Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Blaðsíða 77

ir voru saman meö stálvír og
voru í lás sem var sjálfvirkur
þannig aö þegar tekið var í tóg
sem fest var í vírinn á lásnum
opnaöist hann og síldin flóði úr
honum annaöhvort í lest eöa á
dekk. Þegar mikil marglytta var
í nótinni, áttu þeir sem á nótinni
stóöu stundum erfiða daga því
þá lak sjór og marglytta úr háfn-
um og ýröist yfir þá sem í bát-
unum voru. í sólskininu gátu
menn brunnið illa í framan.
Ógleymanlegar
nætur
Veiðin var góð þaö sem eftir
var dagsins og varö lítið hlé þar
til skipið var fullt. Ekki má
gleyma starfi kokksins viö þetta
allt saman, en hans fasta verk
var aö kasta kastlínunni til bát-
anna þegar lagt var að þeim og
gerði hann þaö hvenær sólar-
hringsins sem var. Þegar búiö
var að fylla skipiö var mest af
farminum á dekki. Lestin var
fremur lítil, því kolaboxin tóku
mikiö rými. Aö lokum voru bát-
arnir híföir í davíðurnar og var
nú styttra aö hífa þá en um
morguninn þegar þeir voru
sjósettir. Hver maður hafði sitt
verk að passa og gekk með ág-
ætum.
Undir miðnættið var ég kall-
aöur á vakt eftir stuttan svefn,
að mig minnir tvo tíma, en það
var ógleymanleg sjón sem
blasti við þegar ég kom upp á
dekkið; sólin skein við hafsbrún
og allt logaði í kvöldskininu.
Ekki sá ég eftir því að vakna til
slíkrar dýrðarsjónar eins og
blasti við þessa júlínótt og
munu fáir gleyma sem séð
hafa. En ég átti eftir að líta slíka
sjón oftar þetta eftirminnilega
sumar.
Sendum
útgerðarmönnum
og sjómönnum
um land allt
kveðju á
sjómannadaginn