Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1971, Blaðsíða 61

Náttúrufræðingurinn - 1971, Blaðsíða 61
NÁTTÚ RU FRÆÐ ING U R1N N 265 Ingólfur Daviðsson: Komið í Bæjarstaðaskóg og Fróðann Þann 15. júlí 1951 héldum við Jóhannes Gröntved, danskur grasa- fræðingur, í Bæjarstaðaskóg, l'rá Skaftafelli, en það er alllöng leið inn með hlíðum, senr víða eru kjarri vaxnar. En láglendi Morsár- dals er auðn að mestu. Skógartorfur haldast í dalhlíðunum handan Morsár og hér og hvar sjást reynihríslur í giljum. í Fúsagili vex reynir í sprungu og virðist korna út úr berum klettinum. Skammt lrá skóginum er 60—70° heit laug og rennur frá henni volgur læk- ur. Þar var mikið af mýflugum og lyfjagrösin veiddu vel. Smáar birkihríslur gægðust upp liér og lrvar. I árgili milli laugalækjanna og skógarins vaxa reynihríslur, ætihvönn, liðfætla, klettafrú, gull- steinbrjótur, burnirót o. 11. fagurra jurta. Bcejarstaðasliógur stendur á allhárri gróðurtorfu, en berar urðir og sandar umhverfis. Nokkru innar eru skógartorfur í hlíðinni. Bæjarstaðaskógur er girtur og friðaður, en samt voru nokkrar kind- ur í honum. Skógurinn er blómlegur víðast. Mörg tré beinvaxin með hvítum berki. Skógarmaðkar skemmdu jrar sumarið 1950, en nú var lítið um maðkinn. Lítið sást af reklum. Stórar berar geilar ganga niður í gegnum skóginn. Munu það upprunalega vatnsrásir. Lækir úr hlíðinni fyrir ofan ríla burt hinn þykka jarðveg í vatna- vöxtum haust og vor. Síðan hefur uppblástur komið til sögunnar. Rofbakkarnir eru sums staðar tveggja til þriggja metra háir og standa berar birkirætur út rir þeim. Þyrfti hér lagfæringar, þótt eyðingin gangi hægt, að því er virðist, síðan skógurinn var lrið- aður. Sjálfsagt er veruleg lagfæring alldýr. Undirgróður er víðast mikill í skóginum, m. a. grasblettir, þar senr ilmreyr og túnvingull eru ríkjandi. Víðast ber mikið á blá- gresi og hrútaberjalyngi. Þarna er fögur rjóðurbrekka með gulvíði- runnum, reyni, brönugrösum, miklu blágresi, hrútaberjalyngi, gleym-mér-ei, gulmöðru, smára og ilmreyr. Víðar eru gulvíðibrekkur og ofan til í skóginum eru blettir af beitilyngi og sortulyngi. Alls fundum við 73 tegundir í Bæjarstaðaskógi (sbr. tegundaskrá í Garð-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.