Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2001, Blaðsíða 42

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2001, Blaðsíða 42
hafa ált eftir um tveggja tíma siglingu þegar allt í einu heyrðist neyðarkall í tal- stöðinni. í ljós kom að þetta var Ágústa frá Vestmannaeyjum og virtist sem við værum sá bátur sem næstur væri og náði Gvendur skipstjóri flótlega talsambandi við skipstjórann á Ágústu. Sagði hann að báturinn lægi á hliðinni og væri við það að sökkva og áhöfnin væri að fara í björgunarbátinn. Síðan slitnaði samband- ið. Svartaþoka var en sjólag ágætt. Okkur hafði tekist að miða út stefnuna en það var gert í miklum flýti og ekki mikið á að treysta svo ratsjáin var það tæki sem við lögðum traust okkar á. Grétar vélstjóri hafði þegar gefið Völundvélinni inn eins og hún þoldi. Gvendur skipstjóri þaut á milli glugganna og ratsjárinnar og skip- aði öllum að standa á útkikki þótt varla sæist fram fyrir stefni. Ég minnist þess að ég heyrði Gvend tauta: „Helvítis óheppni er þetta alltaf á honum Gauja.” En allt 1 einu fengum við smápunkt á rastjár- skerminn um fimm til sex sjómílur fram undan en síðan hvarf hann alveg. Stefnan var sett á punktinn og skömmu síðar fundum við björgunarbátinn með allri skipshöfn innanborðs. Vel gekk að ná mannskapnum um borð að undanskildum einum. Hann var ákaflega feitur og belgmikill og að sama skapi þungur, enda gat hann með engu móti fótað sig í bátnum þar sem allt gaf eftir undan þunga hans og lá hann því hálfósjálfbjarga á botni hans. Ekki var annað til ráða en að fara niður og slá stroffu um hann miðjan og hífa hann um borð. Það hvarflaði að mér þegar hann hékk þarna í stroffunni hve miklu mynd- arlegri hann væri svona grannur um mittið þegar stroffan þrýsti inn vömbinni svo um munaði. Þegar ég kom fram í lúkar þar sem skipbrotsmennirnir voru kom í ljós að ekki var nauðsyniegt að gefa þeim heitt toddý til að hressa þá við. Það höfðu þeir séð um sjálfir. Þeir sögðu að síðast þegar þeir lönduðu á Seyðisfirði hefði ríkið verið opið og þeir því birgt sig vel upp fyrir næstu landlegu. Einhverjum þeirra hafði hugkvæmst að bjarga hluta af þessu áður en báturinn sökk, enda fyrirsjáanleg löng landlega. En þá komum við að hundinum. Vélstjórinn átti hund sent hafði verið með þeim um borð en hann hafði týnst, sennilega farið niður með Á- gústu því að einn þeirra hélt því fram að hann hefði séð hundinn skjótast niður í vélarúm þegar báturinn lagðist á hliðina. Eigandi hundsins, sem þótti mjög vænt um hann, átti erfitt með að sætta sig við þetta og bar það upp á félaga sína að þeir hefðu ekkert gert til að bjarga honum. Úr þessu varð hið mesta rifrildi. Það var einmitt þegar við björguðum hundinum þarna við strendur Tansaníu að mér varð hugsað til hundsins á Ágústu. Við hefð- um kannski átt að grennslast eftir hon- um því vel getur verið að hann hafi lent í sjónum án þes að nokkur sæi það og synt í átt frá skipinu. En of seint er að vera að hugsa þetta núna því að trúlega er hann löngu hættur að synda, enda lið- in tuttugu ár frá því að atburðurinn gerð- ist. Umræðan - Umræðan - Umræðan - Umræðan Léttvægar röksemdir Aftur og aftur er niðurstaðan úr uppbyggingartilraunum Hafró sú að þorskstofninn rís og hnígur án þess að að það sé á augljósan hátt hægt að tengja það við veiðarnar. Margt villir sýn og má þetta helst telja: Náttúruleg dánartala er ekki fasti eins og líkönin gera ráð fyrir heldur breytileg eftir ríkjandi aðstæðum, aldri fiska og samkeppni um fæðu. Unnt er að hafa áhrif á náttúruleg afföll með veiðum því þegar fiskur braggast vegna minnkaðrar samkeppni, þar með aukins fæðuframboðs, aukast lífslíkur hans. Minnkuð sókn eykur hins vegar innbyrðis samkeppni og minnkar fæðuframboð einstakling- anna, nokkuð sem dregur úr lífslíkum. Vaxtarhraði er ekki fasti heldur er hann m.a. háður fæðu og þar með stofnstærð og samkeppni frá öðrum tegundum. Friðunaraðgerðir leiða til þess að samkeppni vex, það dregur úr vexti og viðgangi, náttúruleg afföll aukast og afrakstur stofnsins minnkar. Ekki er lögð nægileg áhersla á að fylg- ast með vaxtarhraða svæðisbundið og stýra veiðiálagi í samræmi við það. Við sjáum gjarnan tölur um vaxtarhraða þorsks sem eru meðaltal fyrir öll mið- in, að vísu skipt í norður- og suður- svæði. Aflamarksstýring ýtir enn undir misnýtingu miðanna, menn leitast við að veiða “besta” fiskinn en svæði þar sem fiskur er lélegri, og þyrfti að hressa upp á með veiðum, eru látin í friði. Hafrannsóknastofnunin hefur ekki bent á þetta atriði og ekki gert at- hugasemdir við líffræðilega annmarka þess að stjórna veiðum með ósvæðis- bundnu aflamarki. Stofnunin hefur haldið fram að stór hrygningarstofn sé nauðsynlegur til að fá góða nýliðun. Þetta hefur leitt til verndunar á fullorðnum hrygningar- fiski sem búinn er að taka út sinn vöxt og hefur litlar lífslíkur. Röksemdir stofnunarinnar um nauðsyn stórs hrygningarstofns eru léttvægar. Unnt er að sýna fram á að í mörgurn fisk- stofnum er öfugt hlutfall milli nýlið- unar og stærðar hrygningarstofnsins. Einnig er rétt að benda á að skortur á ungviði virðist ekki hafa verið vanda- mál alla jafna. Þegar fiskur horast eða fer að stunda sjálfrán er vandamálið fæðuskortur. Jón Kristjdnsson fiskifræðingur á fyrirspurnarþingi sjávarútvegs- ráðuneytisins Aukin óvissa í lok síðustu aldar voru fjölstofna- líkön af vistkerfum hafsins nýtt í fyrsta sinn við fiskveiðiráðgjöf. Kom þá í ljós að mikilvægt gat verið að taka til- lit til samspils stofnanna í hafinu (líf- fræðilegt samspil) og mismunandi á- hrif veiðitækni á afla mismunandi teg- unda (tæknilegt samspil). Við ráðgjöf um nýtingarstefnu fyrir þorks á ís- landsmiðum var tekið tillit til slíkra þátta, en þó var byggt á tiltölulega ein- földum forsendum. Kornið hefur í ljós að talsvert meiri breytileiki er í vist- kerfinu en reiknað var með og talsvert meiri óvissa er til staðar en yfirleitt var gert ráð fyrir. Aðferðir sem virðast við fyrstu sýn vera tölfræðilegar vangavelt- ur hafa mikil áhrif á niðurstöður og nauðsyn ber til að beita slíkum aðferð- um rétt í áframhaldinu. Aukin óvissa leiðir til þess að takmarka þarf aflann frekar en áður var talið. Fjölstofna- og fjölflotaaðferðir hafa þróast mjög mik- ið og eru nú í hraðari þróun en nokkru sinni fyrr. Ýmsar kenningar hafa verið settar fram um að nýtingar- aðferðir sem byggja á hefðbundnum sjónarmiðum gangi ekki því þær taki of stórt hlutfall af stofninum árlega. Varúðarnálgun við sljórn fiskveiða leiðir til þess að takmarka þarf aílann talsvert meira en þegar aðeins var mið- að við einn stofn og ekki tekið tillit til óvissu f samspili stofna. Öll þessi sjónarmið benda til þess að góð nýtingarstefna eigi að miða við að veiða hóílegt hlutfall stofnsins á hverju ári. Slíkt leiðir til meiri stöð- ugleika án þess að aflinn minnki til langs tíma litið. Gunnar Stefánsson áfyrirspurnar- þingi sjávarútvegsráðuneytisins 42 - Sjómannablaðið Víkingur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.