Samvinnan


Samvinnan - 01.12.1975, Page 28

Samvinnan - 01.12.1975, Page 28
Dauðinn var hámark lífsins sjálfan þig.“ Líkt Indverjum, finnst þér ekki? Seinna fórum við til Giza. Seinasta spölinn upp að pýra- mídanum mikla var okkur sagt að við ættum að fara ríðandi á úlfalda. Ég snarast uppá einn úlf- aldann sem liggur við vegkant- inn og rígheld mér i klakkinn á hnakknefinu, en skepnan brölt- ir rymjandi á fætur, einstak- lega geðvonskuleg skepna. — Ertu Breti? spyr úlfalda- rekinn sem teymir undir mér. — Nei, ég er íslendingur, segi ég. Þá verður hann harla glaður: — Guð blessi þig. Þá ertu frá Ameríku. Ég neita, en hann vill ekki hlusta á neina landafræði og byrjar formálalaust að þrefa um hvað ég ætli að gefa hon- um þegar kemur að pýramíd- anum. Nú hef ég misst sjónar á vini mínum trúboðanum sem er kyrrlátari og viturlegri maður en allir túristar samanlagðir á þessum slóðum, en sem ég stend við rætur þessa volduga fjalls sem gert er af manna höndum veit ég þá ekki fyrren við hlið mína stendur kona, af- skaplega feit og brosir niðrá bringu og uppí hársrætur. — Góðan dag, sör. — Góðan dag, maddam. — Frá hvaða landi? — íslandi. — Frá Ameriku. -— Nei, frá íslandi. — Ætlarðu að fara uppi konungsherbergið ? — Já, ef ég má, og drottning- arherbergið líka. — Það er lokað vegna við- gerða. En konungsherbergið er opið. — Ert þú leiðsögumaður hér? — Nei. Hún hikar og fer útí aðra sálma. Þetta er skrýtinn kvenmað- ur. Ég sé á stundinni að hún er ekki arabi. Það er einsog hún lesi hugsanir mínar. — Ég ... ég er kopti, kristin, þú skilur. Ert þú ekki kristinn? Við ræðumst við dálitla stund, og ég furða mig á hve margt hún hefur að segja um pýramídann. Mér dettur strax í hug að hún sé njósnari fyrir stjórnina. Sagt er að þótt Eg- yptar séu allra þjóða vingjarn- legastir og liðlegastir við ferða- menn vilji þeir vita hvað fram fari í þeirra hópi... Ýmsar kenningar eru um hvernig pýramídinn mikli var reistur ásamt hinum tveimur stóru pýramídunum i Giza, og það hef ég fyrir satt að með öllum tólum og tækni nútím- ans væri gerð hans allt annað en auðvelt verk. Mestallt efnið var flutt óraveg, mörg hundr- Stemningsmynd frá Egyptalandi: Bátar sigla við strönd dauðans, meöan sólin hnígur eldrauð til viðar. uð mílur, ofan frá Aswan i Efra-Egyptalandi, en kalk- steinninn sem notaður var til að klæða hann utan úr námum í hæðunum hinumegin við Níl. Sum björgin ofanfrá Aswan eru tugir tonna á þyngd. Almennt eru pýramídar tald- ir grafhýsi, og pýramídinn mikli á að vera gröf Cheops faraó sem uppi var fyrir nær- fellt 6000 árum og talinn til fjórðu konungsættar, aðrir segja hann þó mun seinna í timanum. En þegar hann var opnaður á seinustu öld fannst þar engin múmía, konungsher- bergið var autt, ekkert inni nema skörðótt kista úr dökku graníti, loklaus og tóm. — Hvernig fóru þeir að því að byggja pýramidann? •— Getur ekki verið að þeir hafi þekkt einhverja tækni sem þið þekkið ekki í Ameríku? segir konan. — Ertu að meina að þeir hafi kannski ráðið við þyngdaraflið og farið með þessi björg einsog fis? Annars er ég ekki frá Am- eríku, frú. — Ég kann ekkert í eðlis- fræði, segir konan. — Hvaða tækni heldurðu að þeir hafi kunnað? — Ég veit ekkert um þetta, en farðu uppi konungsherberg- ið. Ég sé þig á eftir. Ég klöngrast upp stórgrýtið og skýt mér framhjá bullsveitt- um ítala sem er að þurrka sér í framan i þröngum dyrunum. Sumir fá yfir höfuðið og snúa við. Fyrst þarf að ganga nokkurn spöl um göng sem rofin höfðu verið á hlið pýramidans. Síðan tekur við þröngur gangur sem liggur skáhallt uppávið. Þaðan liggur annar gangur skáhallt niður í lítinn klefa í berginu undir pýramídanum. Hann er lokaður fyrir ferðamönnum. Ég feta mig varlega uppeftir ganginum, og svo er allt i einu sem hækki til loftsins. Ég sé litið sem ekkert, en leiðsögu- maður sem þarna er með beinir kyndli sínum upp, og nú sé ég að við erum þarsem hið svo- kallaða stóra gallarí byrjar. Sá gangur er víðari og geysihátt til lofts. Ég veitti því athygli að meðfram tröppunum eru flatir eggsléttir steinkantar, að því er mér virtist, slitnir af einhvers- konar nuddi. Frá þeim stað sem stóra gallariið byrjar liggur annar gangur þvert inní miðbik pýramidans til drottningarher- bergisins sem er lokað. En stóra gallariið liggur uppí forsal konungsherbergisins. Þar uppi var eyðilegt um að litast, allt konunglega hljótt og tómt, einsog uppá fjöllum. Eng- an stað hef ég komið á sem er ólíkari grafhýsi. Hér ríkir hátignarleg ró. Mér líður vel. Nú sé ég leiðsögumanninn, áður hafði ég bara tekið eftir ljósinu hans, háan tágrannan araba með gráan skegghýjung á hökunni. Röddin er hás en hljómmikil og ótrúlega áhrifa- mikil. Það er sem hann hvísli af djúpri tilfinningu. — Þetta er kista Cheops faraó. Hér var ekkert inni þeg- ar pýramidinn var opnaður. — Er þetta ekki fullstutt kista fyrir virðulegan konung- mann? spyr ég. Hann lítur á mig: augun hvöss, en ekki óvingjarnleg: — Það var hér ekkert þegar pýramidinn var opnaður. Og þetta er kista konungs. Hann lyftir kyndlinum: — Sjáiði, herrar mínir, þetta herbergi er eitt af dásemdum jarðarinnar, unnið af snilld. Menn grunar að björgin séu geirnegld saman inní veggnum, og eitt þeirra, þetta hérna, er talið nítján tonn að þyngd. — Ertu með hníf ? spyr hann og snýr sér að mér. Ég rétti honum hníf með litlu, hvössu blaði. — Reyndu sjálfur að draga hnifsblaðið eftir samskeytun- um og þú finnur hvergi smugu. — Sjáiði, herrar mínir, held- ur hann áfram. Veggirnir eru sléttir einsog hefluð fjöl. Pýramídarnir eru alls níu í Giza, þrír stórir, en sex litlir. Framundan þeim sem er í mið- ið er sfinxinn, mannshöfuð á ljónsbúk, um aldaraðir ímynd hins leyndardómsfulla í hugum manna. Hann er allur einn klettur, og hefur orðið að þola marga raun. Hann stóð einn uppúr meðan allar musteris- rústirnar í kring voru huldar foksandi margra alda, enda veðri og vindum sorfin. Nap- oleon mikli skaut af honum nefið. Feita konan kom til mín aft- ur þegar ég var að virða fyrir mér sfinxinn. — Veistu hversvegna Nap- oleon hætti að skjóta? — Nei, kannski hefur hann átt lítið af púðri? — O-nei, vinur. Bergið er rauðleitt í sárið þegar það er nýbrotið og hermennirnir héldu að það blæddi ! Hún brosir, dökk augun verða ákaflega heit. — Til hvers var þessi stein- 34

x

Samvinnan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.