Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1991, Síða 5

RITSTJÓRNARGREIN
Úrdráttur úr ræðu fluttri í tilefni af 100 ára
afmæli Stýrimannaskólans í Reykjavík.
Við erum nú að lifa tímamót í sögu
Stýrimannaskólans í Reykjavík.
Þau tímamót eru ánægjuleg og
við gleðjumst á góðri stund. Við viljum
skólanum okkar allt hið besta, en við
erum einnig hægt og sígandi að lifa
önnur tímamót, sem ekki eru eins án-
ægjuleg og sú þróun vægast sagt neik-
væð fyrir skólann okkar, framtíð hans
og framtíð íslenskra farmanna.
Atvinnutækifærum íslendinga fækk-
ar jafnt og þétt við flutninga að og frá
landinu og erlendir menn yfirtaka störf
íslenskra sjómanna. Kaugskipum
skráðum undir íslenskum fána fækkar
stöðugt. Þessari þróun verður að snúa
við. Islensk atvinnustefna verður að
hafa að meginmarkmiði það sjónarmið
að fjölga atvinnutækifærum okkar eigin
þegna en fækka þeim ekki. Það getur
ekki verið að við ætlum að sætta okkur
við að atvinnutækifærum fækki almennt
í þessu landi. Þjóðinni fjölgar þó ennþá
sem betur fer og varla verður sú stefna
framkvæmd með vilja stjórnvalda að
flytja fjölgunina úr landi. Ég vil aldrei
þurfa að trúa því að ísland geti ekki
gefið af sér störf fyrir íslendinga, eða
hafa menn þá skoðun að framtíðin bjóði
ekki upp á störf fyrir þjóð sem telur fleiri
en 260 þúsund manns?
Mér hrýs hugur við þeirri þróun og
þeim skoðunum sem æ oftar heyrast að
nauðsynlegt sé að fækka í ákveðnum
stéttum, t.d. landbúnaði, siglingum,
fiskveióum og fiskvinnslu. Hvar á að
vera vöxturí íslenskum atvinnutækifær-
um? Nýsköpun íatvinnulífinu hefur tek-
ist illa.
Loðdýrið dó og undan laxinum flaut.
Hvalur og selur synda í sjó og lifa góðu
lífi á því að éta frá okkur auðlindina og
við þorum varla að nýta okkur þá kjöt-
vöru sem þar syndir, vegna umhverfis-
verndarsinna sem algjörlega hafa misst
sjónar á því markmiði sínu að halda
jafnvægi í lífríki sjávarins, sem fyrir
löngu er orðið háð því að maðurinn nýti
það rétt, ekki bara eina tegund úr lífrík-
inu heldur allarsvojafnvægi haldist. Við
eigum samleið með þessum umhverfis-
sinnum að því er varðar varnir gegn
mengun lofts og lagar og höfnum alfarið
þeirri ruslahaugastefnu sem iðnríkin
framkvæma við losun úrgangsefna í
hafið. Við munum um ókomna framtíð
vera háð því í þessu landi að nýta nátt-
úruauðlindir okkar og flytja til okkar þau
aðföng sem við höfum ekki sjálf.
Það er orðið meira en tímabært að
íslensk stjórnvöld og Alþingi leggist á
eitt við að standa vörð um íslensk at-
vinnutækifæri. Auðvitað komumst við
ekki hjá pví að veita erlendu fólki hér
vinnu ef Islendingar fást ekki ístörfin, en
það hefur hingað til verið nægt framboð
af íslenskum farmönnum. Aðrar þjóðir
hafa staðið frammi fyrir því að útflögg-
unarstefna þeirra á kaupskipum og er-
lend mönnun þeirra hefur leitt til þess að
engir nýliðar af eigin þjóð hafa hlotið
starfsþjálfun á kaupskipum. Það þýðir
einfaldlega að á skömmum tíma eru
engir til sem vilja fara til náms í yfir-
mannastörfin og skólar skipstjórnar- og
vélstjórnarfræðslu líða hægt undir lok
og þar með er einni atvinnustétt færra í
landinu. Þetta er að vísu svartsýnt tal
hér á hátíðarstundu, en afar nauðsyn-
leg varnaðarorð samt.
Við skulum vera þess minnug að ís-
lendingar töpuðu sjálfstæði sínu fyrr á
öldum þegar ekki voru lengur íslensk
skip í förum. í þessu efni á sagan að
kenna. Við fáum ekki betri leiðsögn.
Guðjón A.
Kristjánsson
forseti FFSÍ
Enga
út-
flöggun
VÍKINGUR 5