Náttúrufræðingurinn - 1941, Qupperneq 79

NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
171
Akurtvítönn, Lamium purpureum L. Á Seltjarnarnesi við
Reykjavík 1923. Bessastaðir á Álftanesi 1937. Eyrarb. 1941.
Varpatvítönn, L. amplexicaule L. Varmahlíð í Skagafirði 1937.
rfvítatvítönn, L. album L. Varmahlíð í Skagafirði 20/7 1941.
Krossgras, Senecio vulgar's L. Meðfram Litlu Laxá í Hruna-
mannahreppi, hjá Hvamrm og víðar (F. G., G. G.). Vík í Mýrdal
1936.
FISKIRÆKT IMEÐ FLUGVÉLUM
Fyrir nokkrum árum fluttu Kanadamenn inn í land sitt nýja
silungstegund (Salmo fontinalis), sem ræktuð hef:r verið í mörg
um löndum í seinni tíð. Eins og kunnugt er, er Kanada stórt land,
með miklum fjarlægðum, auðu'gt að vötnum en ógreitt yfirferðar.
Vötnin eru flest frekar fiskisnauð. Menn voru fyrst í stað ekki á
eitt sáttir um það, hvernig leysa skildi það hlutverk af hendi
að koma lifandi fiskum (t. d. seiðum) um óraleiðir með lélegum
samgöngutækjum. Var þá fundið upp á Iþví, að fljúga með fiskana
og steypa þeim blátt áfram niður í vötnin úr lítilli hæð. Nákvæm
rannsókn leiddi í ljós, að þegar um smáfiska var að ræða, jókst
fallhraði þeirra aðeins fyrst í stað, eða á meðan þeir voru að falla
um 25—30 m. Úr því var fallhraðinn jafn og var því sama hvort
seiðunum var kastað úr 25 metra hæð, eða t. d. úr 525 metra hæð,
viðnám vatnsflatarins þegar niður kom varð þeim ekkert hættu-
legra þótt fallið væri langt. Af öðrum ástæðum hefir það þó
reynzt heppilegra að kasta fiskunum úr flugvélunum úr lítilli
hæð og hefir þessi aðferð reynzt vel og fiskarnir hafa jafnan
dafnað hið bezta í nýja heimkynni sínu. — Hér er aðferðin, sem
við íslend’ngar ættum að nota, ef við vildum gera tilraun til
þess að flytja fiskistofna eða klak í t. d. fiskisnauð fjallavötn,
eða til annarra afskekktra vatnssvæða.
Á. F.