Fálkinn - 24.10.1962, Qupperneq 11

Guðmundar, að í gilskorningunum væru
berar svellbungur, sem mjög væri erf-
itt að fóta sig á.
í samtali mínu við Árna bað ég hann
lýsa að nokkru þeim miklu erfiðleikum,
sem leiðangurinn hefur átt við að etja
í göngum sínum upp á jökulinn. Iðu-
lega hafa föt þeirra verið beingödduð
utan á þeim, eftir nokkurra klukku-
tíma gang, því á láglendinu var rigning,
í miðjum hlíðum jökulsins snjóaði, og
í 1000 m hæð frost og funi. Hér í Vík í
Mýrdal er mönnum vel ljóst að leið-
angursmenn hafa sýnt mikla þraut-
seigju og dugnað, því að jöklaferðir í
mesta skammdegi eru ekki heiglum
hent.“
29. desember:
„Á aðfangadagsmorgun var þyril-
vængju flogið að flaki bandarísku vél-
arinnar sem fórst fyrir 12 dögum. Eitt
lík þeirra níu manna er í vélinni voru
fannst.
Á aðfangadagsmorgun var bjart yfir
jöklinum, enda bezta veðrið um há-
tíðarnar. Árdegis þann dag fóru þeir
Árni Stefánsson og Björn Pálsson á
sjúkravélinni héðan frá Reykjavík á
slysstaðinn. Þeim gekk greiðlega að
finna flak vélarinnar. Björn og Árni
sneru þegar aftur til Skóga, þar sem
þyrilvængja frá varnarliðinu var tilbú-
in. Fór Árni í henni ásamt Birni Br.
Björnssyni og bandarískri áhöfn að
flaki flugvélarinnar."
Af þessu er ljóst, að við margvíslega
erfiðleika getur verið að etja þegar um
leit er að ræða. Þeim erfiðleikum verð-
ur heldur ekki mætt nema með góðri
þjálfun og góðum útbúnaði. Þessi þjálf-
un fæst ekki nema með vel skipulögð-
um æfingum, þar sem allir gera sér
ljósa grein fyrir mikilvægi þess starfs,
sem verið er að inna af höndum. Út-
kall getur komið hvaða tíma sólar-
hringsins sem er og þá þurfa menn að
vera viðbúnir þegar í stað — í fullri
þjálfun.
Svo sem áður er að vikið er það og
markmið Flugbjörgunarsveitarinnar að
hjálpa „þegar aðstoðar er beðið og tal-
ið er, að sérþekking og tækni félagsins
geti komið að gagni“ og það getur ver-
ið við margvísleg atvik. Ekki er ólík-
legt, að einn dag hefjist eldsumbrot
með miklu öskufalli, jarðskjálftum,
flóðum og öllum þeim ógnum og hörm-
ungum sem slíku getur fylgt. Þá er það
einmitt sveit sem þessi, sem getur kom-
ið að miklu gagni og veitt margvíslega
aðstoð.
Flugbjörgunan.veitinni er skipt nið-
ur í ýmsar deildir og flokka sem hver
um sig hefur ákveðnu hlutverki að
gegna. Það er kappkostað að láta hvern
meðlim fá alla þá þjálfun og kennslu
sem unnt er að veita, svo hann sé hlut-
verki sínu vaxinn.
Sem stendur á Flugbjörgunarsveitin
þrjá bíla, sjúkrabíl, 10 manna fjallabíl
og einn beltabíl. Yfir þessum bílum
ræður bíladeild, en meðlimir hennar
eru 6 og 8. Þeirra hlutverk er að halda
þessum tækjum í sem beztu ástandi,
þeir mæta einu sinni í viku, setja þá
í gang, keyra þá og fylgjast með ástandi
þeirra að öðru leyti. I þessari deild eru
sérhæfðir menn, bifvélavirkjar, raf-
virkjar og bílstjórar. Auk þessara bíla
Frh. á bls. 30.