frá þingmönnum um
að fresta afgreiðslu frumvarpsins, með
þeim rökum að í raun lægi ekkert á að
afgreiða það, enda væru þingmenn ekki til
þess búnir. Hagsmunasamtök og einstak-
lingar lýstu yfir stuðningi við hugmyndina
— en sjávarútvegsráðherra vildi fyrir
hvern mun berja frumvarpið í gegnum
þetta þing, með sömu rökum og fyrr, að
svo miklir hagsmunir væru í húfi að málið
þyldi enga bið. Og Halldór Ásgrímsson er
vanur að koma sínum málum fram.
Ég minnist þess ekki að hafa heyrt
neina efnislega skýringu frá ráðherranum
á hvers vegna lá svo mikið á að afgreiða
frumvarpið að þingmenn mættu ekki fá
tíma til að átta sig vel á innihaldi þess og
reyna að gera upp hug sinn sjálfstætt. Ef
til vill eru rökin heldur ekki efnislega fólgin í
frumvarpinu sjálfu, nema mjög óbeint.
Eins og fyrr var skrifað er í frumvarpinu
fjallað um mál sem hefur meira gildi fyrir
þjóðarhag en nokkurt mál annað sem
komið hefur til kasta þingsins í áraraðir.
Flestir hagsmunaaðilar, aðriren útgerðar-
menn, sáu á því marga og stóra agnúa,
enda klofnaði sjö manna þingnefnd í fimm
álit á málinu. Sannleikurinn í málinu er sá
að enginn stjórnmálaflokkanna hefur
markað sérstefnu íþessu mikilvæga máli
og þorir ekki að gera það. Meiri hluti
þingmanna hefur enga skoðun á málinu,
hlustarekkiáþá fáu ísínum hópisem hafa
þekkingu og kjark til að mynda sér skoð-
un, og greiðir atkvæði eftir flokkslínum.
Þeir þora ekki að fresta afgreiðslu frum-
varpsins til næsta vetrar, vegna þess að
þá verður það að kosningamáli. Það má
ekki gerast vegna þess að flokkarnir hafa
ekki stefnu í málinu og geta ekki markað
hana. Þess vegna varð að rubba því af
núna og freista þess að það verði gleymt
um kosningar. Skítt með þjóðarhag —
flokkinn og þingsætin má ekki leggja und-
ir.
Sigurjón
Valdimarsson
ritstjóri.
Ogþetta eru mennirnirsem kvarta und-
an virðingarleysi við Alþingi!!!
VÍKINGUR 5