Fálkinn - 12.12.1958, Side 13

46-48
Reykjavík, föstudagur 12. desember 1958.
XXXI.
Hvað ifooöa |ólin?
Eftir séra Sigurbjörn Einarsson prófessor.
1 upphafi var oröið.
Svo hefst guðspjall jólanna
samkvæmt Jóhannesi.
Einn frægur orðsins listamað-
ur vildi leiðrétta þetta eða um-
bceta: 1 upphafi var dáðin.
En hvað er dáð án orðs?
Að baki athafnar er hugsun.
Ummæli Jóhannesar má líka þýða
þannig: 1 uppliafi var hugsun,
hugur, vit — griska hugtakið,
sem hann notar, hefur viðtæka
og djúpa merkingu. Orðið er bún-
ingur hugsunar. Þá fœðist hugs-
un, þegar liún leitar sér orðs.
Biblían veit betur en skáldið,
sem ætlaði að leiðrétta hana. 1
upphafi er hugsun, skapandi hug-
vit. Guð talaði. Hugsun hans tók
sér búning. Það er upphaf og
undirstaða þeirrar andans smíðar,
sem vér köllum alheim.
Jólaguðspjallið heldur áfram:
Orðið var hjá Guði og orðið var
Guð.
Hugur Guðs er hann sjálfur,
vera hans. En enginn andi tjáir
sig að fúllu í neinni smíð sinni.
Orðið, sem fæðist af vörum,
verkið, sem sprettur af hugsun-
inni, er aldrei annað en búning-
ur andans, sem að baki er. Þvi
stærri andi, því meira millibil.
Guðs andi er stór. Hann tjáir sig
í því, sem hann skapar. En það
er ekki hann. Hans andi er dýpri,
hærri og auðugri en svo.
Orðið varð hold, maður, og bjó
með oss, tók sér vist meðal vor.
Það er boðskapur jólanna.
Hugur Guðs, orð hans, kom
fram í manni. Sá var sveinninn,
sem fæddist í Betlehem, Jesús.
Því er liann Guðs sonur, að hug-
ur hans er hugur Guðs.
HVað hugsar Guð? Hvert er
„orð“ hans?
Undur alheimsins birta þér það.
En þau eru of stór og margbrot-
in til þess að hugur þinn geti les-
ið í það mál. Þú skynjar undur-
samlegt hugvit að báki þess. Þitt
eigið líf er furðulega hugvitssam-
leg smíð. En þetta hugvit gæti
verið hlutlaust um þig. Þú gætir
verið leikfang þess. Alheimurinn
gæti verið tilraunagripur ægilega
vóldugrar en kaldrar hugsunar.
En nú segja jólin: Það hjarta-
lag, sem er að baki þessa hugvits
og stýrir þvi, það hugarfar, sem
sú hugsun lýtur, er heimana skap-
ar og skapar þig, birtist i „hóldi“,
í manni. Guð tjáði hug sinn i lífi
manns, lét veru sína opinberast i
honum. Og þetta „orð“, þetta mál,
segir við þig: Hinn óviðjafnanlegi
hugsuður ELSKAR, elskar heim-
inn, elskar manninn, élskar þig.
Hugur Guðs dvaldist meðál
mannanna, fullur náðar og sann-
leika. Guð tálar við þig í lífi Jesú
frá Nazaret, tálar það mál, sem
hugur þinn getur skilið, sýnir þér
hjarta sitt. Þú veist, hvernig Jes-
ús var, hvernig hann elskaði,
miskunnaði, lijálpaði, fórnaði sér.
Þarna sérðu Guð, þarna get-
urðu lesið í huga hans. Svona er
hugarfar hans. Og hann vill, að
þú vitir. að þú getur nálgast liann
eins og syndarar og smælingjar
komu til Jesú, eins og liinn sjúki,
hryggi, svangi, hrakti, ofsótti,
misskildi leitaði hans. Hann vill,
að þú treystir því, að váldið, sem
stjörnur og öreindir lúta, vitið,
sem hugsaði furður líkama þins
og sálar, sé KÆRLEIKUR, sem
stefnir að því að liðsinna þér,
hjálpa þér, frelsa þig.
Án þessa kærleika varð ekkert
til, sem til er orðið.
Ekki heldur þú.
Og þér er ekki ætlað að lifa án
þessa kærleika, án þess að þekkja
hann, þreifa á honum, mótast af
honum og sigrast af honum til
eilífs lífs.
Jólin minna þig á, að sá Guðs
góði hugur, það náðarorð, sem
varð maður í Jesú frá Nazaret, er
hjá þér NÚ, með þér álla daga,
nær þér en hver annar ástvinur,
óbrigðull í frelsandi mætti sinum.
Þegar þú tekur þetta orð til
þín, trúir því, þá er það þér sá
samileikur, Ijós og líf, sem Guð
ætlast til. Þá er frélsarinn fædd-
ur ÞÉR.
GLEÐILEG JÓL!