Náttúrufræðingurinn - 1988, Side 65

mynda í textanum og ætíð í réttri núm-
eraröð. Fyrsta mynd kallast 1. mynd en
ekki mynd 1 o. s. frv.
Litmyndir eru dýrar í prentun og því er
þeim frekar stillt í hóf í ritinu. Þess eru þó
nokkur dæmi að höfundar hafa greitt fyrir
litprentun sjálfir.
Myndum fylgi stuttur og skýr texti og
skal hann vera bæði á íslensku og ensku.
Tilgreina skal höfund ljósmynda. Hér á
eftir fylgja tvö dæmi um myndatexta:
1. mynd. Fundarstaðir stranddoppu Hydr-
obia ventrosa (Montagu) við ísland. The
known distribution of Hydrobia ventrosa
(Montagu) in Iceland.
2. mynd. Skeggþerna í Garði 30. apríl
1987. Athugið öskugráan lit á fuglinum of-
anverðum og lítið sýlt stél. Whiskered
Tern in Garður 30. April 1987. (Mynd/
photo Kristján Lilliendahl).
Töflur
Töflur skal tölusetja í réttri töluröð,
Tafla 1, Tafla 2 o. s. frv. Þeim skal gefa
stutt og skýrt heiti á íslensku og ensku. Að
jafnaði er notað smærra letur í töflur en
texta. Töflurnar skulu vera skýrt upp sett-
ar og ekki innihalda annað en nauðsynleg-
ar upplýsingar. Huga ber vel að því að
ljóst sé hvað er í hverjum dálki og hvaða
einingar eru notaðar. Ef hægt er að koma
efni töflunnar fyrir í línuriti er það æski-
legra.
Tilvitnanir
Vitnað skal til erlendra höfunda með
eftirnafni og útgáfuártali, t. d. (Walker
1959), Walker (1959), Wager og Brown
(1968), Gibson o. fl. (1966). íslenskir höf-
undar skulu nefndir fullu nafni, t. d. Þor-
leifur Einarsson (1968), (Ingimar Óskars-
son o. fl. 1977). Sé vitnað í rit þar sem
höfunda er ekki getið skal nota nafn útgef-
anda, titil verksins eða Anonymus (eða
N. N.), eftir því sem best á við hverju
sinni, t. d. Hagstofa íslands (1972), Al-
mannavarnir (1978), Vallholtsannáll
(1661), Anonymus (1878).
Sé vitnað í einstakling sem heimild að
óbirtum upplýsingum, skal hans getið með
nafni í textanum en að jafnaði ekki í heim-
ildaskrá, t. d. (Jón Benjamínsson, munn-
legar uppl. 1988). Höfundar eru beðnir að
hafa það í huga að tilvitnanir í handrit sem
eru á hinum ýmsu stigum vinnslu á milli
handritsdraga og útkomu eru vandræða-
mál. Örlög slíkra handrita eru í mörgum
tilvikum óviss og dæmin sanna að ýmislegt
getur komið fyrir þau. Það er því mjög
óæskilegt að vitna í slíkt, enda er í flestum
tilvikum unnt að komast hjá því.
Vitna skal til mynda og tafla í textanum
á viðeigandi stöðum annars skoðast mynd-
ir og töflur óviðkomandi efni greinarinnar
og ritstjórn getur ákveðið að fella þær
brott.
Heimildaskrá
Heimildaskrá ber fyrirsögnina HEIM-
ILDIR. Henni er raðað eftir stafrófsröð
höfunda, ef þeir eru þekktir. Nöfn er-
lendra höfunda skal skrá samkvæmt eftir-
nafni, í samræmi við venjur í alþjóðlegum
fagtímaritum. íslendinga skal skrá eftir
fornafni, í samræmi við reglur íslenskra
bókasafna. Sé höfundur óþekktur má raða
efninu samkvæmt útgefanda, titli, eða
Anonymus.
Höfundar bera fulla ábyrgð á því að
rétt sé farið með heimildir og þær rétt
skráðar. Þeir eru áminntir um að hafa
ekki rit í heimildaskránni nema í þau sé
vitnað.
Við tímaritsgreinar og ritraðir skal til-
greina: Höfund, útgáfuár, heiti greinar,
tímarit, árgang og blaðsíðutal. Við bækur
og sérprentaðar skýrslur skal tilgreina:
Höfund, útgáfuár, heiti bókar, útgefanda,
útgáfustað og blaðsíðufjölda. Við kort
skal tilgreina mælikvarða. Við námsrit-
gerðir sem ekki hafa verið gefnar út skal
taka fram að um óútgefið efni sé að ræða.
Um handrit í söfnum skal fara eftir skrán-
ingarreglum safnsins. I öðrum tilvikum
skal taka mið af þessu og þeim dæmum
sem gefin eru hér á eftir.
119