Fálkinn - 16.12.1949, Page 32

28 « « « « ££ 3ÖE K ££ 3yE « M 5: Jölablað fálkans 1949
Litli sftébirstiriii
Jólasaga írá Búlgaríu eítir Povline Liitken
E G F R A gamli versl-
aði í einu mjósundinu
í fátækrahverfinu í
Sofía. Sofía er höfuð-
borg Búlgaríu, og þar er brenn-
heitt á sumrum en svellkalt á
vetrum. En Zegfra gamli vopnaði
sig gegn sól og vetri á þann hátt
að hann sneri ullinni á gæru-
skinnsúlpunni sinni út á sumrin,
til að klæða af sér hitann, en
inn á vetrum til að verjast kuld-
anum.
Og í búðarkytrunni hans Zegfra
gamla var allt það, sem lítill Búlg-
ara drengur eða stúlka geta óskað
sér. Þar voru gamlar, svartar,
kynlegar hillur fullar af allskonar
leikföngum — trébrúðum, tré-
strákum, jólasveinum og tusku-
björnum, alveg eins og hér á landi.
Stórar brúður og litlar brúður,
stórir rugguhestar og litlir ruggu-
hestar — smáskip og hraðlestir..
En á öllu þessu var þykkt lag af
ryki. Því að ekki var þrifnaðinum
fyrir að fara í búðinni hans Zeg-
fra gamla. Nei, það var eins og
Zegfra hefði helgi á rykinu og
tímdi ekki að þurrka það af. —
Af dufti var allt komið, og að
dufti átti allt að verða, sagði
hann, og þessvegna var rétt að
bera virðingu fyrir duftinu.
Og ást Zegfra gamla á rykinu
varð til þess að varpa einskonar
dulbrá yfir búðina hans. Því að
þegar lítill drengur eða telpa
höfðu keypt sér einhvern hlut úr
svörtu hillunum í búðinni hans
— lítinn rykfallinn hlut — þá
gat oft komið á daginn að þetta
var fallegasti hlutur með skraut-
legum litum, þegar búið var að
bursta hann eða þvo hann.
Þessvegna var alltaf ös í búð-
inni hans Zegfra gamla. Og það
voru margir peningar, þótt ekki
væru þeir allir stórir, sem hann
tók við dagsdaglega fyrir leik-
föngin sín.
Og Zegfra var ekki dýrseldur.
Hann vissi að það var þýðingar-
laust, því að það voru engir efna-
menn þarna í umhverfinu. Þess-
vegna voru rugguhestarnir og
stærri leikföngin í búðinni hans
heldur ekki ný. Nei, þetta var
allt notað, og hafði áður átt heima
í ríkismannshúsunum, þar sem
fólkið hafði efni á að kaupa ný
leikföng handa börnunum sínum
á hverju ári.
Ekki svo að skilja, að börn ríka
fólksins í Sofíu séu kærulaus um
leikföngin sín, undir eins og fer
að sjá á þeim. Nei, mörg þeirra
gáfu þau, af því að þau höfðu
gaman af að gleðja aðra. Og á
hverjum morgni, áður en hann fór
í búðina sina, var Zegfra gamli
á vakki um efnamannahverfin í
Sofía og þar keypti hann notuðu
leikföngin af vinnufólkinu, sem
hafði fengið þau hjá börnunum til
að eignast aura fyrir þau.
En svo kom það líka fyrir, að
einhver duglegur drengur útveg-
aði honum leikföng. Því að í Sofía
eru margir duglegir drengir, sem
hafa vanist við að vinna frá því
að þeir voru smápattar. Og sum-
ir þessara drengja geta hjálpað
til að hafa ofan af fyrir foreldr-
um sínum og systkinum, ef þau
eru ekki vinnufær — sumpart
með því að bursta skó á götunni
eða selja blöð — og sumpart með
því að hjálpa húsmæðrunum á
morgnana — berja ryk úr gólf-
dúkum, bera inn kol og eldivið
og því um líkt.
Þannig var til dæmis um skó-
burstaradreng einn, sem hét Mje-
dit. Hann var iðinn við að út-
vega Zegfra gamla gömul leik-
föng. Mjedit litli fór út snemma
á morgnana og fór þá jafnan í
ákveðin hús. Og þegar hann hafði
farið með gömlu leikföngin það-
an til Zegfra gamla og fengið ó-
makslaunin sín, fór hann á sumr-
in út að kirkjunni og musterun-
um í Sofía, á þeim tíma, sem hann
vissi að skemmtiferðafólkið vandi
komur sinar þangað til að skoða
þær. Og þar burstaði Mjedit litli
skóna ferðamannanna og hafði
svo mikið upp úr því að hann gat
hjálpað móður sinni, sem var
ekkja, og bróður sínum, svo að
þau skorti ekki neitt. Og fyrir
gat það komið að honum varð
svo vel til fjár, að hann gat keypt
sér leikfang hjá Zegfra gamla.
En það var nú ekki oft.
En þegar haustaði og kuldarnir
komu og ferðafólkinu fækkaði í
borginni, flutti Mjedit litli bæki-
stöð sína frá kirkjunni og að
einu af stærri pósthúsunum. Og
þarna sat hann á vetrum og burst-
aði skó við og við en bar lítið úr
býtum. Oft sat hann tímunum
saman með burstana sína á hnján-
um og iljaði sér á loppnum fingr-
unum í úlpuvösunum sínum. Því
að Mjedit litli átti einnig gæru-
skinnsúlpu eins og Zegfra gamli,
— flestir drengir og telpur í Búlg-
aríu eiga þesskonar flík. En þeg-
ar Mjedit hafði lítið sem ekkert
upp úr skóburstuninni kom það
sér vel að eignast aura fyrir að
Framhald á bls. 31.