Náttúrufræðingurinn - 1984, Blaðsíða 102

ur alfarið sleppt greinaskilum og verður
textinn því erfiðari til lesturs fyrir vikið.
Einnig hefði ég kosið að Hjálmar hefði
skipt myndatextum upp, þannig að greini-
legt væri hvaða texti ætti við hvaða mynd.
Geysilega mikill fróðleikur og upplýsingar
um land og þjóð eru í bókinni sem ásamt
vöntun greinaskila þyngir hana að mun.
Myndatextar eru oft það fyrirferðarmiklir
að erfitt er að fylgja megintexta bókarinn-
ar. Myndir eru allar mjög góðar en sumar
heldur smáar. Heimildalisti aftast í bókinni
kemur lærðum sem leikum til góða og er til
fyrirmyndar.
Bókin er í óvenjulegu broti, 23x23 cm og
kemur líklega til vegna myndavélar Hjálm-
ars (6x6). Fróðlegt væri að hafa ýmsar
tæknilegar upplýsingar í svona bók, svo
sem um tegundir myndavéla, filmur o.fl.
I heild finnst mér bókin höfundi sínum
til hins mesta sóma, góð landlýsing, mjög
fróðlegur og ýtarlegur texti og frábærar
ljósmyndir, þeim til hins mesta gagns sem
nema vill.
Helgi Torfason.
ELDUR ER í NORÐRI
Margir höfundar
Sögufélagið
Reykjavík, 1982, 462 bls.
í tilefni sjötugs afmælis prófessors Sig-
urðar Pórarinssonar, þann 8. janúar 1982,
var gefin út merk bók. Efni bókarinnar er
valið með tilliti til áhugamála Sigurðar sem
voru m.a. landafræði, íslensk fræði og
skáldskapur, þótt jarðfræðin væri hans
helsta viðfangsefni. Bókin hefst á æviágripi
Sigurðar sem Þorleifur Einarsson tók sam-
an. Síðan er tabulagratulatoria eða „heilla-
óskatafla" og næst eru 16 myndasíður úr
lífi og amstri Sigurðar. Pá tekur við mikið
greinasafn eftir eina 47 höfunda. Eins og
við er að búast fjalla flestar greinanna unt
jarðfræði, fáeinar um landafræði og nokkr-
ar um íslensk fræði, bragfræði o.fl. Þótt
flestar séu greinar þessar ágætar vil ég þó
eindregið benda lesendum að lesa hina
mjög svo skemmtilegu grein eftir Jón
Helgason. Einnig hefur slæðst inn í bókina
undarlegur og fljótlesinn greinarstúfur eft-
ir meistara Halldór Laxness.
Ekki skal reynt hér að greina frá ein-
stökum greinum eða rekja alla höfunda-
rununa, en flestar eru greinarnar vel skrif-
aðar og skemmtilegar. Þó er rétt að benda
á fróðlega grein eftir Pál Líndal um upphaf
náttúruverndar á íslandi.
Bókin er vissulega falleg og snyrtileg, og
þeim til sóma er að henni stóðu. Nokkrar
myndir hefðu vissulega verið betri, ef þær
hefðu verið stærri og furðulegt er að enn
skuli menntamenn nota stafinn z, sem
trónir eins og minnismerki íhaldsemi og
þvermóðsku í íslensku máli, fáum til gleði
og til einskis gagns.
Helgi Torfason.
192