Náttúrufræðingurinn - 1941, Blaðsíða 23

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
117
um þessar slóðir. Enn ofar á eyrinni eru gamlir malarkambar,
hinir hærri þeirra eru vaxnir móagróðri, einkum krækilyngi,0)
en hrossanál1) og valllendisgróður á lægri kömbunum. I dæld-
unum milli þeirra liggja tjarnir fram eftir sumri. Eru þar víða
flög eftir vaxin liðasóley2) og skriðdeplu.3) Gullstör4) vex þar
víða í dældunum og ennfremur tilbrigði af stinnustör,5) óvenju-
lega lágvaxið og fíngert með smávöxnum öxum. I kringum dýja-
veitur uppi undir brekkunum vex mikið af fífu8) og mýrafinn-
ung.7)
Hlíðarnar framan í hálsinum og Ármúlanum eru með líkum
hætti. Þær eru þurrlendar, enda mjög óvíða uppsprettur eða
lækir og alvaxnar móagróðri og birkikjarri. Kjarrið er þó
nokkru þroskalegra í Ármúla en hjá Melgraseyri, sums staðar
upp undir IV2 m á hæð. Undirgróður kj,arrsins og mólendi þetta
er að samsetningu næsta líkt því, sem þegar er lýst við Lauga-
ból. Þó er krossgrasið horfið, þrílaufungurinn er minni, einkum
í Ármúlanum, en hinsvegar er skjaldburki8) allalgengur. Hjarta-
tvíblaðka9) er og allvíða hjá Melgraseyri.
Að ofanverðu er hálsinn hjá Melgraseyri mjög gróðurlítill.
Þar eru mest stórgrýttir melar, mjög gróðursnauðir, og ein-
stakar gamburmosaþúfur. Við tjarnir nokkrar á hálsinum er
snjódældagróður, þar sem ríkjandi tegundir eru: grasvíðir,10)
grámulla11) og fjallasmári,12) þar sem dældin er dýpst og snjór-
inn liggur lengst er snjómosaskorpa13) en nær engar háplöntur.
Þarna á hálsinum er mjög greinileg melatíglamyndun. Er hana
helzt að finna þar sem nokkrar lægðir eru og raki í jarðvegi.
Möl og allstórir steinar safnast saman og skapa reglulega marg-
hyrninga, en léttari jarðvegsefni, leir og sandur, safnast í flet-
ina á milli þeirra. Fletir þessir eru þó ekki flatir, heldur dálítið
bunguvaxnir, svo að grjóthringarnir sýnast liggja í raunveru-
legum dældum. Á þessum þúfum eða bungum hefur nokkur
gróður náð að festa rætur og smám saman verða þær alvaxnar
móagróðri, fjalldrapa,14) krækilyngi15) og stinnustör16) o. fl.
tegundum. Eftir því sem gróðurinn eykst, breiðist hann einn-
0) Empetrum nigrum. 1) Juncus balticus. 2) Ranunculus reptans. 3)
Veronica scutellata. 4) Carex Oederi. 5) C. rigida. 6) Eriophorum
Scheuchzeri. 7) Scirpus cæspitosus. 8) Polystichum lonchitis. 9) Listera
cordata. 10) Salix herbacea. 11) Gnaphalium supinum. 12) Sibbaldia
procumbens. 13) Anthelia. 14) Betula nana. 15) Empetrum nigrum,
16) Carex rigida,