Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Side 21

I
RÚSTA ÞORSKSTOFNUM . . .
inn afli og vöxtur breytist lítið.
Þetta á við um t.d. í Norðursjó
og Eystrasalti.
Ef sóknarmynstri er snögg-
lega breytt, dregið skyndilega
úr veiðum og möskvi stækkað-
ur eins og lýst hefur verið í fyrri
grein um fiskveiðistjórnun í
Kanada og á íslandi, þá fer allt
úr böndunum og VPA-grein-
ingin, sem áður hafði dugað
þokkalega, fer að mæla allt
skakkt: Vegna minnkaðs veiði-
álags dregur úr vexti, náttúru-
leg dánartala vex og
hlutur hennar í heildardánartöl-
unni, þessari sem er mælan-
leg, eykst en af því að líkanið
heldur náttúrulegu dánartöl-
unni fastri (18%) þá kemur
þetta fram sem aukin sókn
mæld með fiskveiðidánar-
stuðli! Af því leiðir að stofninn
reiknast minni en hann raun-
verulega er og nýliðun reiknast
einnig minni. Þá verður að leið-
rétta vaxtartöflur mjög ört svo
eitthvert vit verði í skiptingu
landaðs afla eftir aldri.
Fiskveiðistjórnun á
tímamótum
Allt þetta veldur því að ráð-
lagt er að draga enn frekar úr
sókn. Þetta getur svo endað
með hungruðum og mögrum
fiski, jafnvel stofnhruni, eins og
varð í Barentshafi.
Fiskveiðistjórnun stendur nú
á tímamótum. Varla er boðuð
sú ráðstefna að ekki sé rætt þar
um fjölstofnalíkön (sjá Víking-
inn 11-12/89). Með þeim er tek-
ið tillit til samspils fiskstofna og
fæðudýra og menn vilja taka
þau í notkun vegna þess að
ýmsir hafa gert sér grein fyrir
því að ekki er hægt að líta á
fiskstofna sem einangruð fyrir-
bæri. Þar með er í raun verið að
dæma ónothæfar þær aðferðir
sem hingað til hafa verið notað-
ar þótt fáir þori að segja það
beint, enn sem komið er.
Fjölstofna hugsanagangur
er ekki neitt nýtt fyrirbrigði þó
hans hafi ekki notið sem skyldi
við stjórnun fiskveiða. Hann
flokkast undir almenna vist-
fræði og er reyndar flestum
bændum tamur. Bóndinn veit
það að þó að hægt sé að fá 100
kg af rófum úr skika eða 150 kg
af kartöflum úr jafn stórum
skika þá er ekki hægt að fá
bæði 100 kg af rófum og 150 kg
af kartöflum úr þessum sama
skika.
Rallað á eyðimörk
Nú berast þær fréttir (Morg-
unblaðið 29/4 1990) að niður-
stöður síðasta togararallsins
hafi sýnt að meðalþyngd
þorsksins hafi lækkað um 5-
10% fyrir Suðurlandi og um
10% að meðaltali fyrir norðan.
Einnig var talað um að ástand-
ið í mars hafi verið eins og
„eyðimörk". Þetta er athyglis-
vert í Ijósi þess að nánast alla
vertíðina hefur flotinn veriö að
flýja þorsk, ef dæma má af
blaðafréttum, og sókn á norð-
urlandsmið hefur verið í lág-
marki, sbr. grein um það hér í
blaðinu. Menn bíða nú sþenntir
eftir veiðiráðgjöf sumarsins.
Skyldi ólin verða hert um eitt
gat enn? — Hvenær skyldi
annars sultarólin slitna?
Þorskafli við Kanada
hefur ekki aukist við
„ræktun" stofnsins,
eins og spáð var, en afli
við Færeyjar hefur auk-
ist og dalað í ótrúlega
jöfnum sveiflum.
VÍKINGUR 21