Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2001, Síða 68

Vitlaus hlutverk
Árni Mathiesen vildi ekki mæta Magn-
úsi Hafsteinssyni i sjónvarpi vegna þess
að hann var hræddur um að þá færi
Magnús að leika vitlaust hlutverk. Annað
hvort eru menn fréttamenn eða stjórn-
málamenn, sagði Árni í viðtali við Frétta-
blaðið. Ég veit ekki, kannski stafar þetta
einfaldlega af því að ráðamenn í sjávarút-
vegi óttast Magnús eða fyrirlíta hann. í
hina röndina ber þetta þó vott um land-
læga áráttu til að skipta tilverunni í
vandlega afmörkuð hólf. Svona líkt og
stjórnmálamenn megi einir hafa skoðanir
en hlutverk fréttamanna sé bara að þylja
upp staðreyndir, þurrar eins og tölur i
spalta.
Gallinn er að voða margir fréttamenn
hérna virðast trúa þessu sjálfir. Krafan
um hlutleysi felur ekki síst í sér að frétta-
menn geri alltaf það sem til þeirra er ætl-
ast, haldi sig innan settlegra marka,
spyrji ekki leiðinlegra spurninga og túlki
helst öll sjónarmið í senn. í skóla ríkis-
sjónvarpsins sem hér er allsráðandi í
sjónvarpsfréttamennsku hvort sem fjöl-
miðillinn heitir RÚV eða Stöð 2, hefur
hlutleysi af þessu tagi verið iðkað til
slíkra óbóta að í raun er ekki horfandi á
fréttir í íslensku sjónvarpi. Maður er ekki
að missa af neinu þó maður horfi bara á
popptíví. Pví var prýðilegt að Ómar
Ragnarsson skyldi fá verðlaun i Eddu-
skrípaleiknum; í umfjöllun um virkjanir
fyrir austan gafst hann upp á hlulleysis-
rullunni, hann sá að hún myndi aldrei
duga og fór að fjalla um málið eins og
hugsandi maður með sjálfstæða dóm-
greind. Hann spilaði algjört sóló inni í
geldri ríkisstofnuninni. Ómar hefur verið
mikið skammaður fyrir, en nefnd úti í
bæ hafði þó vit á að gefa honum verð-
laun.
Magnús Hafsteinsson gerir heldur ekki
alltaf það sem er ætlast til af honurn og
einmitt vegna þess er hann áhugaverður
fréttamaður. Hann hefur þekkingu og
sjálfstæða sýn sem gerir honum kleift að
flytja fréttir sem fara ákaflega í taugarnar
á þeim sem gæta sérhagsmuna. Hann
leggur mikið undir og virðist lifa dálítið
eftir því góða mottói að það sé ekki gott
fyrir fréttamenn að eiga of marga vini.
Að miklu leyti er það honum náttúrlega
til hróss hvað Kristján Ragnarsson þotir
hann illa - og að Árni Mathiesen vill ekki
sjást með honurn í sjónvarpi. Menn eins
og Magnús rugla nefnilega kerfinu.
Ekki ósvipuð viðhorf komu fram í máli
Halldórs Ásgrímssonar í síðustu viku
þegar hann hafði móðgast ákaflega yfir
umfjöllun um 700 milljón króna sendi-
ráðið í Japan. Þá sagði Halldór eitthvað á
þá leið að prófessorar við Háskóla ís-
lands ættu ekki að skipta sér af því sem
þeim kæmi ekki við. Halldór getur svos-
em huggað sig við að flestir prófessorar
gera það alls ekki; þeir sitja bara úti á
Melum, rýna í sín fræði og láta sér ekki
lil hugar koma að styggja ríkið sem
greiðir þeim laun. Þegar þeir eru beðnir
að koma í fjölmiðla fyllast þeir ótta og
fara undan í ftæmingi. Á því eru þó á-
gætar undantekningar. Halldór var víst
að beina orðum sínum til Ágústs Einars-
sonar. Ágúst er einstaklega skemmtileg-
ur, áhugasamur og gáfaður baráttumaður,
góð fyrirmynd fyrir bæði fréttamenn og
háskólaprófessora. Einn kollegi hans úr
félagsvísindadeildinni tekur þó öllum
fram, Hannes Hólmsteinn Gissurarson.
Hann blæs á allt hlutleysi. Og þó vill
varla neinn setja múl á Hannes?
Egill Helgason
Strik.is
Jólasaga
Ekki fyrir löngu, á mælikvarða jófanna, kom upp svolitið vandamál. Jólasveinarnir
voru flestir komnir til byggða að sinna sínum uppáhaldserindum. I helli sveinanna
voru hins vegar veikindi og Kertasníki, sem sem síðastur kemur á aðfangadag, gekk
illa að fá aðstoð við að búa sig til ferðar. Það styttist í að sveinki þyrfti að drífa sig á
stað og hann var orðinn frekar stressaður. Grýla kom í heimsókn sem hafði ekki önnur
áhrif en að stressa sveinka enn meira. Hinir bræðurnir höfðu tekið vélsleðana sem
voru í lagi en sá síðasti var bilaður. Hreindýrin voru uppi við Kárahnúka og hreindýra-
sleðinn hafði ekki fengið neitt viðhald í 17 ár. Með nokkur farlama hreindýr fyrir sleð-
anum, sem ekki nenntu í burtu sökum elli, fór sveinki að hlaða á sleðann sem brast
undan þunganum og allt fór út um allt. Kertasníkir æddi inn til að fá sér hálfkaffi
(kaffi og viský). Hann komst að því að einhver hafði drukkið allt viskýið og ekkert
annað vín til. Kaffibollinn fór í gólfið og brotnaði þannig að brotin fóru úl um allt gólf.
Þegar sveinki ætlaði að sópa þeim upp sá hann að mýsnar höfðu nagað hárin af kúst-
inum. Þá er bankað á hellisdyrnar. í brjáluðu skapi æðir sveinki til dyra. Þar fyrir utan
stendur engill með jólatré.
- Hvar viltu að ég setji tréð?, spurði engillinn.
Og þannig kom það til, vinir mínir, að engillinn er á toppi jólatrésins.
S'ionionnum
bestu fóla ocj núátskveðjm
on bökkum
viðskivtin
♦
á ávinu
Vagnhöfða 10 - Sími: 567 3175
GSM: 897 5741 - Fax: 587 1226
68 - Sjómannablaðið Víkingur