Náttúrufræðingurinn - 1935, Side 10

54 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
að þekkja snigil eftir kuðungnum, er þetta: Stærð kuðungsins,
lögun hans, fjöldi snúninganna eða umferðanna, og stundum eru
einnig önnur einkenni. Þó er þess að gæta, að ekki tjáir að reiða
sig einungis á stærðina, vegna þess, að um ungt, hálfvaxið dýr
getur verið að ræða. Mismunandi litur og gagnsæi kuðungsins,
munnurinn og ekki sízt rendur hans, geta einnig gefið góðar vís-
bendingar. Þegar um kuðungslausa snigla er að ræða, er vanalega
bezt að átta sig á legu andopsins á skjaldarröndinni og litnum, en
önnur einkenni geta einnig komið til greina. Þetta á allt fyrst og
fremst við um þá snigla, sem fundist hafa hér á landi, eða líklegt
er að finnist seinna. Annars er bezt að lesa greiningarlykilinn
nákvæmlega, í hvert skipti, þegar ákvarða skal einhvern snigil,
þangað til maður er alveg viss um að þekkja tegundina.
Við skulum nú gera ráð fyrir, að við finnum snigil, sem við
höldum að sé brekkusnigill, og ákvörðum hann eftir lyklinum og
myndunum. Við lesum þá fyrst efstu línu lykilsins. Þar stendur
fremst ,,A“ og neðar í lyklinum kemur annað „A“. Aftan við fyrra
A-ið stendur: Snigillinn er kuðungslaus, en aftan við það síðara:
Snigillinn hefir kuðung. Það fyrrnefnda á við um snigilinn, sem
við höfum fundið, og þess vegna verðum við að leita þess, hver
tegundin er, í þeim hluta lykilsins, sem er á eftir fyrra A-inu, en
á undan því síðara. Við förum þá að bera saman, það sem sagt
er við B-in í fyrri hluta lykilsins. Við fyrra B-ið stendur: Andop-
ið, sem er á neðri rönd skjaldarins, hægra megin, er fyrir aftan
miðju skjaldarins. Skjöldurinn gáróttur. Við síðara B-ið stendur:
Andopið fyrir framan miðju. Skjöldurinn kornóttur. Við lítum nú
á dýrið og athugum, hvort af þessu tvennu, það sem stendur við
fyrra B-ið, eða það síðara, á við sem lýsing á því. Snigillinn, sem
við fundum, hefir gáróttan skjöld, en ekki kornóttan, og auk þess
er andopið fyrir aftan miðju, alveg eins og sagt er við fyrra
B-ið. Tegundarinnar hlýtur því að vera að leita í lesmáli því, sem
kemur á eftir fyrra B-inu, en á undan því síðara. Stöðugt verð-
um við að muna, að síðara A-ið og það, sem á eftir því kemur,
kemur okkur ekkert við, af því að snigillinn var kuðungslaus. Við
förum nú að leita við C-in, sem koma á eftir fyrra B-inu, og ber-
um nú saman það, sem stendur við fyrra og síðara C-ið. Ef að nú
dýrið, sem við höfum með höndum, er ca. 60 mm á lengd, með
dökkum rákum, og slímið, sem úr því smitar, er gult, þá er ekki
um að villast, þetta er hlíðasnigill (Limax arborum), sem nefndur
er við fyrra C-ið. í fyrsta lagi kemur það, sem þar er sagt, vel