Samvinnan - 01.12.1975, Blaðsíða 41

Feðgin í Smádölum
Framhald af bls. 27.
svipa saman, heimasætunni á
Bakka og henni Snotru okk-
ar.
— Ég er steinhissa á þér,
maður, að ala svona á þessum
órum í stelpunum, sagði ég af
uppeldisfræðilegri alvöru —
hafði komið við i húsunum
hjá Ingvari rétt einu sinni.
(Innan sviga sagt, þá var Jóna
á Bakka álitleg stúlka). Þetta
endar með þvi, að þær geta
ekki gert greinarmun á veru-
leikanum og vitleysunni úr
sjálfum sér.
— Það má vera, svaraði
Ingvar, ekki uppnæmur fremur
en fyrri daginn. Mig grunar
samt, að líf flestra verði nógu
grátt, þó að börnin fái að
horfa á það með sínum aug-
um. Þau lækka á okkur flug-
ið, árin — óhætt með það.
Og hélt áfram að leysa hey
í kvöldgjöfina af þessari hálf-
spaugilegu vandfýsni sinni.
Öllum lauk þessum húsaferð-
um eins: Þegar pabbi telpn-
anna hafði leyst nóg af heyi
og marghrist það, bar hann
hneppin í fangi sér fram til
kindanna, ekki laus við hósta-
kjökur, og gaf á garðana —
byrjaði fremst og gekk aftur
á bak og gætti þess vandlega,
að ekkert strá dytti niður í
krærnar. Og jafnskjótt og
hann gaf röðuðu ærnar sér á
garðann og grófu snoppuna
niður í heyið í leit að beztu
tuggunum. Hornin skörkuðu
við jötuböndin, þegar þær
hreyfðu hausana, og við þetta
hornaspil, sem var útgöngu-
versið í þessu guðshúsi, sópuðu
þau feðginin hlöðugólfið með
hrísvendi: Ármann tók ekki í
mál, að þau skildu eftir hey-
dreifar og moðrusl á gólfinu.
Þar átti hvergi að sjást laust
strá.
Svo fór Smádalabóndinn í
vertarúlpuna sína, dúðaði telp-
urnar sinar og lokaði hlöðu-
dyrunum rækilega, því að
aldrei var að vita, hvenær
hann kynni að hvessa. Kannski
er byrjaði að rökkva, og kank-
vís tunglkarlinn á gægjum
yfir fellinu, þegar þau leiðast
heim túnið — lágvaxinn bónd-
inn í miðjunni, Dúfa hægra
megin við hann, Lóa vinstra
megin, og langir skuggar á
gljánni. Og Gormur trítlandi
spölkorn á undan.
Dúfa hoppar á öðrum fæti
við hlið föður síns.
— Ætlarðu með okkur út á
hlað í kvöld að sýna okkur
stjörnurnar og himininn? spyr
hún.
— Við sjáum nú til, svarar
hann — það er minna varið í
það, ef engin norðurljós kynnu
að sjást.
— Verður ekki farið að hella
kaffinu úr stj örnukönnunni í
bollana hjá fjósakonunum?
spyr Lóa og hoppar líka.
Þá brosir Ingvar Ingvarsson.
Hann hafði víst sagt þeim hér
um kvöldið, litlu hnjákunum,
þegar þau voru að rýna upp í
hvelfinguna, að Satúrnus væri
rétt hjá Fjósakonunum, og ef
hringarnir á honum sæjust, þá
liti hann einna helzt út eins og
kaffikanna. Og ætti að fara að
skenkja upp á hjá gömlu kon-
unum þremur, sem sitja í röð
við ósýnilegt langborð uppi á
bláhvolfinu, ámóta og þær
væru nýkomnar frá fjósverk-
unum og biðu eftir heitum
sopa. □
☆ ☆ ☆
JUA
BEZTU
JÓLA- OG NÝÁRSÓSKIR
Þökkum viðskiptin á liðnu ári
KAUPFÉLAG SÚGFIRÐINGA
Suðureyri
GLEÐILEG JÓL
og farsœlt komandi ár
Þökkum viðskiptin á liðnu ári
KAUPFÉLAG GRUNDFIRÐINGA
Grundarfirði
BEZTU
JÓLA- OG NÝÁRSÓSKIR
til viðskiptamanna og starfsfólks
Þökkum viðskiptin á liðnu ári
KAUPFÉLAG SUÐURNESJA
Keflavík

47