Náttúrufræðingurinn - 1935, Blaðsíða 39

N ATT URUFRÆÐING URINN 83
................................................„„„...
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.

•yu»$>!iiiiiiiilili|ili|i|il;u;li.j
ijwiWjÝiWMuýi
I’essi mynd sýnir byggingu sellunnar (einkum plöntusellunnar) í stór-
um dráttum. Yzt er selluhýðið (á plöntusellunni) (1), innan þess er sellu-
plasmað eða plasmað (10) og sellukjarninn (4—6). í plasminu eru ýmsir lík-
amir úr lífrænu efni (2, 3, 8), þar á meðal slcaut-ögnin (Centrosoma, 3).
Einnig eru í því krystallar (7) og blöðrur (vakuolur) fylltar vökva (9).
Utan um kjarnann er kjarnahýðið (5), í honum er kjarnalíkaminn (4) og
litarefnið. (litnið, chromatin, 6), sem myndar net, þegar sellan er ekki að
skipta sér, en breytist í litþræði, þegar skipting fer í hönd.
er hýðið, kjarnahýðið, en undir því er þunnt lag af plasma. Frá
þessu plasmalagi ganga þræðir inn í kjarnann, þeir eru áfastir sín
á milli og mynda net. I þráðunum er tvenns konar efni, annað
þeirra tekur mjög vel á móti ýmsum litarefnum og nefnist því
litni, en hitt er vanalega gagnsætt eða gráleitt, þótt sellan sé lituð.
Sellurnar eiga sér aldur skapaðan eins og allt annað lifandi.
Þær verða því að hlaða upp í skörðin, og auka kyn sitt á einhvern
hátt, og þetta gera þær með því að skipta sér. Sellurnar geta skiptst
6*