Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.08.1922, Blaðsíða 45

Tímarit íslenskra samyinnufélaga 91
venjnlega höfðu verið pantaðar fékk félagið þetta ár nokk-
uð af timbri, og var það fengið í samlögum við Magnús
kaupmann Stefánsson.
Þetta ár hafði félagið ákveðið að flytja út lifandi sauð-
fé, og var lofað úr austursýslunni 1000 sauðum, en úr
vestursýslunni var engu af þeim lofað.
Sauðasending þessi fórst þó fyrir, fyrir þá sök að fé-
lagið fékk aldrei tilkynningu um það, hvenær þeir ættu
að takast í skip, sem mun hafa stafað af misgáningi eða
gleymsku; þó voru þessi mistök ekki Zöllner að kenna.
Félagsmenn, sem lofað höfðu sauðunum, geymdu þá
því frameftir haustinu, og þegar vissa fékkst fyrir því að
þeir kænmst ekki út, gat félagið ekki tekið á móti þeim
til slátrunar af því að það vantaði bæði tunnur og salt.
Carl Höepfners verslun á Blönduósi hjálpaði þó félaginu
um 32 tunnur, gegn því að sú verslun tæki á móti kjöt-
inu og sæi um söltun og útbúning á því, og fengi það svo
til umboðssölu. Framkvæmdarstjóri þeirrar verslunar, Sör-
ensen, seldi svo þetta kjöt fyrir félagið ásamt nokkru af
gærum. Söluverð á því kjöti varð lítið eitt hærra en á
kjöti, sem Zöllner seldi fyrir félagið þá um haustið. Aftur
varð innlendur kostnaður meiri hjá Höepfnersverslun, svo
að nettóverðið varð mjög líkt.
Af því að sauðasendingin fórst fyrir, varð félagið í
árslokin í skuld við umboðsmann sinn, Zöllner, tæplega
5000 krónur, og var það í fyrsta sinn, sem það skuldaði
honum í árslok. Enda skulduðu þá allar deildir í austur-
sýslunni, nema Svínavatnshreppsdeild, sem hafði þó lofað
mestu af sauðum, en hinar tvær deildir í vestursýslunni,
sem engum sauðum höfðu lofað, áttu til góða, og var það
útborgað við reikningslok.
Á þessu ári keypti l'élagið tvo uppskipunarbáta, ann-
an til notkunar á Iívammstanga, en hinn á Iflólanesi.
Þetta ár sendi félagið út lítilsháttar af prjónlesi, en
sala á því iieppnaðist ekki vel. Aðrar íslenskar vörur
seldust fremur vel.