Náttúrufræðingurinn - 1971, Blaðsíða 45

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
249
14. mynd. Vestfjarðaplöntur. VI.
Fig. 14. Plants of the Western Fjords. VI.
inn í Mývatnssveit, sem þó liggur á mesta meginlandsloftslags-
svæðinu. Einnig vex þríhyrnuburkni við laug í innanverðum
Fnjóskadal. Ekki er ólíklegt, að þetta standi eitthvað í sambandi
við æxlun burknanna, en frjóvgun þeirra verður að gerast í vatni,
og á forkímsstiginu eru þeir afar viðkvæmir gegn þorrnun.
Burknar og jafnar eru í eðli sínu skógategundir, enda má ætla
að skógurinn skapi þeim hæfileg rakaskilyrði til vaxtar og þroska.
Þar sem burknar vaxa í skóglausu landi er því eðlilegt, að þeir
Ieiti á þá staði, sem liafa líkast nærloftslag (lokalklima) og skóg-
arnir, en það eru að líkindum einmitt bollar og gjár í hraunum.
Eftirfarandi blómjurtir má telja til Vestfjarðaplantnanna: Mela-
sól (Papaver radicatum), skollaber (Cormis suecica), dökkasef
(Juncus castaneus), ferlaufasmára (Paris quadrifolia), skrautpunt
(Milium effusum), eggtvíblöðku (Listera ovata), grájurt (Gna-
phalium silvalicum), þrenningarmöðru (Galium brevipes), keldu-