Náttúrufræðingurinn - 1941, Qupperneq 91

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
183
er sé: uppvaxandi sumarmurta og fullþroskað afbrigði, haust-
murta, og verður ekki farið út í það frekar hér. Hitt þykir at-
hyglisverðara, að fjórar náðu fullkominni blei'kjustærð, og verð-
ur síðar á þær minnzt í sambandi við nýrri rannsóknir. Annað
atriði í athugunum dr. Bjarna, sem telja verður afihyglisvert, er
tala hinna endurveiddu fiska, alveg sérstaklega ef ályktun hans
um að fleiri hafi endurveiðzt er rétit, því 'það gefur bendingu
um að stofn murtunnar hafi, á þeim tíma, ekki verið ýkja sterk-
ur, þó að hins vegar hafi. vart verið um nokkra hættu að ræða í
því efni. Bæði þessi atriði er vert að hafa í huga, iþegar niður-
stöður yngri rannsókna eru útfærðar.
7. og 8. ckt. 1939 eru að tilhlutun Fiskideildar menktar 770
murtur í Vatnskoti við Þingvallavatn. Aðferðin var hin sama
og hjá dr. Bjarna, veiðiugginn klipptur af. Þrjár eða fjórar
sáust dauðar í vognum þar sem þeim var sleppt. í því samtoándi
er rétt að geta þess, að murtan var merkt úr netum, en séu þær
orðnar aðlþrengdar í netinu, t. d. með netaför á bolnum, er ekki
rétt að ta'ka þær til merkingar. enda mun það hafa valdið dauða
þeirra fyrrnefndu.
Yfirlit yfir stærð murtunnar, sem merkt var, er sem hér segir:
Merkt murta 7.—8. okt. 1939, Vatnskoti.
Cm Fjöldi Meðallengd %
29 1 0,1
28 2 0,3
27 37 4,8
26 95 12,3
25 191 24,19 24,8
24 204 26,5
23 146 19,0
22 61 7,9
21 32 4,2
20 1 0,1
Samt. 770 100,0
Fyrstu vikuna eftir að merkingin hafði farið fram endur-
veiddust 9 fiskar eða ca 1,2%. Meðallengd þeirra reyndist 23,44
cm. 1940 á tímabilinu 1/10—22/10 endurveiddust 7 fis'kar eða