Náttúrufræðingurinn - 1971, Blaðsíða 62

266
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
yrkjuritinu árið 1954, bls. 67). Fróðlegt væri að bera þetta saman
nú og athuga, livaða breytingar hafa orðið á gróðurfarinu þetta
tímabil, 1951-1970.
Mjög lítið sást af ungum birkihríslum í uppvexti í skóginum.
Ef til vill er grassvörðurinn orðinn of þéttur og grasið hindrar
spírun fræjanna. En ef hið gróðurlitla svæði umhverfis skóginn
væri girt og friðað, mundi fræ, sem þangað fýkur úr skóginum,
spíra og vaxa upp nýr skógur.
Víða er mjög gróðursælt í vinjum Öræfa. Eru Skaftafellsgilin
og skógarhvammarnir við Svínafell annáluð fyrir l'egurð og gróður-
sæld — þó — fram úr hverju fornu fjallaskarði Vatnajökull teygi
tungur. Trölli sá er hrammaþungur.
Utan við Hof gengur fagurgræn rák niður frá klettunum. Heitir
þar Fróðinn. Lækjarsprænur, sem seytla fram af hömrunum, frjóvga
þessa ræmu, sem er alvaxin hrútaberjalyngi og silfurmuru. Stingur
fagurgræn rákin mjög í stúf við umhverfið og undrast það margir.
Stórar tígrisröndóttar kóngulær sátu í vef í berginu, innan um
klettafrúr og munkahettur. Alls sáum við um 50 tegundir jurta í
klettum Fróðans.