Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1999, Side 44

Hrefna á sundi.
ið efaðist ekki um réttmæti hvalveiða hér við
land. Hins vegar var mat margra að efnahags-
legum hagsmunum okkar væri stefnt í hættu
ef við héldum áfram hvalveiðum. Andstaða
við slíkar veiðar væri mikil í markaðslöndum
okkar og því væri ekki hættandi á að halda
veiðunum áfram. Menn væntu þess líka að
banni Alþjóðahvalveiðiráðsins yrði aflétt fyrr
en síðar. Jafnframt banni við hvalveiðum frá
strandstöðvum ákvað ráðið að að endurmeta
ákvörðunina eigi síðar en árið 1990 í ljósi
nýrra upplýsinga um ástand hvalastofna sem
byggðar væru á vlsindalegri ráðgjöf.
Skemmst er frá því að segja að þetta hefur
ekki gengið eftir. Umræðurnar í Aiþjóða-
hvalveiðiráðinu hafa ekki tekið mið af vís-
indalegum forsendum. Þrátt fyrir að vísinda-
legar forsendur liggi fyrir um að hefja megi
veiðar hefur meirihluti aðildarríkjanna þráast
við. A ársfundi Alþjóðahvalveiðiráðsins í
Reykjavík vorið 1991 var lögð fram tillaga
um nýtt stjórnunarkerfi sem vísindanefnd
ráðsins hafði samþykkt nær samhljóða. Til-
lagan var virt að vettugi og Islendingar sögðu
sig úr Alþjóðahvalveiðiráðinu 1992.
Þjóðin vill hvalveiðar
I greinargerð með þingsályktunartillög-
unni er bent á að hér á landi hafi ætíð verið
vilji til þess að hefja hvalveiðar að nýju. Þetta
hefur komið fram í fjölmörgum skoðana-
könnunum þar sem að jafnaði 80-90%
landsmanna hafa lýst yfir stuðningi við að
hefja hvalveiðar að nýju. Hagsmunasamtök
hafa Iangflest lýst yfir afdráttarlausum stuðn-
ingi við hvalveiðar. Á Alþingi hefur líka kom-
ið fram greinilegur vilji þingmanna til þess að
hvalveiðar megi hefjast að nýju.
Ekki er um það deilt hér á landi að líffræði-
legar forsendur eru til þess að hefja hvalveið-
ar hér við land að nýju. Islendingar hafa ver-
ið talsmenn sjálfbærrar nýtingar á auðlind-
um. Augljóst er að sú hugmyndafræði er full-
komlega í samræmi við þá fyrirætlan að veiða
hvali eins og aðrar nytjategundir í hafinu
kringum landið. Það er réttur og skylda full-
valda þjóðar að nýta auðlindina á ábyrgan
hátt. Ihlutunarsemi erlendra ríkja og samtaka
sem miðar að því að koma í veg fyrir að sá
réttur sé nýttur er því afskipti af innanríkis-
málum og gengur um leið gegn þeirri hug-
myndafræði varðandi auðlindanýtingu sem
stjórnvöld hafa verið talsmenn fyrir innan
lands og á erlendum vettvangi.
VEIÐlþOL
Árum saman hefur Hafrannsóknarstofn-
unin fjallað um stofnstærð nokkurra hvala-
tegunda og veiðiþol. I ritinu Nytjastofnar
sjávar 1997/98 fjallar stofnunin um hrefnu-,
Iangreyðar- og sandreyðarstofninn. Varðandi
hrefnuna er lagt til með vísan til úttektar vís-
indanefndar NAMMCO að aflamarkið verði
250 hrefnur á ári. Er þar um að ræða verulega
aukningu frá árinu á undan. Um langreyðina
segir Hafrannsóknarstofnunin: „Þar sem
engin fastmótuð aflaregla gildir fyrir lang-
reyðarveiðina við ísland leggur Hafrann-
sóknarstofnunin til í varúðarskyni að ekki
44
SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR