Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 44

Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 44
38 N ÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN iiisiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiDiiiiiiiiiimuiiiiiin lægra en þeir, sem f jær voru, alveg eins og í „bíói“ eða leikhúsi nú á dögum. Á borðinu í miðjum salnum voru líkin krufin, en borð- inu var hægt að snúa um lóðréttan ás, þannig að áhorfendurnir gætu sem bezt fylgt athöfninni. Tíðast voru leikhúsin tvílyft, og tók salurinn upp í gegnum báðar hæðir hússins, alveg upp að þaki. Kringum salinn að ofan voru þá svalir, líkt og í Alþingishúsinu hér, eða eins og „balkon“ í leikhúsi, þar sátu konungar og aðrir þjóðhöfðingjar. Veggir salsins voru skreyttir með beinagrindum manna og dýra, eða öðrum líffærum, sem geymd voru í glösum (í vínanda). Sumstaðar voru aðeins hafðar tvær beinagrindur, önnur úr manni, en hin úr konu, til þess að „skreyta“ salinn, og áttu þær þá að tákna foreldra mannkynsins, Adam og Evu, og á milli þeirra var þá sett tré, tréð fræga úr aldingarðinum í Eden. Krufningar líka hafa sennilega ekki verið neinir hversdags við- burðir, heldur farið fram sem hreinar og beinar leikhússýningar, þar sem rektor háskólans og ýmsu öðru stórmenni var sérstaklega boðið. Tilbrigðasniðið á sýningum þessum sést gleggst á því, að hinir tignu gestir skemmtu sér oft á annan hátt um leið, og það svo mjög, að öllu velsæmi var ofboðið. Sagt er einnig, að það hafi komið fyrir einhvers staðar að hætta varð sýningu, vegna þess að aðal-persónan í leiknum, glæpamaðurinn, sem hengdur hafði verið og krufinn skyldi, rankaði allt í einu við, þegar farið var að skera í hann. Þótt okkur nútímamönnum finnist rannsóknir sem þessar hafa á sér nokkuð hjákátlegan og miður smekklegan blæ, verður því ekki neitað, að hér var að skapast grundvöllurinn að líffærafræði vorra tíma. Fornaldarbókmenntirnar, sem miðaldirnar höfðu lif- að á hingað til, urðu nú smám saman að þoka til hliðar fyrir þeirri þekkingu, sem fékkst við skurðarborðið, — þar skapaðist leyfð, sem komandi kynslóðir skyldu auka og margfalda. Á. F.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.